SEEDS – Social Entrepreneurship Incubation Program ToT e-Learning materials

1. Introduction to Project-Based Learning (PBL)

Project-Based Learning (PBL) is an instructional methodology that encourages learners to gain knowledge and skills by working for an extended period to investigate and respond to complex questions, problems, or challenges. PBL is centered around the principle of active, rather than passive, learning, where students engage in real-world and personally meaningful projects.

According to the Buck Institute for Education, a leading proponent of PBL, this method helps students develop deep content knowledge as well as critical thinking, collaboration, creativity, and communication skills. PBL projects are designed to be complex, requiring students to make decisions, conduct research, and create solutions, reflecting the real-world complexity and ambiguity of situations they are likely to face outside the classroom.

1.1. The Core Elements of Project-Based Learning

Real-World Connection
PBL projects are grounded in real-world problems or challenges that are relevant to the learners' lives or future careers. This connection to real-world issues helps students see the value and application of what they are learning, increasing their engagement and motivation.

Example Scenario: In an incubation program focused on social entrepreneurship in a rural community, a project might involve developing solutions for improving access to healthcare services. Students could work on creating a mobile health clinic, researching existing models, interviewing local health experts, and designing prototypes that could be implemented locally.

Core to Learning
Projects are central, not peripheral, to the curriculum. They require specific skills that align with learning standards and goals. Through these projects, students gain in-depth knowledge and understanding of the subject matter.

Example Scenario: Students in a business incubation program might be tasked with creating a comprehensive business plan for a new social enterprise that provides affordable education resources. This project would integrate elements of economics, marketing, finance, and ethics, ensuring that students develop a well-rounded understanding of how to launch and sustain a business.

Student Voice and Choice
Students are given the opportunity to make choices about the project, including selecting the topic, deciding how to approach it, and determining the final product. This autonomy fosters a sense of ownership and responsibility for their learning.

Example Scenario: In a social enterprise incubation program, students could choose different sectors to focus on, such as education, healthcare, or community development. Each team would have the autonomy to define the specific problem they want to address within their chosen sector and develop solutions accordingly.

Inquiry and Innovation
PBL encourages students to ask questions, conduct research, and explore various solutions to the problem. This inquiry-based approach promotes critical thinking and innovation, as students are not just passive recipients of information but active creators of knowledge.

Example Scenario: For a project on improving local education, students might investigate various educational challenges, conduct surveys, and interview teachers and students. Based on their findings, they could develop innovative educational programs or resources tailored to the community’s needs.

Feedback and Revision
Feedback is an integral part of the PBL process. Students receive constructive feedback from peers, teachers, and external experts, which they use to revise and improve their work. This iterative process reinforces the idea that learning is continuous, and that improvement is always possible.

Example Scenario: During a project to develop a community support app, students could present their prototypes to local tech entrepreneurs for feedback. They would then use this feedback to refine their app’s design and functionality before the final presentation.

Public Product
The culmination of a PBL project is a public presentation or demonstration of the final product. This public aspect adds an element of accountability and encourages students to produce high-quality work.

Example Scenario: Students working on a project to promote local tourism could create marketing materials and a campaign plan, which they would then present to local tourism boards and business owners in a public forum.

1.2. Implementing PBL in the Incubation Program

Initial Phase: Project Launch

• Introduction to the Project: Start with a compelling entry event or question that sparks interest and curiosity. This could be a real-world problem presented by a community leader or an interactive activity that highlights the relevance of the project.
• Defining the Challenge: Clearly outline the project's goals, expectations, and deliverables. Provide students with the necessary background information and resources to begin their inquiry.

Example Scenario: In a project on improving local education, the program could start with a presentation by a local education expert discussing the current challenges and opportunities in the field. Students would then define their specific project goals, such as designing new educational resources or programs for rural schools.

Middle Phase: Research and Development

• Inquiry and Research: Guide students through the process of asking questions, conducting research, and gathering information. Encourage the use of diverse resources, including books, online databases, interviews, and field trips.
• Collaboration: Facilitate group work and collaborative activities. Use tools like brainstorming sessions, mind mapping, and role-playing to help students develop and refine their ideas.

Example Scenario:For a project aimed at improving community support services, students might research different community support models, visit local support centers, and interview social workers. They could then collaborate to develop a community-based support initiative.

Final Phase: Production and Presentation

• Creating the Product: Support students as they develop their final product, whether it’s a report, presentation, prototype, or performance. Provide ongoing feedback and encourage peer review.
• Presentation: Organize a public presentation event where students can showcase their work to an authentic audience. This could include community members, local business leaders, and other stakeholders.

Example Scenario: In a project focused on enhancing local cultural heritage, students might create a multimedia exhibition featuring historical artifacts, interviews with community elders, and digital recreations of historical events. This exhibition would be presented at a local museum or community center.

2. Co-Creation in the Incubation Program
Co-creation is another foundational pedagogical method that complements PBL. It involves collaboration between students, teachers, and external stakeholders to create meaningful learning experiences and solutions.

Principles of Co-Creation

• Collaborative Engagement: Co-creation emphasizes active participation and collaboration among all stakeholders. This includes students, educators, community members, and industry experts working together towards a common goal.
• Shared Ownership: In co-creation, all participants have a stake in the outcome. This shared ownership fosters a sense of responsibility and commitment to the project's success.
• Mutual Learning: Co-creation is a reciprocal process where all participants learn from each other. This exchange of knowledge and perspectives enriches the learning experience and leads to more innovative solutions.

2.1 Implementing Co-Creation in the Incubation Program

• Stakeholder Involvement: Engage local community members, businesses, and organizations in the incubation process. Invite them to present real-world problems, mentor students, and provide feedback on their projects.
• Collaborative Project Design: Involve students in the planning and design of their projects. Encourage them to work with community partners to identify relevant challenges and co-create solutions.
• Continuous Feedback: Establish regular check-ins and feedback sessions with all stakeholders. Use this feedback to guide the project development and ensure that it meets the needs and expectations of the community.

Example Scenario: In a project to improve community health services, students could work with local health professionals, residents, and non-profit organizations to design and implement a new health initiative. Regular meetings and feedback sessions would ensure that the initiative meets the needs of all stakeholders.

3. Combining PBL and Co-Creation for Social Enterprise Development
The integration of PBL and co-creation provides a powerful framework for developing social enterprise ideas. This approach ensures that projects are both academically rigorous and socially relevant, preparing students to address complex societal issues through innovative solutions.

Example Implementation

• Project Launch Event: Organize a kickoff event where community leaders present pressing social issues. Students form teams and choose the issues they want to address.
• Research and Inquiry: Teams conduct in-depth research, engage with community members, and use design thinking principles to empathize with the target population.
• Prototype Development: Students create prototypes of their solutions, incorporating feedback from peers, mentors, and community stakeholders.
• Public Presentation: Hold a final event where students present their projects to the community, receive feedback, and discuss next steps for implementation and scaling.

Example Scenario: In a project aimed at improving local education, students might work with teachers, parents, and students to identify key issues. They could develop a new educational program prototype and present it to local schools for feedback and potential adoption.

4. Additional Example Scenarios and Activities

4.1. Scenario: Enhancing Local Education

Project Launch

• Entry Event: A local education expert presents current challenges in the local education system, such as lack of resources or outdated teaching methods.
• Defining the Challenge: Students define specific goals, such as developing new teaching materials or creating after-school programs.

Research and Development

• Inquiry: Students research educational best practices, interview teachers and students, and visit innovative schools.
• Collaboration: Teams brainstorm and prototype new teaching tools or programs, using feedback from educators and students to refine their ideas.

Production and Presentation

• Creating the Product: Develop a set of teaching materials or a pilot after-school program.
• Presentation: Present the project at a local school board meeting or education conference, gathering feedback for further development.

4.2. Scenario: Promoting Community Development

Project Launch

• Entry Event: A community leader discusses the challenges of social isolation and lack of engagement in the local community.
• Defining the Challenge: Students identify specific issues, such as the need for community centers or social events that can bring people together.

Research and Development

• Inquiry: Students conduct surveys to understand community needs and preferences, interview residents, and explore successful community-building initiatives in other areas.
• Collaboration: Teams work together to design and prototype solutions, such as community events, clubs, or new community spaces.

Production and Presentation

• Creating the Product: Develop a detailed plan for a community event or the design for a community center, including budgets and implementation strategies.
• Presentation: Present the project to local government officials and community members, gathering feedback and support for implementation.

4.3. Scenario: Improving Local Healthcare Access

Project Launch

• Entry Event: A local healthcare provider presents on the gaps in healthcare access in rural areas.
• Defining the Challenge: Students define goals such as improving access to healthcare services, creating mobile health units, or developing health education programs.

Research and Development

• Inquiry: Students research healthcare access issues, conduct interviews with healthcare providers and patients, and visit health clinics.
• Collaboration: Teams brainstorm and prototype solutions, such as mobile health clinics, telemedicine programs, or health education workshops.

Production and Presentation

• Creating the Product: Develop a prototype for a mobile health clinic or a detailed plan for a health education program.
• Presentation: Present the project to local health authorities and community members for feedback and potential adoption.

4.4. Scenario: Supporting Local Businesses

Project Launch

• Entry Event: A local entrepreneur discusses the challenges faced by small businesses in rural areas, such as lack of marketing or limited access to resources.
• Defining the Challenge: Students identify specific issues such as improving marketing strategies, creating business support networks, or enhancing access to financial resources.

Research and Development

• Inquiry: Students research successful business support programs, interview local business owners, and explore ways to improve business sustainability.
• Collaboration: Teams work together to design and prototype solutions, such as marketing campaigns, business networking events, or resource-sharing platforms.

Production and Presentation

• Creating the Product: Develop a marketing plan for local businesses or a prototype for a business support network.
• Presentation: Present the project to local business owners and community leaders, gathering feedback and support for implementation.

1. პროექტზე დაფუძნებული სწავლების (PBL) შესავალი

პროექტზე დაფუძნებული სწავლება (PBL) არის სასწავლო მეთოდოლოგია, რომელიც მოსწავლეებს ცოდნისა და უნარების მიღებისკენ უბიძგებს, რათა მათ ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში მუშაობით გამოიკვლიონ და უპასუხონ რთულ კითხვებს, პრობლემებსა თუ გამოწვევებს. PBL
ორიენტირებულია აქტიური და არა პასიური სწავლების პრინციპზე, სადაც მოსწავლეები რეალური სამყაროსა და პერსონალურად მნიშვნელოვან პროექტებში ერთვებიან.

„ბაკის განათლების ინსტიტუტის“ თანახმად, რომელიც PBL-ის წამყვანი მომხრეა, ეს მეთოდი ეხმარება მოსწავლეებს ღრმაშინაარსიანი ცოდნის ისევე, როგორც კრიტიკული აზროვნების, თანამშრომლობის, კრეატიულობისა და კომუნიკაციის უნარების განვითარებაში. PBL-ის პროექტები
შექმნილია როგორც რთული მოდელები, რომლებიც მოსწავლეებისგან გადაწყვეტილებების მიღებას, კვლევის ჩატარებასა და გადაწყვეტილებების შექმნას მოითხოვს, რაც იმ სიტუაციების რეალურ სირთულესა და ორაზროვნებას ასახავს, რომელთა წინაშეც, სავარაუდოდ, ისინი საკლასო ოთახის გარეთ აღმოჩნდებიან.

1.1. პროექტზე დაფუძნებული სწავლების ძირითადი ელემენტები

კავშირი რეალურ სამყაროსთან

PBL-ის პროექტები რეალური სამყაროს პრობლემებსა თუ გამოწვევებს ეფუძნება, რომლებიც აქტუალურია მოსწავლეთა ცხოვრებისა და მომავალი კარიერისთვის. რეალურ სამყაროსთან კავშირი ეხმარება მოსწავლეებს, დაინახონ იმის ღირებულება და გამოყენება, რაც ისწავლეს,
ეს კი მათ ჩართულობასა და მოტივაციას ზრდის.

სცენარის მაგალითი: საინკუბაციო პროგრამაში, რომელიც სოფლის თემში სოციალურ მეწარმეობაზეა ორიენტირებული, პროექტი შეიძლება ჯანდაცვის სერვისებზე ხელმისაწვდომობის გაუმჯობესების გადაწყვეტილებების შემუშავებას მოიცავდეს. მოსწავლეებს შეუძლიათ, იმუშაონ მობილური კლინიკის შექმნაზე, არსებული მოდელების კვლევაზე, ჩამოართვან ინტერვიუები ჯანდაცვის ადგილობრივ ექსპერტებს და შექმნან ისეთი პროტოტიპები, რომლებიც შეიძლება ადგილობრივად განხორციელდეს.

სწავლების საფუძველი

პროექტები სასწავლო გეგმის ცენტრალური და არა პერიფერიული ნაწილია. ისინი სპეციფიკურ უნარებს მოითხოვს, რომლებიც სწავლების სტანდარტებსა და მიზნებს შეესაბამება. ამ პროექტების მეშვეობით სტუდენტები საგნის სიღრმისეულ ცოდნასა და გაგებას იძენენ.

სცენარის მაგალითი: ბიზნესის საინკუბაციო პროგრამის მოსაწვლეებს შეიძლება ახალი სოციალური საწარმოსთვის ყოვლისმომცველი ბიზნეს-გეგმის შექმნა დაევალოთ, რომელიც ხელმისაწვდომ საგანმანათლებლო რესურსებს აწვდის. ეს პროექტი გააერთიანებს ეკონომიკის, მარკეტინგის,
ფინანსებისა და ეთიკის ელემენტებს, რაც იმას უზრუნველყოფს, რომ მოსწავლეებმა ბიზნესის დაწყებისა და შენარჩუნების შესახებ სრულყოფილი ცოდნა განივითარონ.

მოსწავლის ხმა და არჩევანი

მოსწავლეებს ეძლევათ შესაძლებლობა, გააკეთონ არჩევანი პროექტთან დაკავშირებით, მათ შორის, შეარჩიონ თემა, მიიღონ გადაწყვეტილება მასთან მიდგომის შესახებ და საბოლოო პროდუქტი განსაზღვრონ. ასეთი ავტონომია ხელს უწყობს მათი საკუთრებისა და სწავლაზე პასუხისმგებლობის გრძნობის განვითარებას.

სცენარის მაგალითი: სოციალური საწარმოს საინკუბაციო პროგრამაში მოსწავლეებს შეუძლიათ, აირჩიონ სხვადასხვა სექტორი, რომლებზეც ფოკუსირებას მოახდენენ, რომელთა შორისაა განათლება, ჯანდაცვა და საზოგადოების განვითარება. თითოეულ გუნდს ექნება ავტონომია, განსაზღვროს კონკრეტული პრობლემა, რომლის გადაჭრაც მას სურს არჩეულ სექტორში და შესაბამისად შეიმუშაოს
გადაწყვეტილებები.

კვლევა და ინოვაცია

PBL ახალისებს მოსწავლეებს, დასვან კითხვები, ჩაატარონ კვლევა და პრობლემის გადაჭრის სხვადასხვა გზა შეისწავლონ. ასეთი კვლევაზე დაფუძნებული მიდგომა კრიტიკულ აზროვნებასა და ინოვაციას უწყობს ხელს, რადგან მოსწავლეები არა მხოლოდ ინფორმაციის
პასიური მიმღებები, არამედ ცოდნის აქტიური შემქმნელებიც არიან.

სცენარის მაგალითი: ადგილობრივი განათლების გაუმჯობესების პროექტისთვის მოსწავლეებს შეუძლიათ, სხვადასხვა საგანმანათლებლო პრობლემა გამოიკვლიონ, ჩაატარონ გამოკითხვები და მასწავლებლებსა და სტუდენტებს გაესაუბრონ. დასკვნების საფუძველზე ისინი ისეთი ინოვაციური საგანმანათლებლო პროგრამებისა თუ რესურსების შემუშავებას შეძლებენ, რომლებიც საზოგადოების საჭიროებებზეა მორგებული.

უკუკავშირი და შესწორება

უკუკავშირი PBL-ის პროცესის განუყოფელი ნაწილია. მოსწავლეები კონსტრუქციულ უკუკავშირს იღებენ კოლეგების, მასწავლებლებისა და გარე ექსპერტებისგან, რომელსაც თავიანთი ნაშრომის შესწორებისა და გაუმჯობესებისთვის იყენებენ. ასეთი განმეორებადი პროცესი იმ აზრს ამყარებს, რომ სწავლა უწყვეტი პროცესია და გაუმჯობესება ყოველთვის შესაძლებელია.

სცენარის მაგალითი: თემის მხარდამჭერი აპის შემუშავების პროექტის განმავლობაში მოსწავლეებს შეეძლოთ, თავიანთი პროტოტიპები ადგილობრივი ტექნოლოგიური მეწარმეებისთვის წარედგინათ და უკუკავშირი მიეღოთ. შემდეგ ისინი ამ უკუკავშირის გამოყენებას საბოლოო პრეზენტაციამდე აპის დიზაინისა და ფუნქციონალურობის დასახვეწად შეძლებდნენ.

საჯარო პროდუქტი

PBL-ის პროექტის კულმინაცია საბოლოო პროდუქტის საჯარო პრეზენტაცია ან დემონსტრირებაა. საჯარო ასპექტი ანგარიშვალდებულების ელემენტს ჰმატებს და მოსწავლეებს მაღალი ხარისხის ნამუშევრის შექმნისკენ უბიძგებს.

სცენარის მაგალითი: მოსწავლეებს, რომლებიც ადგილობრივი ტურიზმის პოპულარიზაციის პროექტზე მუშაობენ, შეუძლიათ, შექმნან მარკეტინგული მასალები და კამპანიის გეგმა, რომელსაც შემდეგ საჯარო ფორუმზე ადგილობრივი ტურიზმის საბჭოებსა და ბიზნესების მფლობელებს წარუდგენენ.

1.2. PBL-ის დანერგვა საინკუბაციო პროგრამაში

საწყისი ფაზა: პროექტის გაშვება

• პროექტის შესავალი: ისეთი საინტერესო ღონისძიებით ან კითხვით დაიწყეთ, რომელიც ინტერესსა და ცნობისმოყვარეობას აღვივებს. ეს შეიძლება იყოს რეალური პრობლემა, რომელსაც თემის ლიდერი წარმოადგენს ან ინტერაქტიული აქტივობა, რომელიც ხაზს უსვამს პროექტის აქტუალობას.
• გამოწვევის განსაზღვრა: ნათლად გამოკვეთეთ პროექტის მიზნები, მოლოდინი და შედეგები. მოსწავლეებს კვლევის დასაწყებად საჭირო ინფორმაცია და რესურსები მიაწოდეთ.

სცენარის მაგალითი: ადგილობრივი განათლების გაუმჯობესების პროექტში პროგრამა შეიძლება დაიწყოს განათლების ადგილობრივი
ექსპერტის პრეზენტაციით, რომელიც ამ სფეროში არსებულ გამოწვევებსა და შესაძლებლობებს განიხილავს. შემდეგ მოსწავლეები თავიანთი პროექტის ისეთ კონკრეტულ მიზნებს განსაზღვრავენ, როგორებიცაა სოფლის სკოლებისთვის ახალი საგანმანათლებლო რესურსების ან პროგრამების შემუშავება.

შუა ფაზა: კვლევა და განვითარება

• კვლევა და ანალიზი: გაუძეხით მოსწავლეებს კითხვების დასმის, კვლევის ჩატარებისა და ინფორმაციის შეგროვების პროცესში. ისეთი მრავალფეროვანი რესურსების გამოყენება წაახალისეთ, როგორებიცაა წიგნები, ონლაინ მონაცემთა ბაზები, ინტერვიუები და ექსკურსიები.
• თანამშრომლობა: ხელი შეუწყვეთ ჯგუფურ მუშაობასა და ერთობლივ აქტივობებს. იდეების განვითარებაში და დახვეწაში მოსწავლეების დასახმარებლად ისეთი ინსტრუმენტები გამოიყენეთ, როგორებიცაა ტვინების შტურმი, აზრების რუკების შედგენა და როლური თამაშები.

სცენარის მაგალითი: თემის მხარდაჭერის სერვისების გაუმჯობესებისკენ მიმართულ პროექტებში მოსწავლეებმა შეიძლება საზოგადოების
მხარდაჭერის სხვადასხვა მოდელი შეისწავლონ, მოინახულონ მხარდაჭერის ადგილობრივი ცენტრები და გაესაუბრონ სოციალურ მუშაკებს. შემდეგ მათ შეუძლიათ, თემზე დაფუძნებული მხარდაჭერის ინიციატივის შესამუშავებლად ითანამშრომლონ.

საბოლოო ფაზა: წარმოება და პრეზენტაცია

• პროდუქტის შექმნა: ხელი შეუწყვეთ მოსწავლეებს საბოლოო პროდუქტის შემუშავებისას, იქნება ეს ანგარიში, პრეზენტაცია, პროტოტიპი თუ გამოსვლა. მიაწოდეთ მუდმივი უკუკავშირი და წაახალისეთ კოლეგების მიერ რეცენზირება.
• პრეზენტაცია: ორგანიზება გაუწიეთ საჯარო პრეზენტაციას, სადაც მოსწავლეები შეძლებენ თავიანთი ნამუშევრების წარდგენას ნამდვილი აუდიტორიის წინაშე. ესენი შეიძლება იყვნენ საზოგადოების წევრები, ადგილობრივი ბიზნესის ლიდერები და სხვა დაინტერესებულ მხარეები.

სცენარის მაგალითი: ადგილობრივი კულტურული მემკვიდრეობის გაუმჯობესებაზე ორიენტირებულ პროექტში მოსწავლეებს შეეძლებათ, შექმნან მულტიმედიური გამოფენა, რომელიც მოიცავს ისტორიული არტეფაქტების ჩვენებას, გასაუბრებას თემის უხუცეს წევრებთან და ისტორიული მოვლენების ციფრულ რეკონსტრუქციას. ეს გამოფენა ადგილობრივ მუზეუმში ან საზოგადოებრივ ცენტრში იქნება წარმოდგენილი.

2. თანაშემოქმედება საინკუბაციო პროგრამაში

თანაშემოქმედება PBL-ის შემავსებელი კიდევ ერთი ფუნდამენტური პედაგოგიური მეთოდია. მნიშვნელოვანი სასწავლო გამოცდილებისა და გადაწყვეტილებების შესაქმნელად ის მოსწავლეებს, მასწავლებლებსა და გარე დაინტერესებულ მხარეებს შორის თანამშრომლობას გულისხმობს.

თანაშემოქმედების პრინციპები

• ერთობლივი ჩართულობა: თანაშემოქმედება ყველა დაინტერესებული მხარის აქტიურ მონაწილეობასა და თანამშრომლობას უსვამს ხაზს. ეს მოიცავს მოსწავლეების, პედაგოგების, თემის წევრებისა და ინდუსტრიის ექსპერტების ერთობლივ მუშაობას საერთო მიზნის მისაღწევად.
• საზიარო მფლობელობა: თანაშემოქმედების დროს ყველა მონაწილეს აქვს წვლილი შედეგში. ასეთი საზიარო მფლობელობა ხელს უწყობს პასუხისმგებლობის გრძნობის ჩამოყალიბებასა და პროექტის წარმატებისადმი ერთგულებას.
• ერთობლივი სწავლება: თანაშემოქმედება ორმხრივი პროცესია, რომელშიც ყველა მონაწილე ერთმანეთისგან სწავლობს. ცოდნისა და პერსპექტივების ურთიერთგაცვლა ამდიდრებს სასწავლო გამოცდილებას და უფრო ინოვაციურ გადაწყვეტილებებს იწვევს.

2.1 თანაშემოქმედების დანერგვა ინკუბაციის პროგრამაში

• დაინტერესებულ მხარეთა ჩართულობა: ჩართეთ ინკუბაციის პროცესში ადგილობრივი საზოგადოების წევრები, ბიზნესები და ორგანიზაციები. მოიწვიეთ ისინი რეალური პრობლემების წარმოსადგენად, მოსწავლეთა მენტორობის უზრუნველსაყოფად და თავიანთ პროექტებზე უკუკავშირის დასატოვებლად.
• პროექტების ერთობლივი შემუშავება: ჩართეთ მოსწავლეები თავიანთი პროექტების დაგეგმვასა და შემუშავებაში. წაახალისეთ ისინი, ითანამშრომლონ თემის პარტნიორებთან შესაბამისი გამოწვევების იდენტიფიცირებისა და გადაწყვეტილებების ერთობლივად შესაქმნელად.
• უწყვეტი უკუკავშირი: ყველა დაინტერესებულ მხარესთან დაგეგმეთ რეგულარული შემოწმებები და უკუკავშირის სესიები. გამოიყენეთ ეს უკუკავშირი პროექტის განვითარების ხელმძღვანელობისა და იმის უზრუნველსაყოფად, რომ ის საზოგადოების საჭიროებებსა და მოლოდინს აკმაყოფილებდეს.

სცენარის მაგალითი: ჯანდაცვის ახალი ინიციატივის შესაქმნელად და განსახორციელებლად თემის ჯანდაცვის სერვისების გაუმჯობესების
პროექტში მოსწავლეებს შეუძლიათ, ითანამშრომლონ ჯანდაცვის ადგილობრივ სპეციალისტებთან, მაცხოვრებლებთან და არაკომერციულ ორგანიზაციებთან. რეგულარული შეხვედრები და უკუკავშირის სესიები იმას უზრუნველყოფს, რომ ინიციატივა ყველა დაინტერესებული მხარის საჭიროებებს აკმაყოფილებდეს.

3. სოციალური საწარმოს განვითარებისთვის PBL-ისა და თანაშემოქმედების გაერთიანება

PBL-ისა და თანაშემოქმედების ინტეგრაცია სოციალური საწარმოს იდეების განვითარების ძლიერ საფუძველს ქმნის. ეს მიდგომა იმას უზრუნველყოფს, რომ პროექტები იყოს როგორც აკადემიურად მკაცრი, ასევე სოციალურად რელევანტური, რაც მოსწავლეებს ინოვაციური გადაწყვეტილებების მეშვეობით რთული საზოგადოებრივი პრობლემების გადასაჭრელად ამზადებს.

განხორციელების მაგალითი

• პროექტის გაშვების ღონისძიება: ორგანიზება გაუწიეთ გახსნის ღონისძიებას, სადაც თემის ლიდერები აქტუალურ სოციალურ საკითხებს წარმოადგენენ. მოსწავლეები აყალიბებენ გუნდებს და იმ პრობლემებს ირჩევენ, რომელთა გადაჭრაც სურთ.
• ანალიზი და კვლევა: გუნდები სიღრმისეულ კვლევას ატარებენ, ურთიერთობენ თემის წევრებთან და პროექტისმიერი აზროვნების პრინციპებს იყენებენ სამიზნე პოპულაციისადმი თანაგრძნობისთვის.
• პროტოტიპის შემუშავება: მოსწავლეები თავიანთი გადაწყვეტილებების პროტოტიპებს კოლეგების, მენტორებისა და თემის დაინტერესებული მხარეების უკუკავშირის გათვალისწინებით ქმნიან.
• საჯარო პრეზენტაცია: გამართეთ დასკვნითი ღონისძიება, სადაც მოსწავლეები თავიანთ პროექტებს საზოგადოების წინაშე წარადგენენ, მიიღებენ უკუკავშირს და განხორციელებისა და მასშტაბირების შემდგომ ნაბიჯებს განიხილავენ.

სცენარის მაგალითი: ადგილობრივი განათლების გაუმჯობესებაზე მიმართულ პროექტში ძირითადი საკითხების იდენტიფიცირების
მიზნით მოსწავლეებს შეუძლიათ, ითანამშრომლონ მასწავლებლებთან, მშობლებთან და მოსწავლეებთან. ისინი ახალი საგანმანათლებლო პროგრამის პროტოტიპის შემუშავებას შეძლებენ და წარუდგენენ მას ადგილობრივ სკოლებს უკუკავშირისა და პოტენციური დანერგვისთვის.

4. სცენარების დამატებითი მაგალითები და აქტივობები

4.1. სცენარი: ადგილობრივი განათლების გაძლიერება

პროექტის გაშვება:

• საწყისი ღონისძიება: განათლების ადგილობრივი ექსპერტი წარმოადგენს ადგილობრივი განათლების სისტემაში არსებულ ისეთ გამოწვევებს, როგორებიცაა რესურსების ნაკლებობა ან სწავლების მოძველებული მეთოდები.
• გამოწვევის განსაზღვრა: მოსწავლეები ისეთ კონკრეტულ მიზნებს განსაზღვრავენ, როგორებიცაა ახალი სასწავლო მასალების შემუშავება ან კლასგარეშე პროგრამების შექმნა.

კვლევა და განვითარება:

• გამოკვლევა: მოსწავლეები იკვლევენ საუკეთესო საგანმანათლებლო პრაქტიკას, ესაუბრებიან მასწავლებლებსა და მოსწავლეებს და სტუმრობენ ინოვაციურ სკოლებს. თანამშრომლობა: გუნდები ტვინების შტურმს აწყობენ და ახალი სასწავლო ხელსაწყოების ან
  პროგრამების პროტოტიპებს ქმნიან პედაგოგებისა და მოსწავლეების უკუკავშირის გამოყენებით, რათა თავიანთი იდეები დახვეწონ.

წარმოება და პრეზენტაცია:

• პროდუქტის შექმნა: სასწავლო მასალების ნაკრების ან საპილოტე კლასგარეშე პროგრამის შემუშავება.
• პრეზენტაცია: პროექტის წარდგენა ადგილობრივი სკოლის საბჭოს სხდომაზე ან საგანმანათლებლო კონფერენციაზე და, ამავდროულად, შემდგომი განვითარებისთვის უკუკავშირის შეგროვება.

4.2. სცენარი: თემის განვითარების ხელშეწყობა

პროექტის გაშვება:

• საწყისი ღონისძიება: თემის ლიდერი განიხილავს სოციალური იზოლაციისა და ადგილობრივ საზოგადოებაში ჩართულობის ნაკლებობის გამოწვევებს.
• გამოწვევის განსაზღვრა: მოსწავლეები ისეთ კონკრეტულ საკითხებს განსაზღვრავენ, როგორებიცაა თემის ცენტრების ან სოციალური ღონისძიებების საჭიროება, რომლებსაც ადამიანების გაერთიანება შეუძლია.

კვლევა და განვითარება:

• გამოკვლევა: მოსწავლეები ატარებენ გამოკითხვებს საზოგადოების საჭიროებებისა და პრეფერენციების გასაგებად, ესაუბრებიან მაცხოვრებლებს და იკვლევენ საზოგადოების განვითარების წარმატებულ ინიციატივებს სხვა სფეროებში.
• თანამშრომლობა: გუნდები ერთად მუშაობენ ისეთი გადაწყვეტილებების შესამუშავებლად და პროტოტიპების შესაქმნელად, როგორებიცაა თემის ღონისძიებები, კლუბები ან ახალი საზოგადოებრივი სივრცეები.

წარმოება და პრეზენტაცია:

• პროდუქტის შექმნა: შეიმუშავეთ სათემო ღონისძიების ან საზოგადოებრივი ცენტრის დიზაინის დეტალური გეგმა, მათ შორის, ბიუჯეტი და განხორციელების სტრატეგიები.
• პრეზენტაცია: წარუდგინეთ პროექტი ადგილობრივი თვითმმართველობის წარმომადგენლებსა და საზოგადოების წევრებს, მიიღეთ უკუკავშირი და მხარდაჭერა განხორციელებაში.

4.3. სცენარი: ადგილობრივ ჯანდაცვაზე წვდომის გაუმჯობესება

პროექტის გაშვება:

• საწყისი ღონისძიება: ჯანდაცვის ადგილობრივი პროვაიდერი წარმოადგენს სოფლის რაიონებში ჯანდაცვის ხელმისაწვდომობის ხარვეზებს.
• გამოწვევის განსაზღვრა: მოსწავლეები ისეთ მიზნებს განსაზღვრავენ, როგორებიცაა ჯანდაცვის სერვისებზე წვდომის გაუმჯობესება, მობილური ჯანდაცვის ერთეულების შექმნა და სამედიცინო განათლების პროგრამების შემუშავება.

კვლევა და განვითარება:

• გამოკვლევა: მოსწავლეები იკვლევენ ჯანდაცვის ხელმისაწვდომობის პრობლემებს, ატარებენ ინტერვიუებს ჯანდაცვის პროვაიდერებთან და პაციენტებთან და სტუმრობენ სამედიცინო კლინიკებს.
• თანამშრომლობა: გუნდები აწყობენ გონებრივ შტურმს და ქმნიან გადაწვეტილებათა ისეთ პროტოტიპებს, როგორებიცაა მობილური კლინიკები, ტელემედიცინის პროგრამები ან სამედიცინო განათლების სემინარები.

წარმოება და პრეზენტაცია:

• პროდუქტის შექმნა: შეიმუშავეთ მობილური კლინიკის პროტოტიპის ან სამედიცინო განათლების პროგრამის დეტალური გეგმა.
• პრეზენტაცია: წარუდგინეთ პროექტი ადგილობრივი ჯანდაცვის ორგანოებსა და თემის წევრებს უკუკავშირისა და პოტენციური დანერგვის მიზნით.

4.4. სცენარი: ადგილობრივი ბიზნესის მხარდაჭერა

პროექტის გაშვება:

• საწყისი ღონისძიება: ადგილობრივი მეწარმე სოფლის რეგიონებში მცირე ბიზნესის წინაშე არსებულ ისეთ გამოწვევებს განიხილავს, როგორებიცაა მარკეტინგის ნაკლებობა ან რესურსებზე შეზღუდული წვდომა.
• გამოწვევის განსაზღვრა: მოსწავლეები ისეთ კონკრეტულ პრობლემებს განსაზღვრავენ, როგორებიცაა მარკეტინგული სტრატეგიების გაუმჯობესება, ბიზნესის მხარდაჭერის ქსელების შექმნა და ფინანსურ რესურსებზე წვდომის გაუმჯობესება.

კვლევა და განვითარება:

• გამოკვლევა: მოსწავლეები ბიზნესის მხარდაჭერის წარმატებულ პროგრამებს იკვლევენ, ესაუბრებიან ადგილობრივი ბიზნესის მფლობელებს და ბიზნესის მდგრადობის გაუმჯობესების გზებს სწავლობენ.
• თანამშრომლობა: გუნდები ერთად მუშაობენ ისეთი გადაწყვეტილებებისა და პროტოტიპების შესაქმნელად, როგორებიცაა მარკეტინგული კამპანიები, საქმიანი ქსელური ღონისძიებები და რესურსების გაზიარების პლატფორმები.

წარმოება და პრეზენტაცია:

• პროდუქტის შექმნა: ადგილობრივი ბიზნესისთვის მარკეტინგული გეგმა ან ბიზნესის მხარდაჭერის ქსელისთვის პროტოტიპი შეიმუშავეთ.
• პრეზენტაცია: წარუდგინეთ პროექტი ადგილობრივი ბიზნესების მფლობელებსა და თემის ლიდერებს, მიიღეთ უკუკავშირი და მხარდაჭერა განხორციელებაში.

Objective: Introduce the concept of social entrepreneurship, including its importance and impact on society.

Contents:

• Definition and principles of social entrepreneurship.
• Case studies of successful social enterprises.
• The role of social entrepreneurship in solving local and global challenges.
• Support and assignments

1. Definition and Principles of Social Entrepreneurship

Social entrepreneurship is a concept that has been gaining significant attention and momentum across the globe. It represents a unique blend of business acumen and social responsibility, aiming to solve societal problems through innovative, sustainable, and financially viable solutions. In this module, we will explore the European Union (EU) definition of social entrepreneurship and the underlying principles of the social economy that guide this concept.

1.1. EU Definition of Social Entrepreneurship

The European Union defines social entrepreneurship as a business model that aims to have a social impact above profit.

Social enterprises are organizations that apply commercial strategies to maximize improvements in social, and environmental well-being. This includes maximizing social impact rather than profits for external shareholders. According to the EU, social enterprises primarily seek to generate a significant impact on society, communities, or the environment. They reinvest the majority of their profits to further their social mission and operate in a transparent and accountable manner.

Useful tool for understanding the policy framework of social entrepreneurship in Europe.

1.2. The key characteristics of social entrepreneurship, as defined by the EU, include:

Social Objective: The primary goal is to generate a social impact, addressing societal challenges through innovative solutions.

Entrepreneurial Initiative: They are dynamic and innovative organizations that engage in economic activities to sustain their operations and fulfill their social mission.

Social Profits Reinvestment: The profits are mainly reinvested to support the social objectives, rather than being distributed to owners or shareholders.

Stakeholder Engagement: These enterprises often involve employees, customers, and other stakeholders in their decision-making processes.

1.3. Principles of the Social Economy
The social economy is the backbone of the EU's understanding of social entrepreneurship. It encompasses a broad range of organizations, including cooperatives, mutual societies, non-profit associations, foundations, and social enterprises. The social economy is characterized by the following principles:

Primacy of People and Social Objective over Capital: The main aim is to serve the members or the community, rather than generating profit. This principle focuses on social impact and community benefit.

Democratic Governance: Organizations within the social economy are often governed democratically, with decisions made by members or stakeholders rather than capital investors.

Solidarity and Responsibility: There is a strong sense of solidarity, promoting a responsible approach to business that takes into account the needs of society and the environment.

Reinvestment of Profits: Similar to social enterprises, entities in the social economy reinvest profits to advance their social objectives.

In conclusion, the EU’s approach to social entrepreneurship is deeply intertwined with the principles of the social economy. This approach emphasizes the importance of social objectives, democratic governance, solidarity, and the reinvestment of profits for community benefit. By understanding these foundational concepts, trainers can better equip themselves and their trainees to develop and support social enterprises that aim to make a significant impact on society.

See EU Social Economy Action Plan.

2. Case studies

2.1. The Big Issue (United Kingdom)

Description: Founded in 1991, The Big Issue is a social enterprise that offers homeless people the opportunity to earn a legitimate income by selling a magazine to the public. This initiative helps them to reintegrate into society and addresses issues of homelessness and unemployment.

Impact: The Big Issue has become one of the UK’s largest street newspapers, supporting thousands of vendors to improve their lives and financial stability.

2.2. Chocolonely (Netherlands)

Description: Tony’s Chocolonely is a Dutch confectionery company that produces and sells chocolate, founded with the mission to make the chocolate industry slave-free. They advocate for fair trade practices and work directly with cocoa farmers in West Africa, ensuring they receive fair wages and work under ethical conditions.

Impact: Tony’s Chocolonely has grown significantly and has played a major role in raising awareness about the inequalities in the chocolate industry while proving that a successful business can be socially responsible.

2.3. Ateliere Fără Frontiere (Workshops Without Borders) - Romania

Description: Ateliere Fără Frontiere (AFF) is a Romanian social enterprise that integrates marginalized people, including the long-term unemployed, former inmates, and homeless individuals, into the labor market. AFF operates in various sectors, including IT recycling and refurbishment, organic agriculture, and educational projects. Their IT refurbishment program, "Recicleta IT&C," collects, refurbishes, and redistributes used IT equipment to schools, NGOs, and disadvantaged communities.

Impact: AFF has significantly contributed to social inclusion in Romania by providing job training and employment opportunities to those in need. Additionally, their environmental projects help reduce electronic waste and support digital inclusion by providing refurbished IT equipment to underprivileged groups.

2.4. Banned Books Museum - Estonia

Description: This unique museum preserves banned, censored, and burned books from around the world and engages the public in discussions about the history of censorship and the importance of free speech. Their mission extends beyond just preserving books; they aim to expand individual and collective consciousness through various activities, including events, discussion groups, a book club, a podcast, and an educational program.

Impact: Their activities are designed to foster a deeper understanding of these issues, reflecting the museum's commitment to both preserving literature and empowering individuals.

3. The Role of Social Entrepreneurship in Solving Local and Global Challenges

Social entrepreneurship plays a pivotal role in addressing both local and global challenges, offering innovative business solutions that are sustainable, impactful, and measurable. Unlike traditional business models that prioritize profit maximization, social enterprises integrate financial goals with a strong commitment to solving social and environmental issues.

3.1. Business Solutions with Social Value

Social entrepreneurs leverage business tools and strategies to address societal problems, providing products or services that combine profit with purpose. These enterprises often fill gaps left by the public and private sectors, offering solutions to issues like poverty, education, healthcare, and environmental sustainability. By operating as businesses, social enterprises can achieve financial sustainability, allowing them to invest in their social mission over the long term without relying solely on donations or grants.

3.2. Emphasis on Measuring Impact

A distinct feature of social entrepreneurship is the strong emphasis on measuring impact. Social enterprises systematically track and assess their social and environmental outcomes to ensure they are achieving their mission. This data-driven approach enables them to make informed decisions, improve their programs, and communicate their impact effectively to stakeholders, including investors, customers, and the communities they serve. Measurement tools and frameworks, like the UN Sustainable Development Goals (UN SDG) or the Social Return on Investment (SROI) or the Global Impact Investing Rating System (GIIRS), help quantify the value they create beyond financial returns.

3.3. Focus on Sustainability and Scalability

Sustainability is at the core of social entrepreneurship, encompassing economic, social, and environmental dimensions. Social enterprises strive to create solutions that are not only effective in the short term but also sustainable in the long run, with the potential for scalability. This focus on sustainability encourages innovation and efficiency, driving social enterprises to develop models that can be replicated or adapted to different contexts and scales. By doing so, they can extend their impact, reaching a broader audience and addressing global challenges more effectively.

4. Support and assignments 

4.1. How to create an engaging module for youngsters?  

Creating an interactive and engaging module for 16-17-year-old youngsters living in remote areas, requires a blend of simplicity, relatability, and hands-on activities. Here are some hints for trainers to develop an effective face-to-face training session on the definition of social entrepreneurship:

4.1.1. Simplify the Concept

• Use Simple Language: Avoid jargon and complex definitions. Break down the concept into relatable terms.
• Real-Life Examples: Use stories or case studies of young social entrepreneurs or local businesses that have positively impacted their community.

4.1.2. Interactive Presentation

• Visual Aids: Utilize visuals, infographics, and short videos to explain the concept of social entrepreneurship and the social economy.
• Discussion Questions: Prepare open-ended questions to encourage group discussion and personal reflection on the topic.

4.1.3. Hands-On Activities

• Group Work: Organize small group activities where participants can brainstorm social issues in their community and propose business solutions.
• Role-Play: Create scenarios where youngsters can act out different roles in a social enterprise, from the entrepreneur to the community beneficiary.

4.1.4. Relate to Their World

• Local Context: Tailor examples and case studies to the local environment and culture to make the content more relevant and engaging.
• Youth Empowerment: Emphasize how young people can be agents of change in their community, encouraging a sense of empowerment and responsibility.

4.1.5. Encourage Creativity

• Idea Generation Session: Have a session where youngsters can come up with creative business ideas that address local social or environmental issues.
• Visual Mapping: Use tools like mind maps or visual canvases to help participants visualize how a social enterprise functions and its impact.

4.1.6. Interactive Technology

• Mobile Apps or Tools: If technology permits, incorporate apps or online tools that can facilitate interactive learning and idea sharing.
• Social Media Engagement: Encourage the use of social media to research successful young social entrepreneurs, fostering a connection with global examples.

4.1.7. Feedback and Reflection

• Group Discussions: Allocate time for sharing insights and reflections among peers to reinforce learning and encourage collective thinking.
• Feedback Session: End with a feedback round where participants can express what they learned and how they perceive social entrepreneurship now.

4.1.8. Continuous Engagement

• Follow-Up Projects: Propose a small project or challenge post-training that encourages participants to apply what they learned in their communities.
• Resource Sharing: Provide access to additional resources, like articles, podcasts, or videos, that can deepen their understanding over time.

მიზანი: სოციალური მეწარმეობის კონცეფციის, მათ შორის, საზოგადოებაზე მისი მნიშვნელობისა და გავლენის, გაცნობა.

სარჩევი:

• სოციალური მეწარმეობის განმარტება და პრინციპები.
• წარმატებული სოციალური საწარმოების ქეისების განხილვა.
• სოციალური მეწარმეობის როლი ადგილობრივ და გლობალურ გამოწვევებთან გამკლავებაში.
• მხარდაჭერა და დავალებები

1. სოციალური მეწარმეობის განმარტება და პრინციპები

სოციალური მეწარმეობა არის კონცეფცია, რომელიც მნიშვნელოვან ყურადღებასა და მომენტუმს მოიპოვებს მთელ მსოფლიოში. ის საქმიანი გამჭრიახობისა და სოციალური პასუხისმგებლობის უნიკალურ ნაზავს წარმოადგენს, რომელიც ინოვაციური, მდგრადი და ფინანსურად სიცოცხლისუნარიანი გადაწყვეტილებების მეშვეობით სოციალური პრობლემების გადაჭრას ისახავს მიზნად. ამ მოდულში ჩვენ განვიხილავთ სოციალური მეწარმეობის განმარტებასა და სოციალური ეკონომიკის ფუძემდებლურ პრინციპებს ევროკავშირში (EU), რომლებიც განსაზღვრავს ამ კონცეფციას.

1.1. სოციალური მეწარმეობის განსაზღვრება ევროკავშირში

ევროკავშირი სოციალურ მეწარმეობას განსაზღვრავს, როგორც ბიზნეს მოდელს, რომელიც მოგებასთან ერთად მნიშვნელოვან სოციალურ ზემოქმედებას ისახავს მიზნად.

სოციალური საწარმოები ისეთი ორგანიზაციებია, რომლებიც კომერციულ სტრატეგიებს სოციალური და გარემოსდაცვითი კეთილდღეობის მაქსიმალურად გაუმჯობესების მიზნით იყენებს. ეს სოციალური ზემოქმედების და არა გარე აქციონერებისთვის მოგების მაქსიმიზაციას გულისხმობს. ევროკავშირის თანახმად, სოციალური საწარმოები, უპირველეს ყოვლისა, ცდილობს მნიშვნელოვანი გავლენის მოხდენას საზოგადოებაზე, თემებზე ან გარემოზე. ისინი თავიანთი მოგების უმეტესი ნაწილის რეინვესტირებას ახორციელებს თავიანთი სოციალური მისიის წინ წაწევისთვის და გამჭვირვალედ და პასუხისმგებლიანად ფუნქციონირებს.

სასარგებლო ინსტრუმენტი ევროპაში სოციალური მეწარმეობის პოლიტიკის ჩარჩოს გასაგებად.

1.2. სოციალური მეწარმეობის ძირითადი მახასიათებლები, რომლებიც ევროკავშირმა განსაზღვრა, შემდეგს მოიცავს:

• სოციალური მიზანი: უმთავრესი მიზანი სოციალური ზემოქმედების გენერირება და სოციალური პრობლემების ინოვაციური გადაწყვეტილებების მეშვეობით მოგვარებაა.
• სამეწარმეო ინიციატივა: ისინი დინამიკური და ინოვაციური ორგანიზაციებია, რომლებიც ჩართულია ეკონომიკურ საქმიანობაში თავიანთი ოპერაციების მხარდასაჭერად და თავისი სოციალური მისიის შესასრულებლად.
• მოგების სოციალური რეინვესტირება: მოგება ძირითადად რეინვესტირდება სოციალური მიზნების მხარდასაჭერად და არ ნაწილდება მფლობელებზე ან აქციონერებზე.
• დაინტერესებული მხარეების ჩართულობა: ეს საწარმოები გადაწყვეტილების მიღების პროცესში ხშირად რთავს თანამშრომლებს, მომხმარებლებსა და სხვა დაინტერესებულ მხარეებს.

1.3. სოციალური ეკონომიკის პრინციპები

სოციალური ეკონომიკა ევროკავშირის სოციალური მეწარმეობის გაგების ხერხემალს წარმოადგენს. ის ორგანიზაციების ფართო სპექტრს მოიცავს, მათ შორის, კოოპერატივებს, ერთობლივ ზოგადოებებს, არაკომერციულ ასოციაციებს, ფონდებსა და სოციალურ საწარმოებს. სოციალური ეკონომიკა შემდეგი პრინციპებით ხასიათდება:

• ადამიანებისა და სოციალური მიზნების უპირატესობა კაპიტალზე: უმთავრესი მიზანი წევრებისა თუ საზოგადოების სამსახური და არა მოგებაა. ეს პრინციპი სოციალურ ზემოქმედებასა და საზოგადოების სარგებელზე ფოკუსირდება.
• დემოკრატიული მართვა: სოციალურ ეკონომიკაში ორგანიზაციები ხშირად დემოკრატიულად იმართება, ანუ გადაწყვეტილებებს იღებენ წევრები ან დაინტერესებული მხარეები და არა კაპიტალის ინვესტორები.
• სოლიდარობა და პასუხისმგებლობა: არსებობს სოლიდარობის ძლიერი გრძნობა, რაც ხელს უწყობს იმ ბიზნესისადმი პასუხისმგებლიან მიდგომას, რომელშიც საზოგადოებისა დ გარემოს საჭიროებებია გათვალისწინებული.
• მოგების რეინვესტირება: სოციალური საწარმოების მსგავსად, სოციალური ეკონომიკის სუბიექტები მოგების რეინვესტირებას თავიანთი სოციალური მიზნების მისაღწევად ახორციელებენ.

დასკვნის სახით, ევროკავშირის მიდგომა სოციალური მეწარმეობისადმი მჭიდროდ არის გადაჯაჭვული სოციალური ეკონომიკის პრინციპებთან. ეს მიდგომა სოციალური მიზნების მნიშვნელობას, დემოკრატიულ მმართველობას, სოლიდარობასა და საზოგადოების სასარგებლოდ მოგების რეინვესტირებას უსვამს ხაზს. ამ ფუნდამენტური კონცეფციების გააზრებით მწვრთნელები შეძლებენ, უკეთ აღჭურვონ საკუთარი თავი და მსმენელები, რათა განავითარონ და მხარი დაუჭირონ ისეთ სოციალურ საწარმოებს, რომლებიც მიზნად საზოგადოებაზე მნიშვნელოვან ზემოქმედებას ისახავს.

2. ქეისების განხილვა

2.1. The Big Issue (დიდი ბრიტანეთი)

 აღწერა: 1991 წელს დაარსებული The Big Issue არის სოციალური საწარმო, რომელიც უსახლკაროებს საზოგადოებისთვის ჟურნალების გაყიდვის გზით ლეგიტიმური შემოსავლის მიღებას სთავაზობს. ეს ინიციატივა ეხმარება მათ საზოგადოებაში რეინტეგრაციაში და უსახლკარობისა და უმუშევრობის საკითხებს წყვეტს.

ზემოქმედება: The Big Issue გაერთიანებულ სამეფოში ქუჩის ერთ-ერთი უმსხვილესი გაზეთი გახდა, რომელიც ათასობით გამყიდველს ცხოვრების გაუმჯობესებასა და ფინანსური სტაბილურობის მიღწევაში ეხმარება.

2.2. Chocolonely (ნიდერლანდები)

 აღწერა: Tony's Chocolonely არის ნიდერლანდური საკონდიტრო კომპანია, რომელიც აწარმოებს და ყიდის შოკოლადს და დაარსებულია მისიით, რომ შოკოლადის ინდუსტრია მონობისგან თავისუფლდეს. ის მხარს უჭერს სამართლიანი ვაჭრობის პრაქტიკას და უშუალოდ კაკაოს მომყვან ფერმერებთან მუშაობს დასავლეთ აფრიკაში, რაც მათ სამართლიან ხელფასსა და მუშაობის ეთიკურ პირობებს უზრუნველყოფს.

ზემოქმედება: Tony's Chocolonely მნიშვნელოვნად გაიზარდა და მთავარი როლი შეასრულა შოკოლადის ინდუსტრიაში არსებული უთანასწორობის შესახებ ცნობიერების ამაღლებაში და, ამავდროულად, დაამტკიცა, რომ წარმატებული ბიზნესი შეიძლება სოციალურად პასუხისმგებლიანი იყოს.

 2.3. Ateliere Fără Frontiere (სახელოსნოები საზღვრების გარეშე) - რუმინეთი

 აღწერა: Ateliere Fără Frontiere (AFF) რუმინული სოციალური საწარმოა, რომელიც მარგინალიზებული ადამიანების, მათ შორის, ხანგრძლივი დროის განმავლობაში უმუშევრების, ყოფილი პატიმრებისა და უსახლკარო პირების ინტეგრირებას ახორციელებს შრომის ბაზარზე. AFF სხვადასხვა სექტორში ფუნქციონირებს, რომელთა შორისაა IT მოწყობილობების გადამუშავება და განახლება, ორგანული სოფლის მეურნეობა და საგანმანათლებლო პროექტები. მათი IT მოწყობილობების განახლების პროგრამის, „Recicleta IT&C“, ფარგლებში გამოყენებული IT აღჭურვილობა გროვდება, განახლდება და სკოლებში, არასამთავრობო ორგანიზაციებსა და ხელმოკლე თემებში გადანაწილდება.

 ზემოქმედება: AFF-მ მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა რუმინეთში გაჭირვებულთა სოციალურ ჩართულობაში პროფესიული ტრენინგისა და დასაქმების შესაძლებლობების უზრუნველყოფით. ამის გარდა, მათი გარემოსდაცვითი პროექტები ხელს უწყობს ელექტრონული ნარჩენების შემცირებას და არაპრივილეგირებული ჯგუფებისთვის განახლებული IT აღჭურვილობის მიწოდებით მხარს უჭერს ციფრულ ჩართულობას.

 2.4. აკრძალული წიგნების მუზეუმი - ესტონეთი

 აღწერა: ამ უნიკალურ მუზეუმში დაცულია აკრძალული, ცენზურას დაქვემდებარებული და დამწვარი წიგნები მთელი მსოფლიოდან და იქ ეწყობა საზოგადოებრივი დისკუსიები ცენზურის ისტორიისა და სიტყვის თავისუფლების მნიშვნელობის შესახებ. მისი მისია სცდება მხოლოდ წიგნების დაცვას. ის მიზნად ისახავს ინდივიდუალური და კოლექტიური ცნობიერების გაზრდას სხვადასხვა აქტივობის საშუალებით, მათ შორის, ღონისძიებების, სადისკუსიო ჯგუფების, წიგნის კლუბის, პოდკასტისა და საგანმანათლებლო პროგრამის საშუალებით.

ზემოქმედება: მათი საქმიანობის მიზანია ამ პრობლემების უფრო ღრმა გაგების ხელშეწყობა, რაც ასახავს მუზეუმის ერთგულებას ლიტერატურის დაცვისა და ინდივიდების გაძლიერებისადმი.

3. სოციალური მეწარმეობის როლი ადგილობრივ და გლობალურ გამოწვევებთან გამკლავებაში

სოციალური მეწარმეობა გადამწყვეტ როლს ასრულებს როგორც ადგილობრივ, ისე გლობალურ გამოწვევებთან გამკლავებაში, რისთვისაც სთავაზობს ინოვაციურ ბიზნეს გადაწყვეტილებებს, რომლებიც მდგრადი, ეფექტური და გაზომვადია. ტრადიციული ბიზნეს მოდელებისგან განსხვავებით, რომლებიც უპირატესობას მოგების მაქსიმიზაციას ანიჭებს, სოციალური საწარმოები ფინანსურ მიზნებს სოციალური და გარემოსდაცვითი პრობლემების გადაჭრის მტკიცე ვალდებულებასთან აერთიანებს.

3.1. სოციალური ღირებულების მქონე ბიზნეს გადაწყვეტილებები

სოციალური მეწარმეები ბიზნეს ინსტრუმენტებსა და სტრატეგიებს საზოგადოების პრობლემების გადასაჭრელად იყენებენ, უზრუნველყოფენ რა პროდუქტებსა თუ მომსახურებას, რომლებიც მოგებას მიზანთან აერთიანებს. ეს საწარმოები ხშირად ავსებს საჯარო და კერძო სექტორს შორის დარჩენილ სივრცეს და გვთავაზობს გადაწყვეტილებებს ისეთ საკითხებზე, როგორებიცაა სიღარიბე, განათლება, ჯანდაცვა და ეკოლოგიური მდგრადობა. ფუნქციონირებს რა როგორც ბიზნესი, სოციალურ საწარმოს შეუძლია, მიაღწიოს ფინანსურ მდგრადობას, რაც მას საშუალებას აძლევს, განახორციელოს ინვესტიცია თავის სოციალურ მისიაში გრძელვადიანი ხედვით, მხოლოდ შემოწირულობებსა და გრანტებზე დაყრდნობის გარეშე.

3.2. აქცენტი ზემოქმედების გაზომვაზე

სოციალური მეწარმეობის გამორჩეული მახასიათებელია ძლიერი აქცენტი ზემოქმედების გაზომვაზე. სოციალური საწარმოები სისტემატურად ადევნებს თვალყურს და აფასებს თავის სოციალურ და გარემოსდაცვით შედეგებს, რათა დარწმუნდეს, რომ თავის მისიას ასრულებს. მიდგომა, რომელიც მონაცემებს ეყრდნობა, საშუალებას აძლევს მათ, მიიღონ ინფორმირებული გადაწყვეტილებები, გააუმჯობესონ თავისი პროგრამები და ეფექტურად აცნობონ თავისი ზემოქმედების შესახებ დაინტერესებულ მხარეებს, მათ შორის, ინვესტორებს, მომხმარებლებსა და იმ საზოგადოებებს, რომლებსაც ემსახურებიან. ისეთი გასაზომი ინსტრუმენტები და ჩარჩოები, როგორებიცაა გაეროს მდგრადი განვითარების მიზნები (UN SDG), სოციალური ამონაგები ინვესტიციებზე (SROI) ან ინვესტირების გლობალური ზემოქმედების რეიტინგის სისტემა (GIIRS), დახმარებას უწევს ფინანსური შემოსავლის მიღმა მათ მიერ შექმნილი ღირებულების რაოდენობრივად განსაზღვრაში.

3.3. მდგრადობასა და მასშტაბირებადობაზე ფოკუსირება

მდგრადობა სოციალური მეწარმეობის საფუძველია, რომელიც ეკონომიკურ, სოციალურ და გარემოსდაცვით განზომილებებს მოიცავს. სოციალური საწარმოები ცდილობს შექმნას გადაწყვეტილებები, რომლებიც არა მხოლოდ მოკლევადიან პერსპექტივაში ეფექტური, არამედ გრძელვადიან პერსპექტივაშიც მდგრადი იქნება მასშტაბირებადობის პოტენციალით. მდგრადობაზე აქცენტი ხელს უწყობს ინოვაციებსა და ეფექტურობას, უბიძგებს სოციალურ საწარმოებს ისეთი მოდელების განვითარებისკენ, რომელთა რეპლიკაცია ან სხვადასხვა კონტექსტისა და მასშტაბისადმი ადაპტირებაა შესაძლებელი. ამით მათ თავიანთი გავლენის გავრცელება, უფრო ფართო აუდიტორიაზე წვდომა და გლობალურ გამოწვევებთან უფრო ეფექტურად გამკლავება შეუძლიათ.

4. მხარდაჭერა და დავალებები

4.1. როგორ შევქმნათ მიმზიდველი მოდული ახალგაზრდებისთვის? 

დაშორებულ რაიონებში მცხოვრები 16-17 წლის ახალგაზრდებისთვის ინტერაქტიული და მიმზიდველი მოდულის შექმნა სიმარტივის, შეფარდებითობისა და პრაქტიკული აქტივობების ნაზავს მოითხოვს. აქ მოცემულია რამდენიმე რჩევა მწვრთნელებისთვის სოციალური მეწარმეობის განსაზღვრებისთვის ეფექტური პირისპირ ტრენინგის შესამუშავებლად:

4.1.1. გაამარტივეთ კონცეფცია

• გამოიყენეთ მარტივი ენა: თავი აარიდეთ ჟარგონსა და რთულ განსაზღვრებებს. კონცეფცია გასაგებ ტერმინებად დაყავით.
• მაგალითები რეალური ცხოვრებიდან: ახალგაზრდა სოციალური მეწარმეების ან ადგილობრივი ბიზნესების ისეთი ისტორიები და ქეისები გამოიყენეთ, რომლებმაც დადებითად იმოქმედა მათ საზოგადოებაზე.

4.1.2. ინტერაქტიული პრეზენტაცია

• ვიზუალური საშუალებები: სოციალური მეწარმეობისა და სოციალური ეკონომიკის კონცეფციის ასახსნელად ვიზუალური მასალა, ინფოგრაფიკა და მოკლე ვიდეოები გამოიყენეთ.
• სადისკუსიო შეკითხვები: მოამზადეთ ღია კითხვები, რათა ჯგუფური დისკუსია და თემაზე პირადი მსჯელობა წაახალისოთ.

4.1.3. პრაქტიკული აქტივობები

• ჯგუფური სამუშაო: მოაწყვეთ მცირე ჯგუფური აქტივობები, სადაც მონაწილეებს შეეძლებათ თავიანთი საზოგადოების სოციალური პრობლემებისა და ბიზნეს გადაწყვეტილებების გონებრივი შტურმი.
• როლური თამაშები: შექმენით სცენარები, რომლებშიც ახალგაზრდები შეძლებენ, შეასრულონ სხვადასხვა როლები სოციალურ საწარმოში – მეწარმიდან დაწყებული საზოგადოების ბენეფიციარამდე.

4.1.4. დაუკავშირეთ მათ სამყაროს

• ადგილობრივი კონტექსტი: მაგალითები და ქეისები ადგილობრივ გარემოსა და კულტურას მოარგეთ, რათა კონტენტი უფრო აქტუალური და მიმზიდველი გახდეს.
• ახალგაზრდების შესაძლებლობების გაძლიერება: ხაზი გაუსვით იმას, თუ როგორ შეძლებენ ახალგაზრდები, იყვნენ ცვლილებების აგენტები თავიანთ საზოგადოებაში, რათა შესაძლებლობების გაძლიერების გრძნობა და პასუხისმგელობა წაახალისონ.

4.1.5. კრეატიულობის წახალისება

• იდეების გენერირების სესია: ჩაატარეთ სესია, რომელშიც ახალგაზრდები ისეთი კრეატიული ბინზეს იდეებით გამოვლენ, რომლებიც ადგილობრივ სოციალურ და ეკოლოგიურ პრობლემებს წყვეტს.
• ვიზუალური რუკების შექმნა: ისეთი ხელსაწყოები გამოიყენეთ, როგორებიცაა მენტალური რუკები ან ვიზუალური ტილოები, რათა დაეხმაროთ მონაწილეებს სოციალური საწარმოს ფუნქციონირებისა და მისი ზემოქმედების ვიზუალურად წარმოჩენაში.

4.1.6. ინტერაქტიული ტექნოლოგია

• მობილური აპები ან ხელსაწყოები: თუკი ტექნოლოგია ამის საშუალებას იძლევა, ისეთი აპები ან ონლაინ ინსტრუმენტები ჩართეთ, რომლებსაც შეუძლია, ხელი შეუწყოს ინტერაქტიულ სწავლასა და იდეების გაზიარებას.
• სოციალური მედიის ჩართულობა: წაახალისეთ სოციალური მედიის გამოყენება წარმატებული ახალგაზრდა სოციალური მეწარმეების გამოსაკვლევად, გააძლიერებთ რა კავშირს გლობალურ მაგალითებთან.

4.1.7. უკუკავშირი და რეფლექსია

• ჯგუფური დისკუსიები: დაუთმეთ დრო თანატოლებს შორის შეხედულებებისა და აზრების გაზიარებას სწავლის გასამყარებლად და კოლექტიური აზროვნების წახალისებისთვის.
• უკუკავშირის სესია: დაასრულეთ უკუკავშირის რაუნდით, სადაც მონაწილეები შეძლებენ, გამოხატონ ის, რაც ისწავლეს და ის, თუ როგორ აღიქვამენ ახლა სოციალურ მეწარმეობას.

4.1.8. უწყვეტი ჩართულობა

• შემდგომი პროექტები: ტრენინგის შემდეგ მცირე პროექტი ან გამოწვევა შესთავაზეთ, რომელიც წაახალისებს მონაწილეებს, ის გამოიყენონ, რაც თავიანთ თემებში ისწავლეს.
• რესურსების გაზიარება: უზრუნველყავით წვდომა ისეთ დამატებით რესურსებზე, როგორებიცაა სტატიები, პოდკასტები ან ვიდეოები, რომლებიც დროთა განმავლობაში გააღრმავებს მათ გაგებას.

Objective: Provide an overview of the ecosystem surrounding social enterprises, including stakeholders and resources. It is vital for the trainers to fully understand the environment and their resources of their actual training. This mapping needs to be conducted each time a new geographic area or target group is targeted with an incubation program.

Note: Materials and methods of this module can be used for business environment mapping also. At the end of the module a guideline and assignment will be provided for that.  

Contents:

• Mapping the social entrepreneurship ecosystem.
• Identifying and engaging stakeholders.
• Leveraging local and international resources.
• Support and assignments

1. Defining the Ecosystem

An ecosystem, in the context of social entrepreneurship, refers to the network of interconnected stakeholders, resources, and conditions that affect and support the activities of social enterprises. It encompasses a range of elements including funding sources, market opportunities, regulatory environments, and support organizations that collectively facilitate the growth and impact of social enterprises.

1.1. Optimal Social Entrepreneurship Ecosystem

An optimal social entrepreneurship ecosystem is one that provides a nurturing environment for social enterprises to thrive and scale their impact. Key characteristics of such an ecosystem include:

Diverse Funding Sources: Access to various types of funding, including grants, investments, and revenue from sales, is crucial for the sustainability and growth of social enterprises.

Strong Support Networks: Mentorship, advisory services, and networking opportunities with other social entrepreneurs and sector experts help in sharing knowledge, building capacity, and fostering collaborations.

Conducive Policy Environment: Regulations and policies that support social enterprise activities, such as tax benefits, legal recognition, and procurement preferences, enhance the ecosystem's viability.

Access to Talent and Training: A skilled workforce and opportunities for ongoing education and training in social entrepreneurship are essential for innovation and effective management.

Market Access and Public Awareness: Understanding market needs and having channels to reach customers, alongside public awareness of social enterprises, are crucial for achieving social and economic impact.

1.2. Mapping as a Method

Mapping the social entrepreneurship ecosystem involves systematically identifying and analyzing the components and stakeholders within the ecosystem. This process helps to understand the current state, identify gaps and opportunities, and develop strategies to strengthen the ecosystem. Mapping can be done through various methods, such as surveys, interviews, and data analysis, to collect information on the different actors and their roles, relationships, and impacts within the ecosystem.

2. Identifying and Engaging Stakeholders in a Social Entrepreneurship Incubation Program

2.1. Tools and Visualization for Stakeholder Analysis

2.1.1. Stakeholder Mapping Matrix

A matrix can help categorize stakeholders based on their influence and interest in the social entrepreneurship incubation program. This can be visualized through a 2x2 grid, with one axis representing the level of interest and the other the level of influence.

Stakeholder mapping matrix template 

Low Influence & Low Interest (Top Left):

Stakeholders with low influence and interest may have minimal direct impact on the program. They should be monitored for changes in their status or interest level, and engaged with efficiently to ensure they do not become detractors. For example, the general public or distant organizations.

High Influence & Low Interest (Bottom Left):
Stakeholders in this quadrant have the power to impact the program but may not have a strong interest in its day-to-day operations. It's important to keep them informed and ensure their needs are met to maintain their support. For example, government bodies or large institutions.

Low Influence & High Interest (Top Right):
These stakeholders are highly interested in the program but have less power to influence it. They can be key allies in advocacy and grassroots support. Regular communication and involvement in activities can help maintain their engagement. For example, local community groups or small-scale donors.

High Influence & High Interest (Bottom Right):
These are the stakeholders who have significant power to impact the incubation program and a high level of interest in its success. They should be closely engaged and regularly consulted. For example, major funders or partners.

2.1.2. Stakeholder Analysis Canvas

Similar to a business model canvas, this tool allows for a comprehensive analysis of stakeholders, capturing details such as their needs, expectations, and potential contributions to the incubation program.

Stakeholder Name & Category: Identify the stakeholder and classify them (e.g., government, community, investors, partners).

Stakeholder Needs & Interests: Outline what the stakeholder hopes to gain from their relationship with the program.

Stakeholder Influence & Power: Assess how much influence the stakeholder has over the program and what resources they control.

Stakeholder Engagement Strategy: Plan how to engage with the stakeholder effectively, considering their needs and influence.

Potential Impact on the Program: Evaluate how the stakeholder might positively or negatively affect the program's success.

Communication Preferences: Note the best ways to communicate with the stakeholder, according to their preferences and habits.

2.1.3. Social Network Analysis (SNA)

This method uses network theory to visualize the relationships and interactions between different stakeholders. SNA can help identify key influencers and nodes within the ecosystem.

In this diagram:

• Circles represent the actors in the network (e.g., Investor, Government, NGO, Academy).
• Lines connect the actors, representing their relationships and interactions.

Steps for creating an SNA:

• Identify Key Actors/Nodes: List all relevant stakeholders in the ecosystem, such as social enterprises, investors, community organizations, government agencies, and support services.
• Determine Connections/Edges: For each actor, identify the type of relationship or interaction they have with other actors. These connections could be financial, advisory, collaborative, competitive, etc.
• Map the Network: Use a visual representation to map out the actors and their connections. This could be a simple diagram with circles (nodes) for each stakeholder and lines (edges) showing the relationships.
• Analyze the Network: Look for patterns in the network, such as which actors are most connected (hubs), which ones bridge different clusters (brokers), and any isolated nodes.
• Assess the Impact: Consider how the structure of the network affects the flow of information, resources, and support within the ecosystem.

2.2. Guide for Stakeholder Engagement

Identify Stakeholders: Start by identifying all potential stakeholders related to the incubation program, including entrepreneurs, investors, community leaders, government entities, educational institutions, and NGOs.

Understand Stakeholder Needs and Expectations: Engage with stakeholders through interviews, surveys, or focus groups to understand their expectations, needs, and how they perceive the benefits of the incubation program.

Prioritize Stakeholders: Based on the analysis, prioritize stakeholders by their level of influence and interest. Focus initial engagement efforts on those with high interest and high influence.

Develop Engagement Strategies: Create tailored strategies for different stakeholder groups. This might include regular communication, involvement in decision-making processes, partnership opportunities, and collaborative events.

Implement Engagement Plans: Execute the engagement strategies, ensuring regular and open communication, transparency, and responsiveness to stakeholder feedback and concerns.

Monitor and Evaluate: Continuously monitor stakeholder relationships and the effectiveness of engagement strategies. Evaluate the impact of engagement on the incubation program and adjust strategies as necessary.

Sustain Relationships: Maintain ongoing relationships with stakeholders through regular updates, involvement in program activities, and recognition of their contributions. This helps build long-term support and collaboration.

3. Leveraging Local and International Resources for Incubation Programs in Remote Areas 

In remote areas social entrepreneurship incubation programs face unique challenges, including limited access to financial resources, infrastructure, and professional networks. Leveraging both local and international resources effectively is crucial to overcoming these challenges and achieving sustainable impact.

3.1. Leveraging Local Resources

Community Engagement and Local Knowledge: Utilize the deep understanding of local needs and contexts that community members possess. Engage with local leaders, organizations, and residents to gather insights and build trust.
Example: Partnering with local NGOs or community groups that understand the specific social and economic dynamics of the area.

Local Government Support: Collaborate with local government entities to access support in terms of regulatory guidance, potential funding, and networking opportunities.
Example: Securing grants or subsidies available for social initiatives, or obtaining endorsements that could help in later stages of project scaling.

Local Market Opportunities: Identify and tap into local market needs that can be served by social enterprises, providing a sustainable revenue model.
Example: Developing products or services that cater to local demands, thus ensuring market relevance and community support.

3.2 Leveraging International Resources

International Funding and Grants: Explore opportunities for international funding from donors, foundations, and development agencies interested in supporting social innovation in developing regions.
Example: Applying for funding from international organizations like USAID, the European Union, or the United Nations Development Programme.

Global Networks and Partnerships: Establish connections with global networks of social entrepreneurs, incubators, and accelerators to gain insights, share knowledge, and access mentorship.
Example: Joining global networks such as Ashoka, Acumen, or the Global Social Entrepreneurship Network (GSEN) to access a broader community of support and resources.

Technology and Digital Tools: Utilize digital tools and technology to bridge the gap between remote areas and global resources, enabling access to online training, market information, and virtual networking.
Example: Leveraging online platforms for e-learning, market research, and digital marketing to connect with broader audiences and stakeholders.

Capacity Building and Training: Collaborate with international experts and organizations to provide training and capacity-building programs for local entrepreneurs and incubator staff.
Example: Hosting workshops or training sessions led by international experts in social entrepreneurship, business management, and sustainable development.

4. Support and assignments

4.1. Guideline for Creating an Engaging Module on Local Business Ecosystem Mapping for Youngsters

4.1.2 Understanding the Context

Audience Insight: Acknowledge that the youngsters are inexperienced and might be unfamiliar with business concepts. Start with basic principles and gradually introduce more complex ideas.

Local Relevance: Tailor the module to reflect the local environment, economy, and culture to make the content relatable and applicable.

4.1.3 Module Structure

Introduction to Business Ecosystems:

• Explain the concept of a business ecosystem in simple terms, using local examples and relatable language.
• Discuss the various components of a business ecosystem, such as suppliers, customers, competitors, and support services.

Importance of Ecosystem Mapping:

• Highlight the benefits of understanding the local business environment, such as identifying opportunities and challenges, and improving business strategy.

Tools for Ecosystem Mapping:

• Introduce simple, hands-on tools for mapping, like physical maps, charts, or visual aids that can be used without digital technology. Use a printed version of the shareholder mapping matrix and/or stakeholder analysis canvas.
• Use creative and participatory methods, such as drawing, storytelling, or role-playing, to engage the youngsters.

Interactive Activities

• Group Discussions: Facilitate small group conversations to allow participants to share their observations and ideas about their local business environment.
• Mapping Workshop: Conduct a hands-on mapping session where participants can identify and place different elements of their local business ecosystem on a physical map.
• Field Exploration: If feasible, organize a local area walkabout to observe and identify components of the local business ecosystem in real life.

Engagement and Participation

• Encourage questions, feedback, and interaction among participants to keep them engaged and validate their contributions.
• Use games or challenges related to ecosystem mapping to make the learning process fun and competitive.

მიზანი: სოციალური საწარმოების მიმდებარე ეკოსისტემის, მათ შორის, დაინტერესებული მხარეებისა და რესურსების მიმოხილვის უზრუნველყოფა. მწვრთნელებისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია გარემოსა და ფაქტობრივი ტრენინგის რესურსების გაგება. რუკების შედგენა უნდა განხორციელდეს ყოველ ჯერზე, როცა ახალი გეოგრაფიული ტერიტორია ან სამიზნე ჯგუფია დასახული მიზნად საინკუბაციო პროგრამით. 

შენიშვნა: ამ მოდულის მასალები და მეთოდები შეიძლება ბიზნეს გარემოს რუკების შედგენისთვისაც იქნეს გამოყენებული. მოდულის დასასრულს მოცემული იქნება სახელმძღვანელო და დავალება ამისთვის.  

სარჩევი:

• სოციალური მეწარმეობის ეკოსისტემის რუკების შედგენა.
• დაინტერესებული მხარეების იდენტიფიცირება და ჩართვა.
• ადგილობრივი და საერთაშორისო რესურსების გამოყენება.
• მხარდაჭერა და დავალებები

 

1. ეკოსისტემის განსაზღვრა

სოციალური მეწარმეობის კონტექსტში ეკოსისტემა მიემართება ურთიერთდაკავშირებულ დაინტერესებულ მხარეებს, რესურსებსა და პირობებს, რომლებიც გავლენას ახდენს და მხარს უჭერს სოციალური საწარმოების საქმიანობას. ის მთელ რიგ ელემენტებს მოიცავს, რომელთა შორისაა დაფინანსების წყაროები, ბაზრის შესაძლებლობები, მარეგულირებელი გარემო და დამხმარე ორგანიზაციები, რომლებიც ერთობლივად ხელს უწყობს სოციალური საწარმოების ზრდასა და გავლენას.

1.1. სოციალური მეწარმეობის ოპტიმალური ეკოსისტემა

სოციალური მეწარმეობის ოპტიმალური ეკოსისტემა ისეთია, რომელიც კეთილსასურველ გარემოს უზრუნველყოფს სოციალური საწარმოების აყვავებისა და მათი გავლენის მასშტაბირებისთვის. ასეთი ეკოსისტემის ძირითადი მახასიათებლები მოიცავს შემდეგს:

დაფინანსების მრავალფეროვანი წყაროები: სოციალური საწარმოების მდგრადობისა და განვითარებისთვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს სხვადასხვა სახის დაფინანსებაზე, მათ შორის, გრანტებზე, ინვესტიციებსა და გაყიდვებიდან მიღებულ შემოსავალზე წვდომას.

ძლიერი მხარდამჭერი ქსელები: მენტორობა, საკონსულტაციო მომსახურება და სხვა სოციალურ მეწარმეებთან და სექტორის ექსპერტებთან კავშირების დამყარება გვეხმარება ცოდნის გაზიარებაში, შესაძლებლობების განვითარებასა და თანამშრომლობის გაღრმავებაში.

კეთილსასურველი პოლიტიკური გარემო: ისეთი რეგულაციები და პოლიტიკა, რომლებიც მხარს უჭერს სოციალური საწარმოების საქმიანობას, მაგალითად, საგადასახადო შეღავათები, იურიდიული აღიარება და შესყიდვების პრეფერენციები, ეკოსისტემის სიცოცხლისუნარიანობას აძლიერებს.

ტალანტებისა და ტრენინგის ხელმისაწვდომობა: კვალიფიციური მუშახელი და სოციალური მეწარმეობის სფეროში უწყვეტი განათლებისა და ტრენინგის შესაძლებლობები აუცილებელია ინოვაციისა და ეფექტური მენეჯმენტისთვის.

ბაზარზე წვდომა და საზოგადოების ინფორმირებულობა: ბაზრის საჭიროებების გააზრება და მომხმარებელთა წვდომის არხების არსებობა ისევე, როგორც სოციალური საწარმოების შესახებ საზოგადოების ინფორმირებულობა, გადამწყვეტია სოციალური და ეკონომიკური ზემოქმედების მისაღწევად.

1.2. რუკების შედგენა, როგორც მეთოდი

სოციალური მეწარმეობის ეკოსისტემის რუკების შედგენა ეკოსისტემის კომპონენტებისა და დაინტერესებული მხარეების სისტემატურ გამოვლენასა და ანალიზს გულისხმობს. ეს პროცესი ხელს უწყობს არსებული მდგომარეობის გაცნობიერებას, ხარვეზებისა და შესაძლებლობების იდენტიფიცირებასა და ეკოსისტემის გაძლიერების სტრატეგიის შემუშავებას. რუკების შედგენა სხვადასხვა მეთოდითაა შესაძლებელი, რომელთა შორისაა გამოკითხვა, გასაუბრება და მონაცემთა ანალიზი, რის მიზანსაც სხვადასხვა მოქმედი პირებისა და მათი როლების, დამოკიდებულებისა და ეკოსისტემაში ზემოქმედების შესახებ ინფორმაციის შეგროვება წარმოადგენს.

 

2. დაინტერესებული მხარეების იდენტიფიცირება და ჩართვა სოციალური მეწარმეობის ინკუბაციის პროგრამაში

2.1. ხელსაწყოები და ვიზუალიზაცია დაინტერესებული მხარეების ანალიზისთვის

2.1.1. დაინტერესებული მხარეების რუკების შედგენის მატრიცა

მატრიცა ხელს უწყობს დაინტერესებული მხარეების კლასიფიკაციას სოციალური მეწარმეობის ინკუბაციის პროგრამაში მათი გავლენისა და ინტერესის მიხედვით. ამის ვიზუალიზაცია შესაძლებელია 2x2 ბადის საშუალებით, სადაც ერთი ღერძი წარმოადგენს ინტერესის დონეს, ხოლო მეორე – გავლენის დონეს.

დაბალი გავლენა და დაბალი ინტერესი (ზედა მარცხენა):

დაბალი გავლენისა და ინტერესის მქონე დაინტერესებულ მხარეებს პროგრამაზე შეიძლება მინიმალური უშუალო გავლენა ჰქონდეთ. უნდა გაკონტროლდეს მათი სტატუსის ან ინტერესის დონის ცვლილებები და განხორციელდეს მათთან ეფექტური ურთიერთქმედება, რათა არაკეთილმოსურნეები არ გახდნენ. მაგალითად, ფართო საზოგადოება ან შორეული ორგანიზაციები.

მაღალი გავლენა და დაბალი ინტერესი (ქვედა მარცხენა):

ამ კვადრანტის დაინტერესებულ მხარეებს აქვთ პროგრამაზე გავლენის მოხდენის ძალა, მაგრამ შეიძლება არ ჰქონდეთ დიდი ინტერესი მისი ყოველდღიური ოპერაციების მიმართ. მათი მხარდაჭერის შესანარჩუნებლად მნიშვნელოვანია მათი ინფორმირება და მათი მოთხოვნილებების დაკმაყოფილება. მაგალითად, სახელმწიფო ორგანოები ან დიდი ინსტიტუტები.

დაბალი გავლენა და მაღალი ინტერესი (ზედა მარჯვენა):

ამ დაინტერესებულ მხარეებს ძალიან აინტერესებთ პროგრამა, მაგრამ მასზე გავლენის მოხდენის მცირე ძალა აქვთ. ისინი შეიძლება მთავარი მოკავშირეები იყვნენ ადვოკატირებასა და საბაზო მხარდაჭერაში. რეგულარული კომუნიკაცია და აქტივობებში ჩართვა ხელს შეუწყობს მათი ჩართულობის შენარჩუნებას. მაგალითად, ადგილობრივი საზოგადოებრივი ჯგუფები ან მცირე მასშტაბის დონორები.

მაღალი გავლენა და მაღალი ინტერესი (ქვედა მარჯვენა):

ეს ის დაინტერესებული მხარეები არიან, რომლებსაც ინკუბაციურ პროგრამაზე ზემოქმედების მნიშვნელოვანი ძალა და მის წარმატებაში მაღალი ინტერესი აქვთ. ისინი მჭიდროდ უნდა იყვნენ ჩართულნი და მათთან რეგულარულად უნდა გაიარონ კონსულტაცია. მაგალითად, ძირითადი დამფინანსებლები ან პარტნიორები.

2.1.2. დაინტერესებულ მხარეთა ანალიზის შაბლონი

ბიზნეს მოდელის ტილოს მსგავსად, ეს ხელსაწყო იძლევა დაინტერესებული მხარეების ყოვლისმომცველი ანალიზის საშუალებას და ისეთ დეტალებს აღწერს, როგორებიცაა მათი საჭიროებები, მოლოდინები და პოტენციური წვლილი ინკუბაციურ პროგრამაში.

დაინტერესებული მხარის სახელი და კატეგორია: დაინტერესებული მხარეების იდენტიფიცირება და მათი კლასიფიკაცია (მაგ. მთავრობა, საზოგადოება, ინვესტორები, პარტნიორები).

დაინტერესებული მხარეების საჭიროებები და ინტერესები: განსაზღვრეთ, რის მიღების მოლოდინი აქვს დაინტერესებულ მხარეს პროგრამასთან ურთიერთობით.

დაინტერესებული მხარეების გავლენა და ძალა: შეაფასეთ, რამდენად დიდი გავლენა აქვთ დაინტერესებულ მხარეებს პროგრამაზე და რა რესურსებს აკონტროლებენ ისინი.

დაინტერესებულ მხარეთა ჩართულობის სტრატეგია: დაინტერესებულ მხარეთა საჭიროებებისა და გავლენის გათვალისწინებით დაგეგმეთ, თუ როგორ უნდა განახორციელოთ მათთან ურთიერთქმედება.

პოტენციური გავლენა პროგრამაზე: შეაფასეთ, თუ როგორ შეძლებს დაინტერესებული მხარე პროგრამის წარმატებაზე დადებითად ან უარყოფითად მოქმედებას.

კომუნიკაციის პრეფერენციები: ჩაინიშნეთ დაინტერესებულ მხარეებთან კომუნიკაციის საუკეთესო გზები, მათი პრეფერენციებისა და ჩვევების თანახმად.

2.1.3. სოციალური ქსელების ანალიზი (SNA)

ეს მეთოდი სხვადასხვა დაინტერესებულ მხარეებს შორის ურთიერთობებისა და ურთიერთქმედების ვიზუალიზაციისთვის ქსელის თეორიას იყენებს. SNA-ს შეუძლია, ხელი შეუწყოს ეკოსისტემაში გავლენის ძირითადი ფაქტორებისა და კვანძების იდენტიფიცირებას.

ამ სქემაზე

• წრეები წარმოადგენს ქსელის მონაწილეებს (მაგ., ინვესტორი, მთავრობა, არასამთავრობო ორგანიზაცია, აკადემია).
• ხაზები აკავშირებს მონაწილეებს, ასახავს მათ ურთიერთობებსა და ურთიერთქმედებას.

ნაბიჯები SNA-ს შესაქმნელად

ძირითადი მონაწილეების/კვანძების იდენტიფიცირება: ჩამოთვალეთ ეკოსისტემის ყველა შესაბამისი დაინტერესებული მხარე, როგორიცაა სოციალური საწარმოები, ინვესტორები, სათემო ორგანიზაციები, სამთავრობო უწყებები და მხარდაჭერის სერვისები.

კავშირების/ზღვრების განსაზღვრა: თითოეული მონაწილისთვის განსაზღვრეთ დამოკიდებულების ან ურთიერთქმედების ტიპი, რომელიც მათ აქვთ სხვა მონაწილეებთან. ეს კავშირები შეიძლება იყოს ფინანსური, საკონსულტაციო, თანამშრომლობითი, კონკურენტული და ა.შ.

ქსელის რუკების შედგენა: ვიზუალური წარმოდგენა გამოიყენეთ მსახიობებისა და მათი კავშირების რუკების შედგენისთვის. ეს შეიძლება იყოს მარტივი დიაგრამა წრეებით (კვანძებით) თითოეული დაინტერესებული მხარისთვის და ხაზებით (ზღვრებით), რომლებიც დამოკიდებულებას გვიჩვენებს.

ქსელის ანალიზი: მოძებნეთ შაბლონები ქსელში, მაგალითად, რომელი მონაწილეები არიან ყველაზე მეტად დაკავშირებული (ჰაბები), რომელი მონაწილეები აკავშირებენ სხვადასხვა კლასტერებს (ბროკერებს), და იზოლირებული კვანძები.

ზემოქმედების შეფასება: განიხილეთ, თუ როგორ მოქმედებს ქსელის სტრუქტურა ეკოსისტემის შიგნით ინფორმაციის, რესურსებისა და მხარდაჭერის ნაკადზე.

2.2. გზამკვლევი დაინტერესებული მხარეების ჩართულობისთვის

დაინტერესებული მხარეების იდენტიფიცირება: დაიწყეთ ინკუბაციურ პროგრამასთან დაკავშირებული ყველა ისეთი პოტენციური დაინტერესებული მხარის იდენტიფიცირებით, როგორებიც არიან მეწარმეები, ინვესტორები, საზოგადოების ლიდერები, სამთავრობო უწყებები, საგანმანათლებლო დაწესებულებები და არასამთავრობო ორგანიზაციები. 

დაინტერესებული მხარეების საჭიროებებისა და მოლოდინების გაგება: ითანამშრომლეთ დაინტერესებულ მხარეებთან ინტერვიუების, გამოკითხვების ან ფოკუს-ჯგუფების მეშვეობით, რათა გაიგოთ მათი მოლოდინები, საჭიროებები და ის, თუ როგორ აღიქვამენ ისინი ინკუბაციური პროგრამის სარგებელს.

დაინტერესებული მხარეებისთვის პრიორიტეტის მინიჭება: ანალიზის საფუძველზე მიანიჭეთ პრიორიტეტი დაინტერესებულ მხარეებს მათი გავლენის დონისა და ინტერესის მიხედვით. საწყისი ძალისხმევა მათი ჩართულობისკენ მიმართეთ, ვისაც მაღალი ინტერესი და დიდი გავლენა აქვს.

ჩართულობის სტრატეგიების შემუშავება: შექმენით ინდივიდუალური სტრატეგიები დაინტერესებულ მხარეთა სხვადასხვა ჯგუფებისთვის. ეს შეიძლება რეგულარულ კომუნიკაციას, გადაწყვეტილების მიღების პროცესებში ჩართულობას, პარტნიორულ შესაძლებლობებს და ერთობლივ ღონისძიებებს მოიცავდეს.

ჩართულობის გეგმების განხორციელება: განახორციელეთ ჩართულობის სტრატეგიები, უზრუნველყოფთ რა რეგულარულ და ღია კომუნიკაციას, გამჭვირვალობასა და რეაგირებას დაინტერესებულ მხარეთა გამოხმაურებასა და შეშფოთებაზე.

მონიტორინგი და შეფასება: უწყვეტად განახორციელეთ დაინტერესებულ მხარეებთან ურთიერთობისა და ჩართულობის სტრატეგიების ეფექტურობის მონიტორინგი. შეაფასეთ ჩართულობის გავლენა ინკუბაციურ პროგრამაზე და საჭიროებისამებრ შეცვალეთ სტრატეგიები.

შეინარჩუნეთ ურთიერთობები: დაინტერესებულ მხარეებთან მუდმივი ურთიერთობები შეინარჩუნეთ რეგულარული განახლებების, პროგრამის აქტივობებში ჩართვისა და მათი წვლილის აღიარების გზით. ეს გრძელვადიანი მხარდაჭერისა და თანამშრომლობის ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს.

3. დაშორებულ რაიონებში ინკუბაციის პროგრამებისთვის ადგილობრივი და საერთაშორისო რესურსების გამოყენება 

დაშორებულ რაიონებში სოციალური მეწარმეობის ინკუბაციური პროგრამები უნიკალური გამოწვევების წინაშე დგას, მათ შორის, ისეთთან, რომლებიც ფინანსურ რესურსებზე, ინფრასტრუქტურასა და პროფესიულ ქსელებზე შეზღუდულ წვდომას უკავშირდება. ადგილობრივი და საერთაშორისო რესურსების ეფექტურად გამოყენება გადამწყვეტია ამ გამოწვევების დასაძლევად და მდგრადი გავლენის მისაღწევად.

3.1. ადგილობრივი რესურსების გამოყენება

საზოგადოების ჩართულობა და ადგილობრივთა ცოდნა: გამოიყენეთ ადგილობრივი საჭიროებებისა და კონტექსტების ღრმა გაგება, რომელსაც საზოგადოების წევრები ფლობენ. ითანამშრომლეთ ადგილობრივ ლიდერებთან, ორგანიზაციებთან და მაცხოვრებლებთან, რათა ინფორმაცია შეაგროვოთ და ნდობა შექმნათ.
მაგალითი: იმ ადგილობრივ არასამთავრობო ორგანიზაციებთან ან სათემო ჯგუფებთან პარტნიორობა, რომლებსაც ესმით არეალის კონკრეტული სოციალური და ეკონომიკური დინამიკა.

ადგილობრივი ხელისუფლების მხარდაჭერა: ითანამშრომლეთ ადგილობრივ ხელისუფლებასთან, რათა მიიღოთ მხარდაჭერა მარეგულირებელი მითითებების, პოტენციური დაფინანსებისა და ქსელის შესაძლებლობების თვალსაზრისით.
მაგალითი: სოციალური ინიციატივებისთვის ხელმისაწვდომი გრანტების ან სუბსიდიების მიღება ან მოწონების მოპოვება, რომელიც შეიძლება პროექტს მასშტაბირების შემდგომ ეტაპებზე დაეხმაროს.

ადგილობრივი ბაზრის შესაძლებლობები: ადგილობრივი ბაზრის საჭიროებების იდენტიფიცირება და გამოყენება, რომლებიც შეიძლება სოციალურმა საწარმოებმა დააკმაყოფილოს, ეს კი მდგრადი შემოსავლის მოდელს უზრუნველყოფს.
მაგალითი: ისეთი პროდუქტების ან სერვისების შემუშავება, რომლებიც ადგილობრივ მოთხოვნებს აკმაყოფილებს, რაც ბაზრის აქტუალობასა და საზოგადოების მხარდაჭერას უზრუნველყოფს.

3.2 საერთაშორისო რესურსების გამოყენება

საერთაშორისო დაფინანსება და გრანტები: შეისწავლეთ იმ დონორების, ფონდებისა და განვითარების სააგენტოებისგან საერთაშორისო დაფინანსების მიღების შესაძლებლობები, რომლებიც დაინტერესებულია განვითარებად რეგიონებში სოციალური ინოვაციების მხარდაჭერით.
მაგალითი: დაფინანსებაზე განაცხადის გაკეთება ისეთ საერთაშორისო ორგანიზაციებში, როგორებიცაა USAID, ევროკავშირი ან გაეროს განვითარების პროგრამა.

გლობალური ქსელები და პარტნიორობები: დაამყარეთ კავშირი სოციალური მეწარმეების, ინკუბატორებისა და აქსელერატორების გლობალურ ქსელებთან, რათა მიიღოთ ინფორმაცია, გააზიაროთ ცოდნა და იქონიოთ წვდომა დამრიგებლობაზე.
მაგალითი: ისეთ გლობალურ ქსელებში გაერთიანება, როგორებიცაა Ashoka, Acumen ან სოციალური მეწარმეობის გლობალური ქსელი (GSEN), რათა მოიპოვოთ წვდომა მხარდაჭერისა და რესურსების უფრო დიდ საზოგადოებაზე.

ტექნოლოგია და ციფრული ხელსაწყოები: ციფრული ხელსაწყოები და ტექნოლოგიები გამოიყენეთ დაშორებულ ტერიტორიებსა და გლობალურ რესურსებს შორის არსებული ნაპრალის გადასალახად, რაც უზრუნველყოფს წვდომას ონლაინ ტრენინგზე, ბაზრის ინფორმაციასა და ვირტუალურ ქსელზე.
მაგალითი: ელექტრონული სწავლების, ბაზრის კვლევისა და ციფრული მარკეტინგის ონლაინ პლატფორმების გამოყენება უფრო ფართო აუდიტორიასთან და დაინტერესებულ მხარეებთან დასაკავშირებლად.

პოტენციალის განვითარება და ტრენინგი: ითანამშრომლეთ საერთაშორისო ექსპერტებთან და ორგანიზაციებთან ადგილობრივი მეწარმეებისა და ინკუბატორის პერსონალისთვის ტრენინგებისა და პოტენციალის განვითარების პროგრამების მისაწოდებლად.
მაგალითი: სემინარებისა თუ ტრენინგების მასპინძლობა, რომლებსაც სოციალური მეწარმეობის, ბიზნესის მართვისა და მდგრადი განვითარების სფეროს საერთაშორისო ექსპერტები გაუძღვებიან.

4. მხარდაჭერა და დავალებები

4.1. სახელმძღვანელო ახალგაზრდებისთვის ადგილობრივი ბიზნესის ეკოსისტემის რუკების შედგენის შესახებ მიმზიდველი მოდულის შესაქმნელად

4.1.2 კონტექსტის გაგება

აუდიტორიის ანალიზი: გაითვალისწინეთ, რომ ახალგაზრდები გამოუცდელები არიან და შესაძლოა არ იცნობდნენ ბიზნესის კონცეფციებს. საბაზისო პრინციპებით დაიწყეთ და თანდათანობით გადადით უფრო რთულ იდეებზე.

ადგილობრივი რელევანტურობა: მოარგეთ მოდული ადგილობრივი გარემოს, ეკონომიკისა და კულტურის ასახვისთვის, რათა კონტენტი ხელმისაწვდომი და გამოყენებადი იყოს.

4.1.3 მოდულის სტრუქტურა

ბიზნესის ეკოსისტემების შესავალი:

• განმარტეთ ბიზნესის ეკოსისტემის კონცეფცია მარტივი სიტყვებით და ადგილობრივი მაგალითებისა და შესატყვისი ენის გამოყენებით.
• განიხილეთ ბიზნესის ეკოსისტემის ისეთი კომპონენტები, როგორებიცაა მიმწოდებლები, მომხმარებლები, კონკურენტები და დამხმარე სერვისები.

ეკოსისტემის რუკების შედგენის მნიშვნელობა:

• ხაზი გაუსვით ადგილობრივი ბიზნეს გარემოს გაგების უპირატესობებს, როგორიცაა პოტენციალისა და გამოწვევების იდენტიფიცირება და ბიზნეს სტრატეგიის გაუმჯობესება.

ეკოსისტემის რუკების შედგენის ინსტრუმენტები:

• გააცანით რუკების შედგენის ისეთი მარტივი და პრაქტიკული ხელსაწყოები, როგორებიცაა ფიზიკური რუკები, დიაგრამები და ვიზუალური საშუალებები, რომლებიც შეიძლება გამოყენებულ იქნეს ციფრული ტექნოლოგიის გარეშე. გამოიყენეთ აქციონერთა რუკების შედგენის მატრიცის და/ან დაინტერესებული მხარეების ანალიზის შაბლონის ბეჭდური ვერსია.
• ახალგაზრდების ჩასართავად ისეთი შემოქმედებითი და კოლექტიური მეთოდები გამოიყენეთ, როგორებიცაა ხატვა, თხრობა და როლური თამაშები.

ინტერაქტიული აქტივობები

• ჯგუფური დისკუსიები: ხელი შეუწყვეთ საუბრებს მცირე ჯგუფებში, რათა მონაწილეებმა თავიანთი ადგილობრივი ბიზნეს გარემოს შესახებ მიგნებები და იდეები გააზიარონ.

• რუკების შედგენის სემინარი: ჩაატარეთ რუკების შედგენის პრაქტიკული სესია, სადაც მონაწილეები შეძლებენ, თავიანთი ადგილობრივი ბიზნესის ეკოსისტემის სხვადასხვა ელემენტი განსაზღვრონ და განათავსონ ფიზიკურ რუკაზე.

• ადგილის შესწავლა: თუ ეს შესაძლებელია, მოაწყვეთ გასეირნება ადგილზე, რათა რეალურ ცხოვრებაში დააკვირდეთ და განსაზღვროთ ადგილობრივი ბიზნესის ეკოსისტემის კომპონენტები.

ჩართულობა და მონაწილეობა

• წაახალისეთ კითხვები, გამოხმაურება და მონაწილეებს შორის ურთიერთქმედება, რათა ხელი შეუწყოთ მათ ჩართულობას და დაადასტუროთ მათი წვლილი.
• გამოიყენეთ თამაშები ან გამოწვევები, რომლებიც დაკავშირებულია ეკოსისტემის რუკების შედგენასთან, რათა სასწავლო პროცესი სახალისო და შეჯიბრებითი გახადოთ.

Introduction to Curriculum Design
Creating a curriculum for social entrepreneurship training involves structuring educational content that is accessible, practical, and relevant to the local context, especially in remote areas. The curriculum should guide learners through the process of identifying social problems, conceptualizing business solutions, and implementing sustainable social enterprises.

1. Structure for Business Development in Remote Areas

Community Engagement and Needs Assessment: Understand the local ecosystem, culture, and specific needs through direct engagement with community members and stakeholders. (Use the methods and materials for Module 2!)

Business Model Development (CANVAS framework to be found in Module 8): Use the Business Model Canvas to outline the enterprise's structure, focusing on:

• Value Proposition: What unique solution or benefit does the enterprise offer to solve the community's problems?
• Customer Segments: Who are the beneficiaries or clients of the enterprise?
• Revenue Streams: How will the enterprise generate income to sustain its operations?

Resource Planning: Identify local and accessible resources, including human, financial, and material assets, to support the enterprise's activities.

Implementation Strategy: Develop a step-by-step plan to launch and manage the enterprise, considering the local context and constraints. (more details in section 2.)

Monitoring and Evaluation: Establish metrics and methods for assessing the enterprise's social impact and financial performance, ensuring continuous improvement

2. Implementation plan

Combining Design Thinking with the Business Model Canvas allows us to provide a smooth user oriented process with a clear strategic overview.

Empathize with the Community
Objective: Understand the local community's needs and challenges.
Activities: Conduct interviews, surveys, and observations in the community to identify pressing social issues. Focus on empathy, emotional and intellectual understanding of the pain points at the level of potential customers and beneficiaries. Follow the dynamics of the participants instead of a rigid methodology. Very important to bring them into a state of mind where they can relate to the problem emotionally.

Define the Problem
Objective: Clearly articulate the social problem to be addressed.
Activities: Facilitate group discussions to analyze the collected data and define the core social issue that the enterprise will tackle. Make sure that participants not only understand the problem but they are also able to clearly articulate it.

Ideate Solutions
Objective: Generate creative ideas for social enterprises that address the defined problem.
Activities: Use brainstorming sessions and workshops to come up with innovative business ideas. In this phase allow as many ideas as possible without filtering them. Use brainstorming methods and visualization tools.

Prototype Business Models
Objective: Develop a preliminary model of the business solution.
Activities: Create simple prototypes or business model sketches using the Business Model Canvas, focusing on key elements like value proposition, customer segments, and revenue streams. Make sure prototypes are simple, fast and cheap. Do not start with sophisticated systems. Even from complex ideas, select a quickly doable element and prototype that product or service segment.

Test and Validate
Objective: Evaluate the feasibility and impact of the proposed business model.
Activities: Implement a small-scale pilot project or market test to gather feedback and assess the viability of the business idea. Follow the fail-fast-fail-cheap principle. Better to test (and fail) many cheap ideas than focusing on one time consuming (and still most likely failing) idea. Embrace failure as successful “learning”.

3. Instruction for Trainers

Avoid Business Jargon: Use simple, clear language and avoid technical terms. When necessary, explain concepts with relatable examples and analogies.

Practical Learning: Emphasize hands-on activities and real-life applications. Encourage learners to apply concepts directly to their community context.

Iterative Process: Teach learners to view the development process as iterative, with continuous refinement based on feedback and learning.

Cultural Sensitivity: Be aware of and responsive to the local cultural nuances and socio-economic conditions that influence business practices in remote areas.

4. Pedagogical Strategies for Effective Learning: Project-Based Learning

Introduction to Project-Based Learning (PBL)
Project-Based Learning (PBL) is an instructional methodology that encourages learners to gain knowledge and skills by working for an extended period to investigate and respond to a complex question, problem, or challenge. PBL is centered around the principle of active, rather than passive, learning, where students engage in real-world and personally meaningful projects.

According to the Buck Institute for Education, a leading proponent of PBL, this method helps students develop deep content knowledge as well as critical thinking, collaboration, creativity, and communication skills. PBL projects are designed to be complex, requiring students to make decisions, research, and create solutions, reflecting the real-world complexity and ambiguity of situations they are likely to face outside the classroom.

4.1 Implementing PBL in a 2-3 Day Incubation Program

Day 1: Introduction and Project Launch
Morning Session: Introduce the concept of social entrepreneurship and the PBL methodology. Present the main challenge or problem the participants will address, which should be relevant to their community or interests.
Afternoon Session: Facilitate team formation and initial brainstorming. Guide participants in outlining their project ideas, defining goals, and planning their research or fieldwork.

Day 2: Research and Fieldwork
Morning Session: Conduct field visits or site work related to the project theme, allowing participants to gather real-world insights and data. For example, if the project is about sustainable agriculture, a visit to local farms or meeting with agricultural experts can be arranged.
Afternoon Session: Teams work on developing their project, analyzing data, and starting to create their solution or prototype. This could involve designing a business model, developing a product concept, or planning a community initiative.

Day 3: Project Development and Presentation
Morning Session: Continue refining the project, focusing on integrating the research and insights gathered into a coherent solution. Provide mentorship and support to help teams overcome challenges and finalize their projects.
Afternoon Session: Conduct final presentations where each team shares their project, detailing the problem addressed, research conducted, and the proposed solution. Encourage feedback and discussion from peers and facilitators to foster a collaborative learning environment.

4.1.2. Key Elements of PBL in the Incubation Program

Real-World Relevance: Projects should be closely related to real-world issues, making the learning process engaging and meaningful for participants.

Participant Autonomy: Allow learners to make decisions about their projects, including choosing their topic of interest, forming their own teams, and designing their approach to the problem.

Collaborative Learning: Encourage teamwork and collaboration, facilitating peer learning and the sharing of diverse perspectives and skills.

Reflective Practice: Include sessions for reflection and feedback, enabling participants to consider what they have learned and how they can apply it in the future.

By using the PBL method in the incubation program, participants can engage deeply with the material, develop practical skills, and produce tangible outcomes that demonstrate their learning and creativity. This approach not only enhances the educational experience but also prepares participants for future entrepreneurial endeavors in social enterprises.

---

Assignment: Designing a PBL Training Program

Download assignment form here.

Objective: Create a detailed plan for a three-day face-to-face training program focused on social entrepreneurship, specifically designed for young people in remote areas. Utilize the Project-Based Learning (PBL) method, incorporating ecosystem mapping and stakeholder analysis.

Instructions

Review the Example Structure: Start by examining the brief example structure provided above in Module 3. Reflect on its components and consider how you can expand and adapt it to fit a comprehensive three-day program.

Integrate Key Elements: Ensure your training design includes elements of ecosystem mapping and stakeholder analysis. Think about how these components can be woven into the PBL framework to create a cohesive and effective learning experience.

Focus on Methodology: Your program should emphasize the PBL methodology. Plan activities that are hands-on, engaging, and allow participants to learn by doing. Consider how you will guide the participants through the process of identifying a problem, researching, and developing a solution.

Plan for a Remote Setting: Tailor your program to suit the needs and constraints of a remote area setting. Consider the availability of resources, local context, and cultural sensitivity in your planning.

Encourage Creativity and Local Relevance: Design activities that encourage participants to come up with creative solutions that are relevant to their local communities. Encourage them to use local resources and knowledge in their project development.

Deliverables:

• A first draft of the training program outline, detailing activities, goals, and materials needed for each day.
• A description of how you will implement PBL, ecosystem mapping, and stakeholder analysis within the training.
• Suggestions on how to adapt and extend the basic structure provided in Module 3 to create an engaging and educative experience.

Compile your program plan into a structured document and submit it according to the guidelines provided in your training course. Ensure that your plan is clear, feasible, and tailored to the specific learning and environmental needs of young people in remote areas.

სასწავლო გეგმის დიზაინის შესავალი

სოციალური მეწარმეობის სასწავლო პროგრამის შექმნა გულისხმობს საგანმანათლებლო კონტენტის სტრუქტურირებას, რომელიც ხელმისაწვდომი, პრაქტიკული და შესაბამისია ადგილობრივი კონტექსტთან, განსაკუთრებით, დაშორებულ რაიონებში. სასწავლო პროგრამა უნდა გაუძღვეს მოსწავლეებს სოციალური პრობლემების იდენტიფიცირების, ბიზნეს გადაწყვეტილებების კონცეპტუალიზაციისა და მდგრადი სოციალური საწარმოების დანერგვის პროცესში.

1. დაშორებულ ადგილებში ბიზნესის განვითარების სტრუქტურა

საზოგადოების ჩართულობა და საჭიროებების შეფასება: გაიცანით ადგილობრივი ეკოსისტემა, კულტურა და კონკრეტული საჭიროებები თემის წევრებთან და დაინტერესებულ მხარეებთან უშუალო თანამშრომლობით. (გამოიყენეთ მეთოდები და მასალები, რომლებიც აღწერილია მერვე მოდულში!)

ბიზნეს მოდელის შემუშავება (CANVAS-ის ჩარჩო, რომელიც იხილეთ მე-8 მოდულში): გამოიყენეთ ბიზნეს მოდელის შაბლონი საწარმოს სტრუქტურის გამოსახატავად და აქცენტი გააკეთეთ შემდეგზე:

• ღირებულებითი შეთავაზება: რა უნიკალურ გადაწყვეტას ან სარგებელს სთავაზობს საწარმო საზოგადოების პრობლემების გადასაჭრელად?
• მომხმარებელთა სეგმენტები: ვინ არიან საწარმოს ბენეფიციარები ან კლიენტები?
• შემოსავლის ნაკადები: როგორ გამოიმუშავებს საწარმო შემოსავალს თავისი საქმიანობის მდგრადობის შესანარჩუნებლად?

რესურსების დაგეგმვა: საწარმოს საქმიანობის მხარდასაჭერად განახორციელეთ ადგილობრივი და ხელმისაწვდომი რესურსების, მათ შორის, ადამიანური, ფინანსური და მატერიალური აქტივების იდენტიფიცირება.

განხორციელების სტრატეგია: შეიმუშავეთ საფეხურებრივი გეგმა საწარმოს გასაშვებად და სამართავად, ადგილობრივი კონტექსტისა და შეზღუდვების გათვალისწინებით. (მეტი დეტალი მოცემულია მე-2 განყოფილებაში)

მონიტორინგი და შეფასება: განსაზღვრეთ საწარმოს სოციალური გავლენისა და ფინანსური ეფექტურობის მეტრიკა და მეთოდები, რაც მუდმივ გაუმჯობესებას უზრუნველყოფს

 

2. განხორციელების გეგმა

დიზაინერული აზროვნების კომბინირება ბიზნეს მოდელის შაბლონთან საშუალებას გვაძლევს, უზრუნველვყოთ მომხმარებელზე ორიენტირებული დაუბრკოლებელი პროცესი მკაფიო სტრატეგიული მიმოხილვით.

თანაგრძნობა საზოგადოებისადმი
მიზანი: გააცნობიერეთ ადგილობრივი საზოგადოების საჭიროებები და გამოწვევები.
აქტივობები: ჩაატარეთ გასაუბრებები, გამოკითხვები და დაკვირვებები საზოგადოებაში საჭირბოროტო სოციალური საკითხების გამოსავლენად. ფოკუსირდით ემპათიაზე, მტკივნეული წერტილების ემოციურ და ინტელექტუალურ გაგებაზე პოტენციური მომხმარებლებისა და ბენეფიციარების დონეზე. თვალი ადევნეთ მონაწილეთა დინამიკას იმის ნაცვლად, რომ მკაცრი მეთოდოლოგია გამოიყენოთ. ძალიან მნიშვნელოვანია მათი მიყვანა გაცნობიერებამდე, სადაც ისინი პრობლემასთან ემოციურად დაკავშირებას შეძლებენ.

განსაზღვრეთ პრობლემა
მიზანი: მკაფიოდ ჩამოაყალიბეთ გადასაჭრელი სოციალური პრობლემა.
აქტივობები: ხელი შეუწყვეთ ჯგუფურ დისკუსიებს შეგროვებული მონაცემების გაანალიზების მიზნით და ის ფუნდამენტური სოციალური საკითხები განსაზღვრეთ, რომლებსაც საწარმო გადაჭრის. დარწმუნდით, რომ მონაწილეებს არა მხოლოდ ესმით პრობლემა, არამედ მისი ნათლად გამოხატვაც შეუძლიათ.

გადაწყვეტილებათა იდეები
მიზანი: დააგენერირეთ კრეატიული იდეები იმ სოციალური საწარმოებისთვის, რომლებიც განსაზღვრულ პრობლემას ჭრიან.
აქტივობები: ინოვაციური ბიზნეს იდეების წამოჭრისთვის ტვინის შტურმის სესიები და სემინარები გამოიყენეთ. ამ ფაზაში რაც შეიძლება მეტი იდეა დაუშვით მათი გაფილტვრის გარეშე. გამოიყენეთ ტვინის შტურმის მეთოდები და ვიზუალიზაციის ინსტრუმენტები.

ბიზნეს მოდელთა პროტოტიპი
მიზანი: შეიმუშავეთ ბიზნეს გადაწყვეტის წინასწარი მოდელები.
აქტივობები: შექმენით მარტივი პროტოტიპები ან ბიზნეს მოდელის ესკიზები ბიზნეს მოდელის შაბლონის გამოყენებით, ფოკუსირდით ისეთ ძირითად ელემენტებზე, როგორიცაა ღირებულების შეთავაზება, მომხმარებელთა სეგმენტები და შემოსავლების ნაკადები. უზრუნველყავით, რომ პროტოტიპები მარტივი, სწრაფი და იაფი იყოს. ნუ დაიწყებთ რთულის სისტემებით. თუნდაც რთული იდეებიდან შეარჩიეთ სწრაფად რეალიზებადი ელემენტი და შექმენით პროდუქტის ან სერვისის სეგმენტის პროტოტიპი.

ტესტირება და ვალიდაცია
მიზანი: შეაფასეთ შემოთავაზებული ბიზნეს მოდელის მიზანშეწონილობა და გავლენა.
აქტივობები: განახორციელეთ მცირე მასშტაბის საპილოტე პროექტი ან ბაზრის ტესტირება ჩაატარეთ, რათა შეაგროვოთ გამოხმაურება და შეაფასოთ ბიზნეს იდეის სიცოცხლისუნარიანობა. დაიცავით პრინციპი „სწრაფი-წარუმატებლობა-იაფი-წარუმატებლობა“. სჯობს ბევრი იაფი იდეის გამოცდა (და წარუმატებლობა), ვიდრე ერთ შრომატევად (და მაინც დიდი ალბათობით წარუმატებელ) იდეაზე ფოკუსირება. წარუმატებლობა მიიღეთ, როგორც წარმატებული „სწავლა“.

 

3. ინსტრუქცია მწვრთნელებისთვის

მოერიდეთ ბიზნეს ჟარგონს: გამოიყენეთ მარტივი, გასაგები ენა და ასევე მოერიდეთ ტექნიკურ ტერმინებს. აუცილებლობისას ცნებები შესაბამისი მაგალითებითა და ანალოგიებით ახსენით.

პრაქტიკული სწავლება: აქცენტი გააკეთეთ პრაქტიკულ აქტივობებზე და რეალურ ცხოვრებაში გამოყენებაზე. წაახალისეთ მოსწავლეები, გამოიყენონ კონცეფციები უშუალოდ თავიანთი საზოგადოების კონტექსტში.

იტერატიული პროცესი: ასწავლეთ მოსწავლეებს განვითარების პროცესი განიხილონ, როგორც განმეორებადი, რომელსაც თან ახლავს უწყვეტი სრულყოფა, რაც უკუკავშირსა და სწავლაზეა დაფუძნებული.

კულტურული სენსიტიურობა: იცნობდეთ და მოახდინეთ რეაგირება ადგილობრივ კულტურულ ნიუანსებსა და სოციალურ-ეკონომიკურ პირობებზე, რომლებიც გავლენას ახდენს ბიზნეს პრაქტიკაზე დაშორებულ რაიონებში.

 

4. ეფექტური სწავლის პედაგოგიური სტრატეგიები: პროექტზე დაფუძნებული სწავლება

პროექტზე დაფუძნებული სწავლების (PBL) შესავალი
პროექტზე დაფუძნებული სწავლება (PBL) არის სასწავლო მეთოდოლოგია, რომელიც უბიძგებს მოსწავლეებს, მიიღონ ცოდნა და უნარები ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში მუშაობით, რათა რთული კითხვები, პრობლემები ან გამოწვევები გამოიკვლიონ და მათზე რეაგირება მოახდინონ. PBL ორიენტირებულია აქტიური და არა პასიური სწავლების პრინციპზე, სადაც მოსწავლეები რეალურ და პიროვნულად მნიშვნელოვან პროექტებში მონაწილეობენ.

ბაკის განათლების ინსტიტუტის თანახმად, რომელიც PBL-ის წამყვანი მხარდამჭერია, ეს მეთოდი ეხმარება მოსწავლეებს, მიიღონ ღრმა და შინაარსიანი ცოდნა, ასევე, განივითარონ კრიტიკული აზროვნების, თანამშრომლობის, კრეატიულობისა და კომუნიკაციის უნარები. PBL-ის პროექტები შექმნილია, როგორც კომპლექსური და მოსწავლეებისგან გადაწყვეტილების მიღებას, კვლევასა და გადაწყვეტილებების შექმნას მოითხოვს, რაც რეალურ სამყაროში არსებულ იმ სირთულეებსა და ორაზროვნებას ასახავს, რომლებსაც ისინი შეიძლება საკლასო ოთხის გარეთ შეხვდნენ.

 

 

4.1 PBL-ის დანერგვა 2-3 დღიანი ინკუბაციის პროგრამაში

დღე 1: შესავალი და პროექტის გაშვება
დილის სესია: წარადგინეთ სოციალური მეწარმეობის კონცეფცია და PBL მეთოდოლოგია. გააცანით მთავარი გამოწვევა ან პრობლემა, რომელსაც მონაწილეები განიხილავენ და რომელიც მათ საზოგადოებას ან ინტერესებს უნდა შეესაბამებოდეს.
დღის სესია: ხელი შეუწყვეთ გუნდის ფორმირებასა და ტვინის შტურმს. გაუძეხით მონაწილეებს თავიანთი პროექტის იდეების ჩამოყალიბების, მიზნების განსაზღვრისა და მათი კვლევისა თუ საველე სამუშაოების დაგეგმვის გზაზე.

დღე 2: კვლევა და საველე სამუშაოები
დილის სესია: ჩაატარეთ საველე ვიზიტები და სამუშაოები პროექტის თემასთან დაკავშირებით, რაც საშუალებას მისცემს მონაწილეებს, შეაგროვონ რეალური შეხედულებები და მონაცემები. მაგალითად, თუ პროექტი მდგრად სოფლის მეურნეობას ეხება, შეიძლება მოეწყოს ვიზიტი ადგილობრივ ფერმებში ან შეხვედრა სოფლის მეურნეობის ექსპერტებთან.
დღის სესია: გუნდები თავიანთი პროექტის შემუშავებაზე, მონაცემების ანალიზსა და მათი გადაწყვეტის ან პროტოტიპის შექმნაზე მუშაობს. ეს შეიძლება მოიცავდეს ბიზნეს მოდელის დაპროექტებას, პროდუქტის კონცეფციის შემუშავებას ან საზოგადოებრივი ინიციატივის დაგეგმვას.

დღე 3: პროექტის შემუშავება და პრეზენტაცია
დილის სესია: განაგრძეთ პროექტის სრულყოფა, ფოკუსირება მოახდინეთ კვლევისა და შეგროვებული იდეების ინტეგრირებაზე ერთიან გადაწყვეტილებად. გაუწიეთ მენტორობა და მხარდაჭერა, რათა დაეხმაროთ გუნდებს გამოწვევების დაძლევასა და პროექტების დასრულებაში.
დღის სესია: ჩაატარეთ საბოლოო პრეზენტაციები, სადაც თითოეული გუნდი აზიარებს საკუთარ პროექტს, დეტალურად აღწერს განხილულ პრობლემას, ჩატარებულ კვლევასა და შემოთავაზებულ გადაწყვეტას. წაახალისეთ უკუკავშირი და დისკუსია კოლეგებთან და ორგანიზატორებთან, რათა ხელი შეუწყოთ ერთობლივი სასწავლო გარემოს შექმნას.

4.1.2. PBL-ის საკვანძო ელემენტები ინკუბაციის პროგრამაში

რეალობასთან შესაბამისობა: პროექტები მჭიდროდ უნდა იყოს დაკავშირებული რეალურ პრობლემებთან, რაც სწავლის პროცესს მონაწილეებისთვის საინტერესოსა და შინაარსიანს გახდის.

მონაწილის ავტონომია: მიეცით საშუალება მოსწავლეებს, მიიღონ გადაწყვეტილებები თავიანთი პროექტების შესახებ, მათ შორის, აირჩიონ თავიანთთვის საინტერესო თემა, შექმნან საკუთარი გუნდები და შეიმუშაონ პრობლემისადმი მიდგომა.

ერთობლივი სწავლება: წაახალისეთ გუნდური მუშაობა და თანამშრომლობა, ხელი შეუწყვეთ კოლეგების სწავლებასა და სხვადასხვა პერსპექტივებისა და უნარების გაზიარებას.

რეფლექსიური პრაქტიკა: ჩართეთ სესიები განაზრებისა და გამოხმაურებისთვის, რაც საშუალებას მისცემს მონაწილეებს, განიხილონ ის, რაც ისწავლეს და მომავალში მისი გამოყენების წესი.

ინკუბაციურ პროგრამაში PBL მეთოდის გამოყენებით მონაწილეებს შეუძლიათ, ღრმად შეითვისონ მასალა, განივითარონ პრაქტიკული უნარები და მიიღონ ხელშესახები შედეგები, რაც მათ სწავლასა და კრეატიულობას ასახავს. ეს მიდგომა არა მხოლოდ აუმჯობესებს საგანმანათლებლო გამოცდილებას, არამედ მონაწილეებს სოციალურ საწარმოებში მომავალი სამეწარმეო წამოწყებებისთვის ამზადებს.

---

დავალება: PBL-ის სასწავლო პროგრამის შემუშავება

ჩამოტვირთეთ დავალების ფორმა აქ.

მიზანი: შექმენით დეტალური გეგმა სამდღიანი პირისპირ ტრენინგის პროგრამისთვის, რომელიც ორიენტირებულია სოციალურ მეწარმეობაზე და სპეციალურადაა შექმნილი დაშორებულ რეგიონებში მცხოვრები ახალგაზრდებისთვის. გამოიყენეთ პროექტზე დაფუძნებული სწავლის (PBL) მეთოდი, რომელიც მოიცავს ეკოსისტემის რუკების შექმნასა და დაინტერესებული მხარეების ანალიზს.

ინსტრუქციები

სტრუქტურის მაგალითის ნახვა: დაიწყეთ მე-3 მოდულში მოცემული მაგალითის მოკლე სტრუქტურის შესწავლით. დაფიქრდით მის კომპონენტებზე და განიაზრეთ, როგორ შეგიძლიათ გააფართოვოთ და მოარგოთ ის ყოვლისმომცველ სამდღიან პროგრამას.

ძირითადი ელემენტების ინტეგრირება: დარწმუნდით, რომ თქვენი ტრენინგის ჩანაფიქრი მოიცავს ეკოსისტემის რუკების შექმნასა და დაინტერესებული მხარეების ანალიზის ელემენტებს. დაფიქრდით იმაზე, თუ როგორ შეიძლება ამ კომპონენტების ჩართვა PBL-ის ჩარჩოში, რათა მთლიანი და ეფექტური სასწავლო გამოცდილება შეიქმნას.

ფოკუსირდით მეთოდოლოგიაზე: თქვენი პროგრამა ხაზს უნდა უსვამდეს PBL მეთოდოლოგიას. ისეთი აქტივობები დაგეგმეთ, რომლებიც პრაქტიკულია, საინტერესოა და საშუალებას აძლევს მონაწილეებს, ისწავლონ პრაქტიკულად. იფიქრეთ იმაზე, თუ როგორ უხელმძღვანელებთ მონაწილეებს პრობლემის იდენტიფიცირების, კვლევისა და გადაწყვეტის შემუშავების პროცესში.

გეგმა დაშორებული გარემოსთვის: მოარგეთ თქვენი პროგრამა დაშორებული არეალის მოთხოვნილებებსა და შეზღუდვებს. დაგეგმვისას რესურსების ხელმისაწვდომობა, ადგილობრივი კონტექსტი და კულტურული სენსიტიურობა გაითვალისწინეთ.

წაახალისეთ კრეატიულობა და ადგილობრივი შესაბამისობა: ისეთი აქტივობები შეიმუშავეთ, რომლებიც წაახალისებს მონაწილეებს, თავიანთი ადგილობრივი თემებისთვის შესაფერისი კრეატიული გადაწყვეტილებები მოიფიქრონ. წაახალისეთ ისინი, თავიანთი პროექტის შემუშავებისას ადგილობრივი რესურსები და ცოდნა გამოიყენონ.

მისაწოდებელი მასალა

• ტრენინგის პროგრამის პირველი პროექტი, რომელშიც თითოეული დღისთვის საჭირო აქტივობები, მიზნები და მასალებია აღწერილი.
• აღწერა, თუ როგორ განახორციელებთ ტრენინგის ფარგლებში PBL-ს, ეკოსისტემის რუკების შედგენასა და დაინტერესებულ მხარეთა ანალიზს.
• რეკომენდაციები იმის შესახებ, თუ როგორ უნდა განხორციელდეს მე-3 მოდულში წარმოდგენილი ძირითადი სტრუქტურის ადაპტირება და გაფართოვება, რათა საინტერესო და შემეცნებითი გამოცდილება შეიქმნას.

გაგზავნა
შეადგინეთ პროგრამის გეგმა სტრუქტურირებული დოკუმენტის სახით და წარადგინეთ ის თქვენს სასწავლო კურსში მოცემული სახელმძღვანელო პრინციპების შესაბამისად. დარწმუნდით, რომ თქვენი გეგმა არის გასაგები, განხორციელებადი და მორგებული დაშორებულ რაიონებში მცხოვრები ახალგაზრდების სპეციფიკურ სასწავლო და გარემოსდაცვით საჭიროებებზე.

In Module 4, we explore a range of training methodologies that are particularly effective in the context of remote areas and for accommodating diverse participant groups. The module aims to equip trainers with a toolkit of methods that are flexible, resource-sensitive, and capable of fostering an active and inclusive learning environment.

1. Interactive Teaching Methods

Interactive teaching methods engage students actively in the learning process, fostering collaboration, critical thinking, and problem-solving skills. Here are some common interactive teaching methods, their dynamics, and the pros and cons of each.

1.1. Workshops

Description: Hands-on sessions where participants engage in practical activities related to the topic being taught.
Physical Arrangement: Tables arranged in clusters to facilitate group work and discussion.
Dynamics: Led by a facilitator, participants work on tasks that require applying new skills or concepts.

• Pros: Encourages active learning and skill application; fosters teamwork.
• Cons: Can be time-consuming; requires careful preparation to ensure relevance and engagement.

1.2. Group Discussions

Description: A method where learners discuss topics among themselves, either in small groups or as a whole class.
Physical Arrangement: Circular or semi-circular seating to promote open conversation.
Dynamics: The facilitator introduces a topic or question, and participants share their thoughts and ideas.

• Pros: Enhances critical thinking and communication skills; allows sharing of diverse perspectives.
• Cons: Risk of dominance by more vocal participants; may stray off-topic without effective moderation.

1.3. Case Studies

Description: Analytical exploration of real-world scenarios or problems, often relating to the subject matter of the course.
Physical Arrangement: Small groups or classroom settings where participants can interact and discuss the case.
Dynamics: Participants analyze the case, identify key issues, and propose solutions or strategies.

• Pros: Develops analytical and decision-making skills; bridges theory and practice.
• Cons: Requires significant preparation to ensure cases are relevant and comprehensive; may not cover all course content.

1.4. Role-Playing

Description: Participants act out scenarios to explore different situations or practice skills in a simulated environment.
Physical Arrangement: Clear open space for performances, with the audience seated around the action area.
Dynamics: Participants are assigned roles and act out scripts or scenarios, followed by discussions or debriefings.

• Pros: Enhances empathy and understanding of different perspectives; improves communication and social skills.
• Cons: May feel uncomfortable for some participants; requires careful debrief to ensure learning objectives are met.

1.5. Simulations

Description: Immersive activities that mimic real-world processes or situations, allowing participants to explore outcomes of decisions in a controlled setting.
Physical Arrangement: Depends on the type of simulation; can range from computer labs for digital simulations to large open spaces for physical re-enactments.
Dynamics: Participants engage in a scenario that mimics real-life challenges, making decisions and seeing their consequences.

• Pros: Provides a realistic experience of complex situations; safe environment for testing strategies.
• Cons: Can be resource-intensive; requires detailed planning to ensure authenticity and learning value.

1.6 Pros and Cons Analysis

• Workshops and Group Discussions are excellent for promoting collaboration and communication but may not always keep all participants equally engaged.
• Case Studies and Role-Playing provide deep dives into specific contexts, enhancing critical thinking and empathy, but might limit coverage of broader course content.
• Simulations offer valuable real-world experience but may be challenging to implement, especially in resource-constrained environments.

In designing a training program, it's crucial to select teaching methods that align with the learning objectives, the participants' backgrounds, and the available resources. Combining different methods can create a dynamic and comprehensive learning experience that caters to varied learning styles and needs.

2. Online Training Tools and Resources

Online training tools and resources play a crucial role in enhancing the learning experience, offering flexibility, accessibility, and a range of interactive possibilities. In the context of Moodle, which is a widely used Learning Management System (LMS), these tools can be particularly effective for both face-to-face and online training programs.

2.1 Examples and Analysis

2.1.1 Moodle-Based Tools:

Quizzes and Assessments: Create custom quizzes to evaluate understanding and reinforce learning.

• Pros: Instant feedback for learners; easy tracking of progress.
• Cons: May require significant time to develop meaningful questions.

Discussion Forums: Facilitate ongoing discussions to deepen understanding and engagement.

• Pros: Encourages reflective learning and peer interaction.
• Cons: Needs regular moderation to keep discussions on track.

2.1.2 Multimedia Resources:

Videos and Webinars: Utilize platforms like YouTube or Vimeo for educational content and live sessions.

• Pros: Enhances engagement through visual and auditory learning; can be accessed anytime.
• Cons: Requires reliable internet access; quality of content can vary.

2.1.3 Interactive Content:

Simulations and Games: Tools like Kahoot! or Quizlet or Ahaslides offer interactive ways to learn and review material.

• Pros: Makes learning fun and engaging; good for reinforcing concepts.
• Cons: May not cover all learning objectives in depth.

2.1.4 Collaboration Tools:

Google Workspace or Microsoft Teams or ZOOM: Enable real-time collaboration on projects and documents.

• Pros: Facilitates teamwork and communication.
• Cons: Requires internet access and familiarity with the platforms.

2.2 Integration in Training Programs

Blended Learning: Combine online tools with face-to-face interactions to enrich the training experience. For instance, use Moodle to provide pre-session materials and post-session assignments, enhancing in-person workshops or discussions.

Flipped Classroom: Assign video lectures or readings as homework through Moodle, allowing more time for interactive activities and discussions during face-to-face sessions.

Self-paced Learning: Offer complete online modules for participants to go through independently, using quizzes and interactive content to maintain engagement.

2.3. Pros and Cons of Using Online Tools

Pros

• Flexibility: Learners can access materials anytime, anywhere, catering to different schedules and learning paces.
• Diverse Learning Resources: Cater to various learning styles with multimedia content, interactive tools, and collaborative platforms.
• Scalability: Online tools can easily accommodate large numbers of participants without the need for physical space.

Cons

• Technology Dependence: Requires reliable internet access and digital literacy, which might be challenging in remote areas.
• Engagement Challenges: Maintaining learner motivation and engagement can be difficult without face-to-face interaction.
• Resource Intensive: Developing high-quality online content and interactive tools can be time-consuming and costly.

In summary, integrating online training tools and resources in face-to-face and online training programs can significantly enhance the learning experience, offering diverse and flexible learning opportunities. However, it's crucial to balance technology use with the needs and contexts of the learners, especially in remote areas where resources may be limited.

3. Blended learning models for combining online and face-to-face training.

Integrating Online and Face-to-Face Training
Blended learning models combine the best of online and in-person education, providing a flexible and comprehensive approach to training. For social entrepreneurship incubation, this model can be particularly effective, allowing for continuous learning, interaction, and support beyond the initial classroom training.

3.1 Structuring Blended Learning for Incubation

Initial Face-to-Face Training:

• Start with an in-person workshop to build foundational knowledge, establish relationships, and engage participants in interactive activities.
• Use this time for hands-on training, group activities, and initial project planning.

Online Learning Modules:

• Develop online modules accessible through platforms like Moodle, covering deeper theoretical content, advanced business practices, and specific case studies.
• Include videos, readings, and interactive exercises that participants can complete at their own pace.

Follow-Up and Continuous Learning:

• Schedule regular online follow-up sessions to discuss progress, address challenges, and provide additional training.
• Utilize webinars, virtual meetings, and discussion forums to maintain engagement and support.

3.2 Leveraging Technology for Engagement and Support

Social Media Integration:

• Create social media groups or channels for participants to share experiences, successes, and resources, fostering a community of practice.
• Use social media for quick updates, motivational content, and spotlighting participant achievements.

Mentoring and Coaching:

• Establish a mentorship program where participants can connect with experienced entrepreneurs and experts for guidance and support, utilizing platforms like Skype or Zoom for virtual meetings.
• Facilitate peer mentoring among participants to encourage knowledge sharing and collaboration.

Community Building:

• Encourage the formation of a supportive community through regular virtual networking events, community challenges, and collaborative projects.
• Utilize tools like Slack or Microsoft Teams to facilitate ongoing communication and community engagement.

Practical Considerations:

• Ensure that the online components are accessible and user-friendly, with clear instructions and support for participants unfamiliar with digital platforms.
• Be mindful of the digital divide; provide alternative learning materials and communication channels for participants with limited internet access.
• Incorporate feedback mechanisms to continuously improve the blended learning experience, using surveys, participant reflections, and performance data.

Conclusion
Blended learning in social entrepreneurship incubation not only bridges the gap between theoretical knowledge and practical application but also supports continuous learning and community building. By combining face-to-face training with flexible online resources and follow-up, incubation programs can offer sustained support, enhancing the likelihood of participant success and long-term impact in their communities.

მე-4 მოდულში ჩვენ მთელ რიგ ტრენინგის მეთოდოლოგიებს ვეცნობით, რომლებიც განსაკუთრებით ეფექტურია დაშორებული ტერიტორიების კონტექსტში და მონაწილეთა განსხვავებული ჯგუფების განთავსებისთვის. მოდული მიზნად ისახავს მწვრთნელების აღჭურვას მეთოდების ინსტრუმენტთა ნაკრებით, რომელიც არის მოქნილი, რესურსებისადმი მგრძნობიარე და აქტიური და ინკლუზიური სასწავლო გარემოს შექმნა შეუძლია.

1. სწავლების ინტერაქტიული მეთოდები

სწავლების ინტერაქტიული მეთოდები მოსწავლეებს აქტიურად რთავს სასწავლო პროცესში, ხელს უწყობს თანამშრომლობის, კრიტიკული აზროვნებისა და პრობლემის გადაჭრის უნარების განვითარებას. აქ მოცემულია ინტერაქტიული სწავლების რამდენიმე გავრცელებული მეთოდი, მათი დინამიკა და თითოეულის დადებითი და უარყოფითი მხარეები.

1.1. სემინარები

აღწერა: პრაქტიკული სესიები, რომლებშიც მონაწილეები ჩართულნი არიან ისეთ პრაქტიკულ აქტივობებში, რომლებიც დაკავშირებულია შესასწავლ თემასთან.
ფიზიკური ორგანიზება: კლასტერებად დალაგებული მაგიდები ამარტივებს ჯგუფურ მუშაობასა და დისკუსიას.
დინამიკა: ფასილიტატორის ხელმძღვანელობით მონაწილეები ისეთ დავალებებზე მუშაობენ, რომლებიც ახალი უნარების ან კონცეფციების გამოყენებას საჭიროებს.

• დადებითი მხარეები: ახალისებს აქტიური სწავლისა და უნარების
  გამოყენებას და ხელს უწყობს გუნდურ მუშაობას.
• უარყოფითი მხარეები: შეიძლება დიდ დროს მოითხოვდეს. შესაბამისობისა
  და ჩართულობის უზრუნველსაყოფად ყურადღებით მომზადებას საჭიროებს.

1.2. ჯგუფური განხილვა

აღწერა: მეთოდი, რომლის დროსაც მოსწავლეები თემებს ერთმანეთს შორის განიხილავენ, როგორც მცირე ჯგუფებში, ისე კლასში.
ფიზიკური ორგანიზება: წრიული ან ნახევრად წრიული განთავსება ღია საუბრის ხელშეწყობისთვის.
დინამიკა: ფასილიტატორს შემოაქვს თემა ან კითხვა, მონაწილეები კი თავიანთ აზრებსა და იდეებს აზიარებენ.

• დადებითი მხარეები: აუმჯობესებს კრიტიკული აზროვნებისა და კომუნიკაციის უნარებს. იძლევა სხვადასხვა პერსპექტივის გაზიარების საშუალებას.
• უარყოფითი მხარეები: უფრო აქტიური მონაწილეების მიერ დომინირების რისკი. ეფექტური მოდერაციის გარეშე შეიძლება თემას გადაუხვიოს.

1.3. ქეისების განხილვა

აღწერა: რეალური სცენარების ან პრობლემების ანალიტიკური კვლევა, რომლებიც ხშირად კურსის საგანთანაა დაკავშირებული. ფიზიკური ორგანიზება: მცირე ჯგუფები ან საკლასო ოთახი, სადაც მონაწილეები ურთიერთქმედებასა და ქეისის განხილვას შეძლებენ.
დინამიკა: მონაწილეები აანალიზებენ ქეისს, გამოავლენენ საკვანძო საკითხებს და სთავაზობენ გადაწყვეტილებებს ან სტრატეგიებს.

• დადებითი მხარეები: ავითარებს ანალიტიკურ და გადაწყვეტილების მიღების უნარს. აკავშირებს თეორიასა და პრაქტიკას.
• უარყოფითი მხარეები: იმისთვის, რომ ქეისები შესაბამისი და ყოვლისმომცველი იყოს, მოითხოვს მნიშვნელოვან მომზადებას. შეიძლება არ მოიცავდეს კურსის მთელ კონტენტს.

1.4. როლური თამაშები

აღწერა: მონაწილეები გაითამაშებენ სცენარებს სხვადასხვა სიტუაციების შესასწავლად ან უნარების გამომუშავებისთვის იმიტირებულ გარემოში.
ფიზიკური ორგანიზება: სუფთა ღია სივრცე წარმოდგენებისთვის, სადაც აუდიტორია მოქმედების ზონის გარშემო ზის.
დინამიკა: მონაწილეებს მიენიჭებათ როლები და ასრულებენ სცენარებს, რასაც დისკუსიები ან ბრიფინგი მოჰყვება.

• დადებითი მხარეები: აძლიერებს თანაგრძნობას და სხვადასხვა პერსპექტივის გაგებას. აუმჯობესებს კომუნიკაციისა და სოციალურ უნარებს.
• უარყოფითი მხარეები: შესაძლოა, ზოგიერთმა მონაწილემ თავი არაკომფორტულად იგრძნოს. სასწავლო მიზნების შესრულების უზრუნველსაყოფად საგულდაგულო ​​განხილვას საჭიროებს.

1.5. მოდელირება

აღწერა: იმერსიული აქტივობები, რომლებიც რეალურ სამყაროში არსებულ პროცესებს ან სიტუაციებს იმიტირებს, რაც მონაწილეებს კონტროლირებად გარემოში გადაწყვეტილებების შედეგების გამოკვლევის საშუალებას აძლევს.
ფიზიკური ორგანიზება: დამოკიდებულია მოდელირების ტიპზე. შეიძლება, მერყეობდეს ციფრული მოდელირებისთვის კომპიუტერული ლაბორატორიებიდან დიდ ღია სივრცეებამდე ფიზიკური რეკონსტრუქციისთვის.
დინამიკა: მონაწილეები ერთვებიან სცენარში, რომელიც რეალურ გამოწვევებს იმიტირებს, იღებენ გადაწყვეტილებებს და ხედავენ მათ შედეგებს.

• დადებითი მხარეები: უზრუნველყოფს რთული სიტუაციების რეალისტურ გამოცდილებას. უსაფრთხო გარემო ტესტირების სტრატეგიებისთვის.
• უარყოფითი მხარეები: შეიძლება იყოს რესურსტევადი. ავთენტურობისა და სწავლების ღირებულების უზრუნველსაყოფად დეტალურ დაგეგმვას საჭიროებს.

1.6 დადებითი და უარყოფითი მხარეების ანალიზი

• სემინარები და ჯგუფური დისკუსიები შესანიშნავია თანამშრომლობისა და კომუნიკაციის ხელშეწყობისთვის, მაგრამ შეიძლება ყველა მონაწილის ყოველთვის თანაბრად ჩართვა ვერ უზრუნველყოს.
• ქეისების შესწავლა და როლური თამაშები უზრუნველყოფს კონკრეტული კონტექსტების ღრმად გააზრებას, აძლიერებს კრიტიკულ აზროვნებას და თანაგრძნობას, მაგრამ შესაძლოა შეზღუდოს კურსის უფრო ფართო კონტენტის გაშუქება.
• მოდელირება გვთავაზობს რეალურ გამოცდილებას, მაგრამ ის შეიძლება რთული იყოს განსახორციელებლად, განსაკუთრებით, რესურსების მხრივ შეზღუდული გარემოში.

სასწავლო პროგრამის შედგენისას გადამწყვეტი მნიშვნელობა სწავლების ისეთი მეთოდების შერჩევას აქვს, რომლებიც სასწავლო მიზნებს, მონაწილეთა გამოცდილებასა და ხელმისაწვდომ რესურსებს შეესაბამება. განსხვავებული მეთოდების შერწყმამ შეიძლება დინამიკური და ყოვლისმომცველი სასწავლო გამოცდილება შექმნას, რომელიც სწავლის მრავალფეროვან სტილსა და საჭიროებებს შეესაბამება.

2. ონლაინ ტრენინგის ხელსაწყოები და რესურსები

ონლაინ ტრენინგის ხელსაწყოები და რესურსები გადამწყვეტ როლს თამაშობს სწავლების გამოცდილების გაღრმავებაში, გთავაზობთ მოქნილობას, ხელმისაწვდომობასა და მთელ რიგ ინტერაქტიულ შესაძლებლობებს. Moodle-ის კონტექსტში, რომელიც ფართოდ გამოყენებული სწავლის მართვის სისტემაა (LMS), ეს ხელსაწყოები შეიძლება განსაკუთრებით ეფექტური იყოს როგორც პირისპირ, ასევე ონლაინ სასწავლო პროგრამებისთვის.

2.1 მაგალითები და ანალიზი

2.1.1 ხელსაწყოები Moodle-ის ბაზაზე

ტესტური დავალებები და შეფასებები: შექმენით ინდივიდუალური სატესტო დავალებები გაგების შესაფასებლად და სწავლის გასაძლიერებლად.

• დადებითი მხარეები: მყისიერი გამოხმაურება მოსწავლეებისთვის. პროგრესზე თვალყურის მარტივად დევნება.
• უარყოფითი მხარეები: შინაარსიანი კითხვების შემუშავებას შეიძლება მნიშვნელოვანი დრო დასჭირდეს.

სადისკუსიო ფორუმები: ხელი შეუწყვეთ მუდივ განხილვას გაგებისა და ჩართულობის გასაღრმავებლად.

• დადებითი მხარეები: ხელს უწყობს რეფლექსიურ სწავლებასა და კოლეგებთან ურთიერთობას.
• უარყოფითი მხარეები: დისკუსიების სწორი მიმართულების შესანარჩუნელად რეგულარულ მოდერაციას საჭიროებს.

2.1.2 მულტიმედია რესურსები

ვიდეოები და ვებინარები: საგანმანათლებლო შინაარსისა და ცოცხალი სესიებისთვის ისეთი პლატფორმები გამოიყენეთ, როგორებიცაა YouTube ან Vimeo.

• დადებითი მხარეები: აუმჯობესებს ჩართულობას ვიზუალური და სმენითი სწავლის გზით. წვდომა ნებისმიერ დროს შეიძლება.
• უარყოფითი მხარეები: მოითხოვს საიმედო წვდომას ინტერნეტზე. კონტენტის ხარისხი შეიძლება განსხვავდებოდეს.

2.1.3 ინტერაქტიული კონტენტი

მოდელირება და თამაშები: ისეთი ხელსაწყოები, როგორებიაა Kahoot!, Quizlet ან Ahaslides,
მასალის შესწავლისა და განხილვის ინტერაქტიულ გზებს სთავაზობს.

• დადებითი მხარეები: სწავლას სახალისოდ და მიმზიდველად აქცევს. კარგია კონცეფციების განსამტკიცებლად.
• უარყოფითი მხარეები: შეიძლება ყველა სასწავლო მიზანს სიღრმისეულად არ ფარავდეს.

2.1.4 თანამშრომლობის ხელსაწყოები

Google Workspace, Microsoft Teams ან ZOOM: უზრუნველყოფს პროექტებსა და დოკუმენტებზე თანამშრომლობას რეალური დროის რეჟიმში.

• დადებითი მხარეები: ხელს უწყობს გუნდურ მუშაობასა და კომუნიკაციას.
• უარყოფითი მხარეები: საჭიროებს ინტერნეტზე წვდომასა და პლატფორმების ცოდნას.

2.2 ინტეგრაცია სასწავლო პროგრამებში

შერეული სწავლება: ტრენინგის გამოცდილების გასამდიდრებლად ონლაინ ხელსაწყოები პირისპირ ინტერაქციასთან გააერთიანეთ. მაგალითად, გამოიყენეთ Moodle სესიისწინა მასალების და სესიის შემდგომი დავალებების მისაწოდებლად და პერსონალური სემინარებისა თუ დისკუსიების გასაუმჯობესებლად.

ამობრუნებული საკლასო ოთახი: Moodle-ის საშუალებით დანიშნეთ ვიდეოლექციები ან წაკითხვები, როგორც საშინაო დავალება, რაც საშუალებას მოგცემთ, მეტი დრო დაუთმოთ ინტერაქტიულ აქტივობებსა და დისკუსიებს პირისპირ სესიების დროს.

დამოუკიდებელი სწავლა: მონაწილეებს სრული ონლაინ მოდულები შესთავაზეთ, რათა ჩართულობის შესანარჩუნებლად მათ დამოუკიდებლად გაიარონ ტესტები და ინტერაქტიული კონტენტი.

2.3 ონლაინ ხელსაწყოების გამოყენების დადებითი და უარყოფითი მხარეები

დადებითი მხარეები

• მოქნილობა: მოსწავლეებს მასალებზე წვდომა ნებისმიერ დროს და ნებისმიერ ადგილას შეუძლიათ, განსხვავებული გრაფიკისა და სწავლის ტემპების გათვალისწინებით.
• მრავალფეროვანი
  სასწავლო რესურსები: უზრუნველყავით სწავლის სხვადასხვა სტილი მულტიმედიური კონტენტით, ინტერაქტიული ხელსაწყოებითა და თანამშრომლობის პლატფორმებით.
• მასშტაბირებადობა: ონლაინ ხელსაწყოები ადვილად იტევს მონაწილეთა დიდ რაოდენობას ფიზიკური
  სივრცის საჭიროების გარეშე.

უარყოფითი მხარეები

• ტექნოლოგიაზე დამოკიდებულება: საჭიროებს ინტერნეტზე საიმედო წვდომას და ციფრულ განსწავლულობას, რაც შეიძლება რთული იყოს დაშორებულ ადგილებში.
• ჩართულობის გამოწვევები: მოსწავლის მოტივაციისა და ჩართულობის შენარჩუნება შეიძლება რთული იყოს პირისპირ ინტერაქციის გარეშე.
• რესურსტევადობა: მაღალი ხარისხის ონლაინ კონტენტისა და ინტერაქტიული ხელსაწყოების შემუშავება შეიძლება შრომატევადი და ძვირი იყოს.

მოკლედ რომ ვთქვათ, ონლაინ სასწავლო ხელსაწყოებისა და რესურსების ინტეგრირებამ პირისპირ და ონლაინ ტრენინგ პროგრამებში შეიძლება მნიშვნელოვნად გაზარდოს სწავლების გამოცდილება, შესთავაზებს რა სწავლების მრავალფეროვან და მოქნილ შესაძლებლობებს. თუმცა, გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ტექნოლოგიის გამოყენების დაბალანსებას მოსწავლის საჭიროებებთან და კონტექსტთან, განსაკუთრებით, დაშორებულ ადგილებში, სადაც რესურსები შეიძლება შეზღუდული იყოს.

3. სწავლების შერეული მოდელები ონლაინ და პირისპირ ტრენინგის გაერთიანებისთვის.

ონლაინ და პირისპირ ტრენინგის ინტეგრირება
შერეული სწავლების მოდელები აერთიანებს ონლაინ და პირისპირ განათლების საუკეთესო ნაწილს, რაც ტრენინგისადმი მოქნილ და ყოვლისმომცველ მიდგომას უზრუნველყოფს. სოციალური მეწარმეობის ინკუბაციისთვის ეს მოდელი შეიძლება განსაკუთრებით ეფექტური იყოს, რაც საწყისი საკლასო ტრენინგის მიღმა უწყვეტი სწავლების, ურთიერთქმედებისა და მხარდაჭერის საშუალებას იძლევა.

3.1 შერეული სწავლების სტრუქტურირება ინკუბაციისთვის

საწყისი პირისპირ ტრენინგი:

• დაიწყეთ პერსონალური სემინარით, რათა შექმნათ ფუნდამენტური ცოდნა, დაამყაროთ ურთიერთობები და ჩართოთ მონაწილეები ინტერაქტიულ აქტივობებში.
• ეს დრო პრაქტიკული ტრენინგისთვის, ჯგუფური აქტივობებისა და პროექტის საწყისი დაგეგმვისთვის გამოიყენეთ.

ონლაინ სწავლის მოდულები:

•  შეიმუშავეთ ონლაინ მოდულები, რომლებიც ისეთი პლატფორმების საშუალებით იქნება ხელმისაწვდომი, როგორიცაა Moodle, რომელიც მოიცავს უფრო ღრმა თეორიულ კონტენტს, მოწინავე ბიზნეს პრაქტიკასა და კონკრეტულ ქეისებს.
• ჩართეთ ვიდეო, კითხვა და ისეთი ინტერაქტიული სავარჯიშოები, რომელთა შესრულებაც მონაწილეებს საკუთარი ტემპით შეუძლიათ.

შემდგომი და უწყვეტი სწავლა:

• დაგეგმეთ შემდგომი რეგულარული ონლაინ სესიები პროგრესის განსახილველად, გამოწვევების მოსაგვარებლად და დამატებითი ტრენინგის ჩასატარებლად.
• ჩართულობისა და მხარდაჭერის შესანარჩუნებლად ვებინარები, ვირტუალური შეხვედრები და სადისკუსიო ფორუმები გამოიყენეთ.

3.2 ტექნოლოგიის გამოყენება ჩართულობისა და მხარდაჭერისთვის

სოციალური მედიის ინტეგრაცია:

• შექმენით სოციალური მედიის ჯგუფები ან არხები, რათა მონაწილეებმა გაიზიარონ გამოცდილება, წარმატებები და რესურსები, რითიც ხელს შეუწყობენ პრაქტიკოსთა საზოგადოებას.
• გამოიყენეთ სოციალური მედია სწრაფი განახლებისთვის, სამოტივაციო კონტენტისა და მონაწილეთა მიღწევების გასაშუქებლად.

მენტორობა და ქოუჩინგი:

• ჩამოაყალიბეთ მენტორობის პროგრამა,
  რომელშიც მონაწილეები ხელმძღვანელობისა და მხარდაჭერისთვის გამოცდილ მეწარმეებსა და
  ექსპერტებთან დაკავშირებას შეძლებენ, ხოლო ვირტუალური შეხვედრებისთვის ისეთ პლატფორმებს
  გამოიყენებენ, როგორებიცაა Skype ან Zoom.
• ხელი შეუწყვეთ კოლეგების სწავლებას
  მონაწილეებს შორის ცოდნის გაზიარებისა და თანამშრომლობის წახალისებისთვის.

საზოგადოების ფორმირება:

• წაახალისეთ მხარდამჭერი საზოგადოების ჩამოყალიბება რეგულარული ვირტუალური ქსელური ღონისძიებების, საზოგადოების გამოწვევებისა და ერთობლივი პროექტების მეშვეობით.
• ისეთი ხელსაწყოები გამოიყენეთ, როგორებიცაა Slack ან Microsoft Teams, რათა ხელი შეუწყოთ მუდმივ კომუნიკაციასა და საზოგადოებაში ჩართულობას.

პრაქტიკული მოსაზრებები

• დარწმუნდით, რომ ონლაინ კომპონენტები ხელმისაწვდომი და მოსახერხებელია მომხმარებლისთვის და მკაფიო ინსტრუქციებსა და მხარდაჭერას გულისხმობს ისეთი მონაწილეებისთვის, რომლებიც არ იცნობენ ციფრულ პლატფორმებს.
• გახსოვდეთ ციფრული უთანასწორობა. იმ მონაწილეებისთვის, რომლებსაც ინტერნეტზე შეზღუდული წვდომა აქვთ, ალტერნატიული სასწავლო მასალები და საკომუნიკაციო არხები უზრუნველყავით.
• დანერგეთ უკუკავშირის მექანიზმები, რათა უწყვეტად გააუმჯობესოთ შერეული სწავლების გამოცდილება, რისთვისაც გამოკითხვები, მონაწილეთა მოსაზრებები და ეფექტურობის მონაცემები გამოიყენეთ.

დასკვნა
შერეული სწავლება სოციალური მეწარმეობის ინკუბაციაში არა მხოლოდ აკავშირებს თეორიულ ცოდნასა და პრაქტიკულ გამოყენებას, არამედ მხარს უჭერს უწყვეტ სწავლებასა და საზოგადოების ფორმირებას. პირისპირ ტრენინგისა და მოქნილი ონლაინ რესურსებისა და შემდგომი დაკვირვების კომბინირებით ინკუბაციურ პროგრამებს შეუძლია, უზრუნველყოს მდგრადი მხარდაჭერა და მონაწილეთა წარმატებისა და გრძელვადიანი გავლენის ალბათობის გაზრდა მათ თემებში.

Module 5, "Evaluation and Impact Measurement," is designed to equip trainers with the necessary knowledge and skills to assess the effectiveness of their training programs and measure the impact of social enterprises. This module delves into the methodologies and tools required to conduct thorough evaluations and impact assessments, ensuring that social enterprises not only achieve their goals but also contribute positively to society.

1. Tools and Methods for Measuring Impact

Impact Measurement in Incubation Programs
Measuring the impact of an incubation program and the social enterprises it supports is crucial for understanding their effectiveness and making informed decisions for future improvements. The same methodologies can often be applied to both contexts, allowing trainers to teach these methods to participants while also using them to evaluate the training program's success.

Key Elements for Impact Measurement

1.1 Define Clear Objectives and Outcomes: Clearly define what success looks like for both the incubation program and the social enterprises it nurtures. Set specific, measurable, achievable, relevant, and time-bound (SMART) objectives and outcomes.

1.2 Develop a Theory of Change: Outline a comprehensive Theory of Change (ToC) that maps out the causal pathway from activities to the intended social impact. This model should illustrate how the program's activities lead to certain outputs and, ultimately, to the desired changes or outcomes in the community or sector.

1.3 Select Appropriate Metrics and Indicators: Identify key performance indicators (KPIs) that will be used to measure progress and impact. These should be directly related to the objectives, outputs and outcomes outlined in the ToC and can include both qualitative and quantitative measures.

1.4 Use Mixed-Methods for Data Collection: Employ a combination of quantitative (surveys, data analytics) and qualitative (interviews, focus groups, case studies) methods to gather comprehensive evidence of impact. This mixed-methods approach provides a more nuanced understanding of the program’s effects.

1.5 Implement Regular Monitoring and Evaluation (M&E): Establish an M&E framework that includes regular data collection, monitoring of progress towards objectives, and periodic evaluations to assess the overall impact. This should be an ongoing process that allows for real-time adjustments and improvements.

1.6 Social Return on Investment (SROI): Calculate the Social Return on Investment to quantify the social, environmental, and economic value created by the program or enterprise. SROI provides a ratio of benefits to costs, offering a compelling narrative of the value generated.

1.7 Feedback Loops and Continuous Improvement: Develop mechanisms to capture feedback from all stakeholders, including program participants, beneficiaries, and partners. Use this feedback to refine and improve the program and its impact over time.

1.8 Reporting and Communication: Create impact reports that transparently communicate the findings from the impact measurement efforts. These reports should be shared with stakeholders to demonstrate the program’s achievements and to attract support and funding.

By integrating these tools and methods into the training for social entrepreneurship incubation, trainers can equip participants with the skills needed to measure and articulate the impact of their own enterprises. Furthermore, using these same methodologies to evaluate the incubation program itself ensures a consistent approach to impact measurement and reinforces the learning through practical application.

2. Collecting and Analyzing Feedback for Continuous Improvement

Feedback collection and analysis are crucial for assessing the effectiveness of training programs and identifying areas for continuous improvement. Here are two simple but concrete tools for feedback collection and evaluation:

2.1 Surveys and Questionnaires

Tool Description: Surveys and questionnaires are structured tools that can collect quantitative and qualitative data from participants. They can be designed to assess satisfaction, learning outcomes, and the application of skills post-training.

Implementation:

• Develop questions that are specific, clear, and relevant to the training objectives. Include a mix of closed-ended (e.g., Likert-scale questions) and open-ended questions to gather comprehensive insights.
• Use online survey tools like Google Forms or SurveyMonkey to facilitate easy distribution and collection of responses.

Analysis:

• Quantitative data can be analyzed using statistical tools to identify trends and patterns.
• Qualitative responses can be categorized and analyzed thematically to understand participants' perceptions and experiences.

See a simple feedback sheet example for printing here in Google Forms here. This survey aims to gather comprehensive feedback on various aspects of the training program, from the relevance and delivery of content to the learning environment and practical application. Analyzing the responses will help identify strengths and areas for improvement, contributing to the continuous enhancement of the training experience.

2.2 Feedback Workshops

Tool Description: Feedback workshops involve interactive sessions where participants are invited to reflect on and discuss their training experience. This method facilitates in-depth understanding and collects nuanced feedback.

Implementation:

• Organize a session after the training where participants can share their thoughts in a structured manner. Use facilitation techniques like round-robin or SWOT analysis (Strengths, Weaknesses, Opportunities, Threats) to guide the discussion.
• Ensure a safe environment where all participants feel comfortable to speak openly and honestly.

Analysis: Document the discussions and key points raised during the workshop. Analyze the feedback to identify common themes, insights, and suggestions for improvement.

These feedback tools serve dual purposes: they provide immediate insights into the training program's effectiveness and contribute to a culture of continuous learning and improvement. By regularly collecting and analyzing feedback, trainers can adapt and refine their programs to better meet the needs and expectations of participants, ultimately enhancing the overall impact of their training initiatives.

3. Social impact measurement in social entrepreneurship

Social impacts are the societal and environmental changes created by social enterprises’ activities and programmes.
Societal impacts include such issues as equality, livelihoods, health, nutrition, poverty, security, justice, etc.
Environmental impacts include such issues as conservation, energy use, waste, environmental health, resource depletion,  climate change, etc.
Social impact refers to the positive or negative effects that social enterprise’s actions have on individuals, communities, and the broader society. Social impact can occur at different levels, from the individual beneficiary to entire communities. Measuring social impact is important for understanding and optimizing social enterprise’s societal contributions.
Social enterprises differ in size, capacity, activities and focus, and consequently there is no single measurement tool that is suitable for all of them. There are numerous social impact measurement tools available for social enterprises, ranging from simple to more comprehensive frameworks. Tools vary in complexity, scope, and intended use, so social enterprises should select the most appropriate tool based on their specific needs, capacity, and objectives. It's also important to involve stakeholders in the measurement process.

Here are some commonly used tools:

Theory of Change is a strategic approach that helps organizations understand how to measure social impact by identifying the necessary steps and interventions required to achieve long-term goals.

It provides a roadmap for organizations to follow and serves as a foundation for selecting appropriate social impact measurement tools and methods.  It outlines the causal pathways through which a social enterprise's activities lead to desired outcomes and impacts. It helps in clarifying assumptions and defining indicators. Read more about theory of change here.

Logic Models are powerful social impact measurement tools that illustrate the relationships between:

• inputs,
• activities,
• outputs,
• outcomes, and
• impact.

They help organizations understand how to measure social impact by identifying key components and corresponding indicators. An organisation’s logic model describes its intended impact, along with the intervention the organisation has chosen to achieve that intended impact. Read more about designing your impact here.

Social Return on Investment (SROI) is one of the most comprehensive social impact measurement methods.
It calculates the value of social outcomes in monetary terms relative to the investment made to achieve those outcomes. SROI social impact assessment tools help organizations understand the financial value of their impact and communicate it to stakeholders.

SROI is a method for measuring and communicating a broad concept of value that incorporates social, environmental, and economic impacts. It is a way of accounting for the value created by your activities and the contributions that made that activity possible. It is also the story of the change affected by your activities, told from the perspective of your stakeholders.  SROI measures change in ways that are relevant to the people or organisations that experience or contribute to it and can encompass all types of outcomes – social, economic, and environmental – but it is based on involving stakeholders to determine which outcomes are relevant.

There are two types of SROI:

• Evaluative SROIs are conducted retrospectively and are based on outcomes that have already taken place.
• Forecast SROIs predict how much social value will be created if the activities meet their intended outcomes.

SROI tells the story of how change is being created by measuring social, environmental, and economic outcomes, and uses monetary values to represent them. This enables a ratio of benefits to costs to be calculated. For example, a ratio of 3:1 indicates that an investment of 1 (£/€) will deliver 3 (£/€) of social value.
More information: “A guide to Social Return on Investment” Social Value Library.

Storytelling and Narrative Reporting: Use storytelling techniques to communicate the impact of the social enterprise in a compelling and accessible manner. Narrative reporting can engage stakeholders and demonstrate the human side of the organization's work.

Online Tools and Platforms: Utilize online tools and platforms specifically designed for social impact measurement, such as IRIS (Impact Reporting and Investment Standards) or B Impact Assessment. These tools often provide frameworks, templates, and guidance to streamline the measurement process.

4. Social impact measurement system in a social enterprise

Developing a social impact measurement system for a social enterprise involves several key steps. Here's a comprehensive guide on how to do it.

Define Objectives and Outcomes: Clearly define the social mission, goals, and objectives of the social enterprise. Identify the intended social outcomes and impacts that the organization seeks to achieve.

Identify Stakeholders: Identify and engage key stakeholders who are affected by or have an interest in the social enterprise's activities. This may include beneficiaries, clients, employees, donors, investors, government agencies, and community members.

Select Measurement Frameworks and Tools: Choose appropriate measurement frameworks and tools for assessing social impact. This may include methodologies such as Social Return on Investment (SROI), Theory of Change (ToC), Logic Models, B Impact Assessment, or other approaches tailored to the specific context and objectives of the social enterprise.

Develop a Theory of Change (ToC) that outlines the causal pathways through which the social enterprise's activities lead to desired social outcomes and impacts. The ToC helps in clarifying assumptions, identifying key indicators, and designing measurement strategies.

Define Indicators: Define relevant indicators for measuring social impact based on the goals, objectives, and theory of change of the social enterprise. Indicators should be specific, measurable, achievable, relevant, and time-bound (SMART), and they should capture both quantitative and qualitative aspects of impact.

Design Data Collection Methods to collect data on the identified indicators. This may involve surveys, interviews, focus groups, observations, case studies, and secondary data sources. Engage stakeholders in the data collection process to ensure their perspectives are captured.

Collect Data on the identified indicators using the designed data collection methods. Ensure data quality by employing rigorous data collection protocols, training data collectors, and validating data through triangulation and verification.

Analyze the collected data to assess the social impact of the social enterprise. This involves interpreting the findings, identifying trends and patterns, and comparing results against baseline data or relevant benchmarks.

Communicate the findings of the social impact assessment to internal and external stakeholders in a clear, transparent, and compelling manner. Use various communication channels, such as reports, presentations, infographics, and storytelling, to disseminate information about the social enterprise's impact.

Improvement: Use the findings of the impact assessment to inform decision-making, improve program design and implementation, and drive continuous learning and improvement within the social enterprise. Iterate the measurement process over time to track progress, adapt strategies, and enhance impact.

By following these steps, social enterprises can develop a robust social impact measurement system that enables them to systematically measure, assess, and communicate their social impact, thereby enhancing their ability to create positive change and contribute to sustainable development.

4. Social impact measurement principles 

There are several overarching principles that are commonly emphasized in social impact measurement. Here are some key principles:

Stakeholder Inclusion and Engagement: Involve stakeholders, including beneficiaries, clients, employees, donors, investors, government agencies, and community members, in the design, implementation, and evaluation of social impact measurement efforts. Ensure that diverse perspectives are considered and that stakeholders have a voice in defining what constitutes meaningful impact.

Transparency and Accountability: Be transparent about the goals, objectives, methods, and findings of social impact measurement activities. Clearly communicate the limitations, uncertainties, and assumptions underlying the measurement process. Ensure accountability by sharing results with stakeholders and using feedback to improve practices.

Validity and Reliability: Ensure that social impact measurement methods are valid, meaning they accurately measure what they intend to measure, and reliable, meaning they produce consistent results over time and across different contexts. Use appropriate research designs, data collection methods, and statistical techniques to enhance validity and reliability.

Context Sensitivity: Recognize the importance of context in shaping social impact and tailor measurement approaches to the specific cultural, social, economic, and environmental context in which the intervention operates. Adapt measurement tools, indicators, and methodologies to reflect the unique needs and characteristics of the target population and setting.

Ethical Considerations: Uphold ethical standards throughout the social impact measurement process. Respect the rights, dignity, and autonomy of individuals and communities involved in the measurement. Obtain informed consent from participants, protect their privacy and confidentiality, and minimize any potential harm or unintended consequences.

Continuous Learning and Improvement: Embrace a culture of learning and improvement by using social impact measurement as a tool for learning rather than just accountability. Regularly review and reflect on measurement results, identify lessons learned, best practices, and areas for improvement, and use evidence to adapt strategies, refine interventions, and enhance impact over time.

Long-Term Perspective: Take a long-term perspective on social impact measurement, recognizing that meaningful social change often occurs gradually over time. Measure both short-term outcomes and long-term impacts, considering the sustainability and scalability of interventions and their potential to create lasting change.

By adhering to these social impact measurement principles, organizations can enhance the rigor, relevance, and ethical integrity of their measurement efforts, ultimately improving their ability to drive positive social change and create meaningful impact in communities.

მოდული 5, „შეფასება და ზემოქმედების გაზომვა“, შექმნილია საჭირო ცოდნითა და უნარებით მწვრთნელების აღჭურვისთვის მათი სასწავლო პროგრამების ეფექტურობისა და სოციალური საწარმოების ზემოქმედების შესაფასებლად. ეს მოდული ისეთ მეთოდოლოგიებსა და ინსტრუმენტებს განიხილავს, რომლებიც საფუძვლიანი შეფასებებისა და ზემოქმედების ანალიზის ჩასატარებლადაა საჭიროა, რაც იმას უზრუნველყოფს, რომ სოციალური საწარმოები არა მხოლოდ მიაღწევენ თავიანთ მიზნებს, არამედ პოზიტიურ წვლილსაც შეიტანენ საზოგადოებაში.

1. ზემოქმედების გაზომვის ხელსაწყოები და მეთოდები

ზემოქმედების გაზომვა ინკუბაციურ პროგრამებში
ინკუბაციური პროგრამისა და სოციალური საწარმოების ზემოქმედების გაზომვა გადამწყვეტია მათი ეფექტურობის გასაგებად და მომავალი გაუმჯობესებისთვის ინფორმირებული გადაწყვეტილებების მისაღებად. ერთი და იგივე მეთოდოლოგია შეიძლება ხშირად ორივე კონტექსტში გამოიყენებოდეს, რაც საშუალებას აძლევს მწვრთნელებს, ასწავლონ ეს მეთოდები მონაწილეებს და გამოიყენონ ისინი სასწავლო პროგრამის წარმატების შესაფასებლად.

1.1 ზემოქმედების გაზომვის საკვანძო ელემენტები

განსაზღვრეთ მკაფიო მიზნები და შედეგები: მკაფიოდ განსაზღვრეთ როგორი უნდა იყოს წარმატება როგორც ინკუბაციური პროგრამის, ასევე იმ სოციალური საწარმოებისთვის, რომლებსაც ის ზრდის. განსაზღვრეთ კონკრეტული, გაზომვადი, მიღწევადი, შესაბამისი და დროში შეზღუდული (SMART) მიზნები და შედეგები.

შეიმუშავეთ ცვლილებების თეორია: მოხაზეთ ცვლილებების ყოვლისმომცველი თეორია (ToC), რომელიც ასახავს მიზეზ-შედეგობრივ გზას ქმედებებიდან განზრახულ სოციალურ ზემოქმედებამდე. ამ მოდელმა უნდა აჩვენოს, თუ როგორ მიდის პროგრამის საქმიანობა გარკვეულ შედეგებამდე და, საბოლოოდ, საზოგადოებაში ან სექტორში სასურველ ცვლილებებამდე თუ შედეგებამდე.

აირჩიეთ შესაბამისი მეტრიკა და ინდიკატორები: განსაზღვრეთ ეფექტურობის ძირითადი ინდიკატორები (KPI), რომლებიც პროგრესისა და გავლენის შესაფასებლად იქნება გამოყენებული. ეს უშუალოდ უნდა უკავშირდებოდეს მიზნებსა და შედეგებს, რომლებიც ასახულია ToC-ში და შეიძლება მოიცავდეს როგორც ხარისხობრივ, ასევე რაოდენობრივ მაჩვენებლებს.

მონაცემთა შეგროვებისთვის შერეული მეთოდები გამოიყენეთ: ზემოქმედების ყოვლისმომცველი მტკიცებულებების შესაგროვებლად რაოდენობრივი (გამოკითხვები, მონაცემთა ანალიტიკა) და ხარისხობრივი (ინტერვიუები, ფოკუს ჯგუფები, ქეისები) მეთოდების ერთობლიობა გამოიყენეთ. ეს შერეულ მეთოდთა მიდგომა პროგრამის ეფექტების უფრო დეტალურ გაგებას უზრუნველყოფს.

განახორციელეთ რეგულარული მონიტორინგი და შეფასება (M&E): ჩამოაყალიბეთ M&E ჩარჩო, რომელიც მონაცემთა რეგულარულ შეგროვებას, მიზნების მიღწევის პროგრესის მონიტორინგსა და ზოგადი ზემოქმედების შესაფასებლად პერიოდულ შეფასებებს მოიცავს. ეს უნდა იყოს მუდმივი პროცესი, რომელიც რეალურ დროში კორექტირებისა და გაუმჯობესების საშუალებას იძლევა.

სოციალური მოგება ინვესტიციიდან (SROI): გამოთვალეთ სოციალური მოგება ინვესტიციიდან, რათა რაოდენობრივად შეფასდეს პროგრამის ან საწარმოს მიერ შექმნილი სოციალური, გარემოსდაცვითი და ეკონომიკური ღირებულება. SROI უზრუნველყოფს სარგებლის ფარდობას ხარჯებთან და შექმნილი ღირებულების დამაჯერებელ ნარატივს გთავაზობთ.

უკუკავშირის ციკლები და უწყვეტი გაუმჯობესება: შეიმუშავეთ მექანიზმები ყველა დაინტერესებული მხარის, მათ შორის, პროგრამის მონაწილეების, ბენეფიციარებისა და პარტნიორების უკუკავშირის მისაღებად. ეს უკუკავშირი პროგრამისა და დროთა განმავლობაში მისი ზემოქმედების დასაზუსტებლად და გასაუმჯობესებლად გამოიყენეთ.

ანგარიშგება და კომუნიკაცია: მოამზადეთ ზემოქმედების ანგარიშები, რომლებიც გამჭვირვალედ გადმოსცემს ზემოქმედების გაზომვის ძალისხმევის შედეგებს. პროგრამის მიღწევების დემონსტრირებისთვის და მხარდაჭერისა და დაფინანსების მოსაზიდად ეს ანგარიშები დაინტერესებულ მხარეებს უნდა გაუზიარდეს.

სოციალური მეწარმეობის ინკუბაციის ტრენინგში ამ ხელსაწყოებისა და მეთოდების ინტეგრირებით მწვრთნელებს შეუძლიათ, აღჭურვონ მონაწილეები საკუთარი საწარმოების ზემოქმედების გაზომვისა და ფორმულირებისთვის საჭირო უნარებით. ამის გარდა, იმავე მეთოდოლოგიების გამოყენება თვით ინკუბაციური პროგრამის შესაფასებლად უზრუნველყოფს ზემოქმედების გაზომვისადმი თანმიმდევრულ მიდგომას და აძლიერებს სწავლებას პრაქტიკული გამოყენების გზით.

2. უკუკავშირის შეგროვება და ანალიზი უწყვეტი გაუმჯობესებისთვის

უკუკავშირის შეგროვება და ანალიზი გადამწყვეტია სასწავლო პროგრამების ეფექტურობის შესაფასებლად და მუდმივი გაუმჯობესების სფეროების იდენტიფიცირებისთვის. ქცემოთ მოცემულია უკუკავშირის შეგროვებისა და შეფასების ორი მარტივი, მაგრამ კონკრეტული ინსტრუმენტი:

2.1 გამოკითხვები და კითხვარები

ხელსაწყოს აღწერა: გამოკითხვები და კითხვარები ისეთი სტრუქტურირებული ხელსაწყოებია, რომლებსაც მონაწილეებისგან რაოდენობრივი და ხარისხობრივი მონაცემების შეგროვება შეუძლია. ისინი შეიძლება შემუშავდეს კმაყოფილების, სწავლის შედეგებისა და ტრენინგის შემდგომი უნარების გამოყენების შესაფასებლად.

განხორციელება:

• შეიმუშავეთ კითხვები, რომლებიც კონკრეტული, მკაფიო და შესაბამისია ტრენინგის მიზნებთან მიმართებით. ყოვლისმომცველი ინფორმაციის მოსაგროვებლად დახურული (მაგ., ლაიკერტის სკალის კითხვები) და ღია კითხვების ნაზავი ჩართეთ.
• ონლაინ გამოკითხვის ისეთი ინსტრუმენტები გამოიყენეთ, როგორებიცაა Google Forms ან SurveyMonkey, რათა ხელი შეუწყოთ პასუხების განაწილებისა და შეგროვების გამარტივებას.

ანალიზი:

• რაოდენობრივი მონაცემები შეიძლება გაანალიზდეს სტატისტიკური ინსტრუმენტების გამოყენებით, რის მიზანსაც ტენდენციებისა და შაბლონების დადგენა წარმოადგენს.
• ხარისხობრივი პასუხები შეიძლება თემატურად კლასიფიცირდეს და გაანალიზდეს მონაწილეთა აღქმისა და გამოცდილების გასაგებად.

იხილეთ მარტივი უკუკავშირის ფურცლის მაგალითი აქ. ეს გამოკითხვა მიზნად ისახავს ყოვლისმომცველი უკუკავშირის შეგროვებას სასწავლო პროგრამის სხვადასხვა ასპექტზე, შინაარსის აქტუალურობიდან და მიწოდებიდან სასწავლო გარემომდე და პრაქტიკულ გამოყენებამდე. პასუხების ანალიზი ხელს შეუწყობს ძლიერი მხარეებისა და გაუმჯობესების სფეროების იდენტიფიცირებას, რაც წვლილს შეიტანს ტრენინგის გამოცდილების უწყვეტ გაუმჯობესებაში.

2.2 უკუკავშირის სემინარები

ხელსაწყოს აღწერა: უკუკავშირის სემინარები მოიცავს ინტერაქტიულ სესიებს, სადაც მონაწილეებს სთავაზობენ, დაფიქრდნენ და განიხილონ ტრენინგის გამოცდილება. ეს მეთოდი ხელს უწყობს სიღრმისეულ გაგებას და ნიუანსურ უკუკავშირს აგროვებს.

განხორციელება:

• ტრენინგის შემდეგ მოაწყვეთ სესია, რომელშიც მონაწილეები თავიანთი შეხედულებების სტრუქტურირებულად გაზიარებას შეძლებენ. დისკუსიის წარმართვისთვის გამოიყენეთ ფასილიტაციის ისეთი მეთოდები, როგორებიცაა წრიული გამოკითხვა ან SWOT ანალიზი (ძლიერი მხარეები, სუსტი მხარეები, შესაძლებლობები, საფრთხეები).
• უზრუნველყავით უსაფრთხო გარემო, სადაც ყველა მონაწილე თავს კომფორტულად იგრძნობს და ღიად და გულწრფელად ისაუბრებს.

ანალიზი: ის განხილვები და საკვანძო საკითხები დააფიქსირეთ, რომლებიც სემინარის დროს წამოიჭრა. გააანალიზეთ უკუკავშირი, რათა გაუმჯობესებისთვის საერთო თემები, შეხედულებები და წინადადებები გამოავლინოთ.

ეს უკუკავშირის ხელსაწყოები ორმაგ მიზანს ემსახურება: ისინი იძლევა მყისიერ წარმოდგენას სასწავლო პროგრამის ეფექტურობის შესახებ და ხელს უწყობს უწყვეტი სწავლისა და გაუმჯობესების კულტურას. უკუკავშირის რეგულარული შეგროვებითა და ანალიზით მწვრთნელებს თავიანთი პროგრამების ადაპტირება და დახვეწა შეუძლიათ, რათა უკეთ დააკმაყოფილონ მონაწილეთა მოთხოვნილებები და მოლოდინები, რაც, საბოლოოდ, მათი ტრენინგის ინიციატივების საერთო ზემოქმედებას გაზრდის.

3. სოციალური ზემოქმედების გაზომვა სოციალურ მეწარმეობაში

სოციალური ზემოქმედება არის სოციალური და გარემოსდაცვითი ცვლილებები, რომლებსაც სოციალური საწარმოების საქმიანობა და პროგრამები ქმნის.

სოციალური ზემოქმედება ისეთ საკითხებს მოიცავს, როგორებიცაა თანასწორობა, საარსებო წყარო, ჯანმრთელობა, კვება, სიღარიბე, უსაფრთხოება, სამართლიანობა და ა.შ.

გარემოზე ზემოქმედება ისეთ საკითხებს მოიცავს, როგორებიცაა კონსერვაცია, ენერგომოხმარება, ნარჩენები, გარემოს ჯანმრთელობა, რესურსების ამოწურვა, კლიმატის ცვლილება და ა.შ.

სოციალური ზემოქმედება გულისხმობს დადებით ან უარყოფით ეფექტს, რომელიც სოციალური საწარმოს ქმედებებს ინდივიდებზე, თემებსა და ფართო საზოგადოებაზე აქვს. სოციალური ზემოქმედება შეიძლება სხვადასხვა დონეზე გამოვლინდეს, ინდივიდუალური ბენეფიციარიდან მთელ თემებამდე. სოციალური ზემოქმედების გაზომვა მნიშვნელოვანია სოციალური საწარმოს სოციალური წვლილის გაგებისა და ოპტიმიზაციისთვის.

სოციალური საწარმოები განსხვავდება ზომით, სიმძლავრით, აქტივობებითა და ფოკუსირებით და, შესაბამისად, არ არსებობს ერთიანი გასაზომი ხელსაწყო, რომელიც ყველასთვის შესაფერისი იქნება. სოციალური საწარმოებისთვის სოციალური ზემოქმედების გაზომვის მრავალი ხელსაწყოა ხელმისაწვდომი, დაწყებული მარტივიდან უფრო ყოვლისმომცველ ჩარჩოებამდე. ხელსაწყოები განსხვავდება სირთულის, მასშტაბისა და დანიშნულების მიხედვით, ამიტომ სოციალურმა საწარმოებმა ყველაზე შესაფერისი ხელსაწყო უნდა აირჩიოს თავისი სპეციფიკური საჭიროებებიდან, შესაძლებლობებიდან და მიზნებიდან გამომდინარე. ასევე მნიშვნელოვანია გაზომვის პროცესში დაინტერესებული მხარეების ჩართვა.

ზოგიერთი ხშირად გამოყენებული ინსტრუმენტია:

ცვლილებების თეორია: ცვლილებების თეორია არის სტრატეგიული მიდგომა, რომელიც ორგანიზაციებს იმის გაგებაში ეხმარება, თუ როგორ უნდა გაზომონ სოციალური ზემოქმედება გრძელვადიანი მიზნების მისაღწევად საჭირო ნაბიჯებისა და ინტერვენციების განსაზღვრით.

ის ორგანიზაციებს აწვდის საგზაო რუკას, რომელსაც ისინი უნდა მიჰყვნენ და ემსახურება საყრდენის სახით სოციალური ზემოქმედების გაზომვის შესაბამისი ხელსაწყოებისა და მეთოდების არჩევისთვის.  ის აღწერს მიზეზ-შედეგოობრივ კავშირებს, რომელთა საშუალებითაც სოციალური საწარმოს საქმიანობა სასურველ შედეგებსა და ზემოქმედებას აღწევს. ის გვეხმარება ვარაუდების გამორკვევასა და ინდიკატორების განსაზღვრაში (https://www.sopact.com/guides/theory-of-change).

ლოგიკური მოდელები: ლოგიკური მოდელები სოციალური ზემოქმედების გაზომვის მძლავრი ხელსაწყოებია, რომლებიც ახორციელებს ურთიერთობების ილუსტრირებას შემდეგებს შორის:

• შემავალი მონაცემები,
• აქტივობები,
• გამომავალი მონაცემები,
• შედეგები და
• ზემოქმედება.

ისინი ეხმარება ორგანიზაციებს იმის გაგებაში, თუ როგორ უნდა გაიზომოს სოციალური ზემოქმედება საკვანძო კომპონენტებისა და შესაბამისი ინდიკატორების იდენტიფიცირებით. ორგანიზაციის ლოგიკური მოდელი აღწერს მის გამიზნულ ზემოქმედებას ისევე, როგორც ინტერვენციას, რომელიც ორგანიზაციამ აირჩია ამ გამიზნული ზემოქმედების მისაღწევად. (https://medium.com/@Ecotone_PBC/designing-your-impact-logic-models-for-entrepreneurs-and-investors-17528caa3b0f)

სოციალური მოგება ინვესტიციიდან (SROI): SROI არის სოციალური ზემოქმედების გაზომვის ერთ-ერთი ყველაზე ყოვლისმომცველი მეთოდი. ის ანგარიშობს სოციალური შედეგების ღირებულებას ფულადი გამოსახულებით ამ შედეგების მისაღწევად განხორციელებულ ინვესტიციებთან შედარებით. SROI სოციალური ზემოქმედების შეფასების ხელსაწყოები ეხმარება ორგანიზაციებს, გაიგონ თავისი გავლენის ფინანსური ღირებულება და მიაწოდონ ის დაინტერესებულ მხარეებს.

SROI არის ღირებულების ფართო კონცეფციის გაზომვისა და კომუნიკაციის მეთოდი, რომელიც სოციალურ, ეკოლოგიურ და ეკონომიკურ ზემოქმედებას აერთიანებს. ეს არის თქვენი საქმიანობით შექმნილი ღირებულებისა და იმ წვლილის აღრიცხვის საშუალება, რომელმაც შესაძლებელი გახადა ეს საქმიანობა. ეს არის ასევე თქვენი საქმიანობით გამოწვეული ცვლილებების ისტორია, რომელიც თქვენი დაინტერესებული მხარეების პერსპექტივიდანაა მოთხრობილი.  SROI ცვლილებას იმ საშუალებებით ზომავს, რომლებიც იმ ადამიანებს ან ორგანიზაციებს ეხება, რომლებიც განიცდიან მას ან წვლილი შეაქვთ მასში და შეიძლება მოიცავდეს ყველა სახის შედეგს – სოციალურს, ეკონომიკურსა და ეკოლოგიურს – მაგრამ იმის განსაზღვრისთვის, თუ რომელი შედეგია რელევანტური, ის დაინტერესებული მხარეების ჩართულობას ეფუძნება. არსებობს ორი სახის SROI:

• შეფასებითი SROI რეტროსპექტულად ტარდება და უკვე არსებულ შედეგებს ეფუძნება.
• საპროგნოზო SROI-ები პროგნოზირებს, თუ როგორი სოციალური ღირებულება შეიქმნება, თუ აქტივობები სავარაუდო შედეგებს დააკმაყოფილებს.

SROI იმას გვატყობინებს, თუ როგორ იქმნება ცვლილებები სოციალური, გარემოსდაცვითი და ეკონომიკური შედეგების გაზომვით და მათ წარმოსადგენად ფულად ღირებულებებს იყენებს. ეს საშუალებას იძლევა გამოითვალოს სარგებლისა და ხარჯების თანაფარდობა. მაგალითად, 3:1 თანაფარდობა მიუთითებს, რომ 1 (£/€) ინვესტიცია მოიტანს 3 (£/€) სოციალურ ღირებულებას.
მეტი ინფორმაცია: სოციალური ღირებულების ბიბლიოთეკა „ინვესტიციიდან სოციალური მოგების გზამკვლევი“.

ამბების თხრობა და ნარატიული ანგარიშგება: გამოიყენეთ თხრობის ტექნიკა სოციალური საწარმოს ზემოქმედების დამაჯერებლად და ხელმისაწვდომად გადასაცემად. ნარატიულ ანგარიშგებას შეუძლია დაინტერესებული მხარეების ჩართვა და ორგანიზაციის მუშაობის ადამიანური მხარის დემონსტრირება.

ონლაინ ხელსაწყოები და პლატფორმები: ისეთი ონლაინ ხელასწყოები და პლატფორმები გამოიყენეთ, რომლებიც სპეციალურადაა შექმნილი სოციალური ზემოქმედების გაზომვისთვის, მაგალითად, IRIS (ზემოქმედების ანგარიშგება და საინვესტიციო სტანდარტები) ან B ზემოქმედების შეფასებაt (https://www.bcorporation.net/en-us/programs-and-tools/b-impact-assessment/). ეს ხელსაწყოები ხშირად სთავაზობს ჩარჩოებს, შაბლონებსა და სახელმძღვანელოებს გაზომვის პროცესის გასამარტივებლად.

4. სოციალური ზემოქმედების გაზომვის სისტემა სოციალურ საწარმოში

სოციალური საწარმოსთვის სოციალური ზემოქმედების გაზომვის სისტემის შემუშავება რამდენიმე ძირითად საფეხურს მოიცავს. აქ არის ყოვლისმომცველი სახელმძღვანელო, თუ როგორ უნდა გაკეთდეს ეს:

განსაზღვრეთ მიზნები და შედეგები: მკაფიოდ განსაზღვრეთ სოციალური საწარმოს სოციალური მისია, მიზნები და ამოცანები. განახორციელეთ მიზნობრივი სოციალური შედეგებისა და იმ ზემოქმედების იდენტიფიცირება, რომლის მიღწევასაც ორგანიზაცია ცდილობს.

დაინტერესებული მხარეების იდენტიფიცირება: განსაზღვრეთ და ჩართეთ ძირითადი დაინტერესებული მხარეები, რომლებიც გავლენას ახდენენ ან აქვთ ინტერესი სოციალური საწარმოს საქმიანობაში. მათ შორის შეიძლება იყვნენ ბენეფიციარები, კლიენტები, თანამშრომლები, დონორები, ინვესტორები, სამთავრობო უწყებები და საზოგადოების წევრები.

აირჩიეთ გაზომვის ჩარჩოები და ხელსაწყოები: სოციალური ზემოქმედების შესაფასებლად გაზომვის შესაბამისი ჩარჩოები და ხელსაწყოები აირჩიეთ. ეს შეიძლება ისეთ მეთოდოლოგიას მოიცავდეს, როგორიცაა სოციალური მოგება ინვესტიციიდან (SROI), ცვლილების თეორია (ToC), ლოგიკური მოდელები, B ზემოქმედების შეფასება ან სოციალური საწარმოს კონკრეტულ კონტექსტსა და მიზნებზე მორგებული სხვა მიდგომები.

შეიმუშავეთ ცვლილების თეორია (ToC): შეიმუშავეთ ცვლილების თეორია (ToC), რომელიც ასახავს მიზეზ-შედეგობრივ კავშირებს, რომლებითაც სოციალური საწარმოს საქმიანობა სასურველ სოციალურ შედეგებსა და ზემოქმედებას იწვევს. ToC დაშვებების გარკვევაში, ძირითადი ინდიკატორების იდენტიფიცირებასა და გაზომვის სტრატეგიების შემუშავებაში გვეხმარება.

განსაზღვრეთ ინდიკატორები: სოციალური საწარმოს მიზნების, ამოცანებისა და ცვლილების თეორიის საფუძველზე სოციალური ზემოქმედების გაზომვის შესაბამისი ინდიკატორები განსაზღვრეთ. ინდიკატორები უნდა იყოს სპეციფიკური, გაზომვადი, მიღწევადი, შესაბამისი და დროში შეზღუდული (SMART) და მათ ზემოქმედების როგორც რაოდენობრივი, ისე ხარისხობრივი ასპექტები უნდა ასახოს.

მონაცემების შეგროვების მეთოდების შემუშავება: შეიმუშავეთ მონაცემთა შეგროვების მეთოდები, რათა იდენტიფიცირებული ინდიკატორების მიხედვით მონაცემები შეაგროვოთ. ეს შეიძლება მოიცავდეს გამოკითხვებს, გასაუბრებებს, ფოკუს ჯგუფებს, დაკვირვებებს, ქეისებს და მონაცემთა მეორეულ წყაროებს. ჩართეთ დაინტერესებული მხარეები მონაცემთა შეგროვების პროცესში, რათა მათი პერსპექტივების გათვალისწინება უზრუნველყოთ.

მონაცემთა შეგროვება: შეაგროვეთ მონაცემები გამოვლენილი ინდიკატორების მიხედვით და მონაცემთა შეგროვების შემუშავებული მეთოდების გამოყენებით. უზრუნველყავით მონაცემთა ხარისხი მონაცემთა შეგროვების მკაცრი პროტოკოლების გამოყენებით, მონაცემთა შემგროვებლების ტრენინგებისა და მონაცემების ვალიდაციის ტრიანგულაციისა და გადამოწმების გზით.

მონაცემთა ანალიზი: გააანალიზეთ შეგროვებული მონაცემები სოციალური საწარმოს სოციალური ზემოქმედების შესაფასებლად. ეს გულისხმობს დასკვნების ინტერპრეტაციას, ტენდენციებისა და შაბლონების იდენტიფიცირებასა და შედეგების შედარებას საბაზისო მონაცემებთან ან შესაბამის საკონტროლო მაჩვენებლებთან.

შედეგების მიწოდება: სოციალური ზემოქმედების შეფასების დასკვნები შიდა და გარე დაინტერესებულ მხარეებს მკაფიოდ, გამჭვირვალედ და დამაჯერებლად მიაწოდეთ. სოციალური საწარმოს ზემოქმედების შესახებ ინფორმაციის გასავრცელებლად ისეთი განსხვავებული საკომუნიკაციო არხები გამოიყენეთ, როგორებიცაა ანგარიშგება, პრეზენტაციები, ინფოგრაფიკა და ამბის თხრობა.

გაუმჯობესება: გადაწყვეტილების მიღების, პროგრამის დიზაინისა და განხორციელების გასაუმჯობესებლად და სოციალურ საწარმოში უწყვეტი სწავლისა და გაუმჯობესების შესახებ ინფორმირებისთვის ზემოქმედების შეფასების შედეგები გამოიყენეთ. გაიმეორეთ გაზომვის პროცესი დროთა განმავლობაში, რათა თვალყური ადევნოთ პროგრესს, განახორციელოთ სტრატეგიების ადაპტირება და გააძლიეროთ ზემოქმედება.
ამ ნაბიჯების გადადგმით სოციალური საწარმოები შეძლებენ სოციალური ზემოქმედების გაზომვის ძლიერი სისტემის შემუშავებას, რომელიც საშუალებას მისცემს მათ, სისტემატურად გაზომონ, შეაფასონ და გაავრცელონ თავიანთი სოციალური ზემოქმედება, რითიც პოზიტიური ცვლილებების შექმნისა და მდგრადი განვითარების ხელშეწყობის უნარს გააძლიერებენ.

4. სოციალური ზემოქმედების გაზომვის პრინციპები

არსებობს რამდენიმე ყოვლისმომცველი პრინციპი, რომლებიც, ჩვეულებრივ, სოციალური ზემოქმედების გაზომვის დროსაა ხაზგასმული. აქ არის რამდენიმე ძირითადი პრინციპი:

დაინტერესებული მხარეების ჩართვა და ჩართულობა: სოციალური ზემოქმედების გაზომვის მცდელობების შემუშავებაში, განხორციელებასა და შეფასებაში ისეთი დაინტერესებული მხარეები ჩართეთ, როგორებიც არიან ბენეფიციარები, კლიენტები, თანამშრომლები, დონორები, ინვესტორები, სამთავრობო უწყებები და საზოგადოების წევრები. უზრუნველყავით, რომ სხვადასხვა პერსპექტივები განიხილებოდეს და დაინტერესებულ მხარეებს ჰქონდეთ ხმის უფლება იმის განსაზღვრისას, თუ რა წარმოადგენს მნიშვნელოვან გავლენას.

გამჭვირვალობა და ანგარიშვალდებულება:უზრუნველყავით გამჭვირვალობა სოციალური ზემოქმედების გაზომვის აქტივობების მიზნებთან, ამოცანებთან, მეთოდებთან და შედეგებთან მიმართებით. მკაფიოდ აცნობეთ შეზღუდვები, გაურკვევლობები და დაშვებები, რომლებიც საფუძვლად უდევს გაზომვის პროცესს. უზრუნველყავით ანგარიშვალდებულება, რისთვისაც დაინტერესებულ მხარეებთან შედეგები გააზიარეთ და უკუკავშირი გამოიყენეთ პრაქტიკის გასაუმჯობესებლად.

ვალიდურობა და საიმედოობა: უზრუნველყავით, რომ სოციალური ზემოქმედების გაზომვის მეთოდები იყოს ვალიდური, რაც იმას ნიშნავს, რომ ისინი ზუსტად გაზომავს იმას, რისთვისაც არის განკუთვნილი, და სანდოა, რაც იმას ნიშნავს, რომ ისინი თანმიმდევრულ შედეგებს იძლევა დროთა განმავლობაში და სხვადასხვა კონტექსტში. ვალიდურობისა და სანდოობის გასაძლიერებლად შესაბამისი კვლევითი პროექტები, მონაცემთა შეგროვების მეთოდები და სტატისტიკური ტექნიკა გამოიყენეთ.

კონტექსტური მგრძნობელობა: გააცნობიერეთ კონტექსტის მნიშვნელობა სოციალური ზემოქმედების ფორმირებაში და მოარგეთ გაზომვის მიდგომები კონკრეტულ კულტურულ, სოციალურ, ეკონომიკურ და გარემოსდაცვით კონტექსტს, რომელშიც ინტერვენცია მოქმედებს. განახორციელეთ გაზომვის ხელსაწყოების, ინდიკატორებისა და მეთოდოლოგიების ადაპტირება სამიზნე პოპულაციისა და გარემოს უნიკალური საჭიროებებისა და მახასიათებლების ასახვისთვის.

ეთიკური მოსაზრებები: სოციალური ზემოქმედების გაზომვის პროცესში ეთიკური სტანდარტები დაიცავით. პატივი ეცით გაზომვაში ჩართული ინდივიდებისა და თემების უფლებებს, ღირსებასა და ავტონომიას. მონაწილეებისგან ინფორმირებული თანხმობა მიიღეთ, დაიცავით მათი კონფიდენციალურობა და მინიმუმამდე დაიყვანეთ ნებისმიერი პოტენციური ზიანი ან გაუთვალისწინებელი შედეგები.

უწყვეტი სწავლა და გაუმჯობესება: შეითვისეთ სწავლისა და სრულყოფის კულტურა სოციალური ზემოქმედების გაზომვის, როგორც სწავლების და არა უბრალოდ ანგარიშვალდებულების ხელსაწყოს სახით. რეგულარულად გადახედეთ და დაფიქრდით გაზომვის შედეგებზე, გამოავლინეთ მიღებული გაკვეთილები, საუკეთესო პრაქტიკა და სრულყოფის სფეროები და გამოიყენეთ მტკიცებულებები სტრატეგიების ადაპტირებისთვის, ინტერვენციების დახვეწისთვის და დროთა განმავლობაში ზემოქმედების გასაძლიერებლად.

გრძელვადიანი პერსპექტივა: გაითვალისწინეთ სოციალური ზემოქმედების გაზომვის გრძელვადიანი პერსპექტივა იმის აღიარებით, რომ მნიშვნელოვანი სოციალური ცვლილება ხშირად თანდათანობით და დროთა განმავლობაში ხდება. გაზომეთ როგორც მოკლევადიანი შედეგები, ასევე გრძელვადიანი ზემოქმედება ინტერვენციების მდგრადობისა და მასშტაბურობისა და მათი პოტენციალის გათვალისწინებით, რათა ხანგრძლივმოქმედი ცვლილებები შექმნათ.

სოციალური ზემოქმედების გაზომვის ამ პრინციპების დაცვით ორგანიზაციებს შეუძლიათ, გააძლიერონ თავიანთი გაზომვის მცდელობების სიმკაცრე, შესაბამისობა და ეთიკური მთლიანობა, საბოლოოდ გააუმჯობესონ პოზიტიური სოციალური ცვლილებების გატარების უნარი და შექმნან მნიშვნელოვანი გავლენა თემებში.

In Module 6, "Cultural Sensitivity and Adaptation," we focus on preparing trainers to effectively tailor their approach to the diverse cultural and geographical contexts they will encounter, particularly in regions like Georgia and Ukraine. This module aims to deepen the understanding of how cultural nuances can impact training and the implementation of social entrepreneurship initiatives.

1. Understanding cultural differences and their impact on training.

1.1. Cultural Context in Georgia and Ukraine
Georgia and Ukraine, while geographically close and sharing some historical ties, have distinct cultural identities and social norms. Understanding these nuances is crucial for effectively tailoring training programs in social entrepreneurship.

Georgia:

• Georgian culture is known for its strong sense of community, hospitality, and deep-rooted traditions. Relationships and trust are highly valued, and business often involves personal interactions.
• Hierarchical structures are prevalent in Georgian society, where respect for elders and authority figures is important. This can affect the classroom dynamic, where trainers may be seen as authoritative figures.

Ukraine:

• Ukrainian culture places a high value on independence and resilience, influenced by the country’s history of self-reliance and recent political events. This can translate into a strong entrepreneurial spirit and a preference for practical, actionable training.
• Education is highly valued, and there is a strong respect for formal learning processes. However, there may also be an expectation for training to be direct and to the point, reflecting a desire for efficiency and utility.

1.2 Impact on Training

Communication Styles: In Georgia, indirect communication might be common, where preserving harmony and avoiding conflict are important. In Ukraine, a more direct communication style may be preferred, especially in educational and business contexts.

Learning Preferences: Georgian participants might prefer a communal learning experience that emphasizes group activities and discussions, reflecting their collectivist culture. Ukrainians might favor a structured, goal-oriented learning approach that aligns with their value on efficiency and pragmatism.

Authority and Classroom Dynamics: In both countries, trainers should be aware of the cultural norms around authority and hierarchy. Establishing respect while encouraging open dialogue can be a delicate balance to achieve.

1.3. Strategies for Training Adaptation

Culturally Relevant Content: Use local examples and case studies that resonate with the participants' experiences and cultural backgrounds. For instance, in Georgia, highlighting community-focused social enterprises might be effective, while in Ukraine, showcasing innovative, resilience-based business models could be more engaging.

Engagement Techniques: Adapt engagement strategies to fit the cultural context. In Georgia, building personal relationships and incorporating social elements into the training might enhance engagement. In Ukraine, a focus on practical outcomes and efficiency in training delivery could be more effective.

Feedback and Interaction: Be mindful of how feedback is given and received, considering the cultural nuances around communication and respect for authority. Creating an environment where constructive feedback is valued and encouraged can help bridge cultural gaps.

Understanding and respecting these cultural differences when designing and delivering training in Georgia and Ukraine can significantly enhance the effectiveness of a social entrepreneurship incubation program, leading to more meaningful and impactful learning experiences.

3. Strategies for adapting content and delivery for local needs.

3.1 Tailoring to Local Contexts
Adapting training content and delivery to the local needs of remote areas in Georgia and Ukraine requires an understanding of the unique cultural, economic, and social landscapes of these regions.

3.2. Content Adaptation

Localized Examples and Case Studies:

• Incorporate success stories of local entrepreneurs or community projects that resonate with the experiences of participants in remote areas. Highlight how these entities have navigated challenges specific to their locales.
• For Georgia, emphasize community-driven initiatives that align with the strong sense of collectivism. In Ukraine, focus on examples demonstrating resilience and innovative problem-solving.

Cultural Relevance:

• Ensure that the training content respects and integrates the cultural heritage and values of each country. This might include using local languages or dialects, and incorporating local history and traditions into learning materials.

Economic and Social Context:

• Address the specific economic challenges and opportunities present in the remote areas of Georgia and Ukraine. Tailor the training to help participants leverage local resources and address community-specific needs.

3.3 Delivery Adaptation

Flexible Learning Approaches:

• Consider the logistical and infrastructural constraints in remote areas. Use a blend of face-to-face workshops and offline digital resources, like pre-loaded tablets or USB drives with training materials, to ensure access to content without reliable internet.

Interactive and Participatory Methods:

• Engage participants with hands-on activities that are relevant to their daily lives and local business practices. Encourage peer-to-peer learning and community involvement in the training process.

Mentorship and Support Networks:

• Establish local mentorship programs connecting participants with experienced business leaders within Georgia and Ukraine. Facilitate the creation of support networks that can offer guidance and resources beyond the training sessions.

3.4 Overcoming Challenges

Infrastructure Limitations:

• Anticipate and plan for challenges such as limited electricity or internet access. Utilize solar-powered devices or offline content repositories to ensure the continuity of training.

Language and Literacy Barriers:

• Deliver training in the local language and use visual aids or oral storytelling to accommodate varying levels of literacy.

Economic Diversification:

• Tailor content to reflect the diverse economic activities prevalent in remote areas, from agriculture and crafts to tourism and small-scale manufacturing.

Continuous Feedback and Improvement

• Gather feedback from participants to continuously refine the training approach, ensuring it remains responsive to the evolving needs and conditions of the target regions.

By strategically adapting content and delivery methods to the local needs of Georgia and Ukraine's remote areas, trainers can create more effective and impactful learning experiences that empower participants to drive sustainable social and economic development in their communities.

მე-6 მოდულში, სახელად „კულტურული მგრძნობელობა და ადაპტაცია“, ჩვენ ყურადღებას ვამახვილებთ მწვრთნელების მომზადებაზე, რათა ეფექტურად მოვარგოთ მათი მიდგომა მრავალფეროვან კულტურულ და გეოგრაფიულ კონტექსტს, რომელსაც ისინი შეხვდებიან, განსაკუთრებით, ისეთ რეგიონებში, როგორებიც საქართველო და უკრაინააა. ეს მოდული მიზნად იმის გაგების გარღმავებას ისახავს, თუ როგორ ახდენს გავლენას კულტურული ნიუანსები ტრენინგსა და სოციალური მეწარმეობის ინიციატივების განხორციელებაზე.

1.კულტურული განსხვავებების გააზრება და მათი გავლენა ტრენინგზე

1.1. კულტურული კონტექსტი საქართველოსა და უკრაინაში

იმის მიუხედავად, რომ საქართველო და უკრაინა გეოგრაფიულად ახლოს არის და გარკვეულ ისტორიულ კავშირებს იზიარებს, მათ განსხვავებული კულტურული იდენტობა და სოციალური ნორმები აქვს. ამ ნიუანსების გაგება გადამწყვეტია სოციალური მეწარმეობის სასწავლო პროგრამების ეფექტური ადაპტაციისთვის.

საქართველო:

• ქართული კულტურა ცნობილია ერთობის ძლიერი გრძნობით, სტუმართმოყვარეობითა და ფესვგადგმული ტრადიციებით. ურთიერთობები და ნდობა ძალიან ფასდება და ბიზნესი ხშირად პერსონალურ ურთიერთქმედებას გულისხმობს.
• ქართულ საზოგადოებაში იერარქიული სტრუქტურები ბატონობს, სადაც მნიშვნელოვანია უფროსებისა და ავტორიტეტების პატივისცემა. ამან შეიძლება გავლენა მოახდინოს კლასის დინამიკაზე, სადაც მწვრთნელები შეიძლება ავტორიტეტულ ფიგურებად მიიჩნიონ.

 უკრაინა:

• უკრაინული კულტურა დიდ მნიშვნელობას ანიჭებს დამოუკიდებლობასა და მდგრადობას, რაზეც გავლენა მოახდინა ქვეყნის ისტორიამ, რომელიც დამოუკიდებლობასა და ბოლოდროინდელ პოლიტიკურ მოვლენებს ეფუძნება. ეს შეიძლება ძლიერ სამეწარმეო სულისკვეთებად და პრაქტიკული, ქმედითუნარიანი ტრენინგის პრეფერნციად ითარგმნოს.
• განათლება ძალიან ფასდება და ოფიციალური სასწავლო პროცესები დიდი პატივისცემით სარგებლობს. ამის მიუხედავად, შეიძლება იმის მოლოდინიც არსებობდეს, რომ ტრენინგი იყოს პირდაპირი და არსებითი, რაც ეფექტურობისა და სარგებლიანობის სურვილს ასახავს.

1.2 გავლენა ტრენინგზე

კომუნიკაციის სტილი: საქართველოში შეიძლება არაპირდაპირი კომუნიკაცია იყოს გავრცელებული და აქ მნიშვნელოვანია ჰარმონიის დაცვა და კონფლიქტის თავიდან აცილება. უკრაინაში შეიძლება კომუნიკაციის უფრო პირდაპირი სტილი იყოს სასურველი, განსაკუთრებით, საგანმანათლებლო და ბიზნეს კონტექსტში.

სწავლების პრეფერენციები: ქართველმა მონაწილეებმა შეიძლება კომუნალური სწავლის გამოცდილება ამჯობინონ, რომელიც ხაზს უსვამს ჯგუფურ აქტივობებსა და დისკუსიებს, რაც მათ კოლექტივისტურ კულტურას ასახავს. უკრაინელებმა შეიძლება უპირატესობა სტრუქტურირებულ, მიზანზე ორიენტირებული სწავლების მიდგომას მიანიჭონ, რომელიც მათ მიერ ეფექტურობისა და პრაგმატიზმის დაფასებას შეესაბამება.

ავტორიტეტი და საკლასო დინამიკა: ტრენერებმა ორივე ქვეყანაში უნდა იცოდნენ ავტორიტეტისა და იერარქიის გარშემო არსებული კულტურული ნორმები. ღია დიალოგის წახალისებისას პატივისცემის დამყარება შეიძლება დელიკატური ბალანსი იყოს.

1.3. ტრენინგის ადაპტაციის სტრატეგიები

კულტურულად შესაბამისი შინაარსი: გამოიყენეთ ადგილობრივი მაგალითები და ქეისები, რომლებიც მონაწილეთა გამოცდილებასა და კულტურულ წარმომავლობას ეხმიანება. მაგალითად, საქართველოში საზოგადოებაზე ორიენტირებული სოციალური საწარმოების ხაზგასმა შეიძლება ეფექტური იყოს, ხოლო უკრაინაში ინოვაციური, გამძლეობაზე დაფუძნებული ბიზნეს მოდელების ჩვენება იყოს უფრო მიმზიდველი.

ჩართულობის მეთოდები: განახორციელეთ ჩართულობის სტრატეგიების ადაპტაცია კულტურულ კონტექსტში. საქართველოში პირადი ურთიერთობების დამყარებამ და ტრენინგში სოციალური ელემენტების ჩართვამ შეიძლება გაზარდოს ჩართულობა. უკრაინაში პრაქტიკულ შედეგებსა და ტრენინგის მიწოდების ეფექტურობაზე ფოკუსირება შეიძლება უფრო ეფექტური იყოს.

უკუკავშირი და ურთიერთქმედება: ყურადღება მიაქციეთ იმას, თუ როგორ ხდება უკუკავშირის დატოვება და მიღება კომუნიკაციისა და ავტორიტეტის პატივისცემის გარშემო არსებული კულტურული ნიუანსების გათვალისწინებით. ისეთი გარემოს შექმნამ, სადაც კონსტრუქციული უკუკავშირი დაფასებული და წახალისებული იქნება, შეიძლება ხელი შეუწყოს კულტურული დაშორებების გადალახვას.

საქართველოსა და უკრაინაში ტრენინგის შემუშავებისა და მიწოდებისას ამ კულტურული განსხვავებების გაგება და პატივისცემა მნიშვნელოვნად გაზრდის სოციალური მეწარმეობის ინკუბაციური პროგრამის ეფექტურობას, რაც სწავლების უფრო გააზრებულ და ეფექტურ გამოცდილებამდე მიგვიყვანს.

3. ადგილობრივ საჭიროებებზე შინაარსისა და მიწოდების ადაპტირების სტრატეგიები

3.1 ადგილობრივ კონტექსტზე მორგება

ტრენინგის შინაარსის და მიწოდების ადაპტაცია საქართველოსა და უკრაინის დაშორებული რეგიონების ადგილობრივ საჭიროებებზე მოითხოვს ამ რეგიონების უნიკალური კულტურული, ეკონომიკური და სოციალური ლანდშაფტების გაგებას.

3.2. შინაარსის ადაპტაცია

ლოკალიზებული მაგალითები და ქეისები:

• ჩართეთ ადგილობრივი მეწარმეების ან სათემო პროექტების წარმატების ისტორიები, რომლებიც დაშორებულ რეგიონებში მცხოვრებ მონაწილეთა გამოცდილებას ეხმიანება. ხაზგასმით აღნიშნეთ, როგორ უმკლავდებიან ეს ერთეულები თავიანთი ლოკაციების სპეციფიკურ გამოწვევებს.
• საქართველოსთვის ხაზგასმით აღნიშნეთ საზოგადოებაზე ორიენტირებული ინიციატივები, რომლებიც კოლექტივიზმის ძლიერ გრძნობას შეესაბამება. უკრაინაში ყურადღება იმ მაგალითებზე გაამახვილეთ, რომლებიც გამძლეობასა და პრობლემების გადაჭრის ინოვაციურ გადაწყვეტას დემონსტრირებს.

კულტურული რელევანტურობა:

• უზრუნველყავით, რომ ტრენინგის შინაარსი პატივს სცემდეს და აერთიანებდეს თითოეული ქვეყნის კულტურულ მემკვიდრეობასა და ღირებულებებს. ეს შეიძლება ადგილობრივი ენების ან დიალექტების გამოყენებას და სასწავლო მასალებში ადგილობრივი ისტორიისა და ტრადიციების ჩართვას მოიცავდეს.

ეკონომიკური და სოციალური კონტექსტი:

• უპასუხეთ საქართველოსა და უკრაინის დაშორებულ რეგიონებში არსებულ კონკრეტულ ეკონომიკურ გამოწვევებსა და შესაძლებლობებს. განახორციელეთ ტრენინგის ადაპტირება, რათა მონაწილეებს ადგილობრივი რესურსების გამოყენებასა და თემის სპეციფიკური საჭიროებების დაკმაყოფილებაში დაეხმაროთ.

3.3 მიწოდების ადაპტირება

მოქნილი მიდგომა სწავლებისადმი:

• გაითვალისწინეთ დაშორებული რეგიონების ლოგისტიკური და ინფრასტრუქტურული შეზღუდვები. გამოიყენეთ პირისპირ სემინარებისა და ოფლაინ ციფრული რესურსების კომბინაცია, როგორიცაა წინასწარ ჩატვირთული პლანშეტები ან USB დისკები სასწავლო მასალებით, რათა კონტენტზე წვდომა სანდო ინტერნეტის გარეშე უზრუნველყოთ.

ინტერაქტიული და მონაწილეობის მეთოდები:

• ჩართეთ მონაწილეები იმ პრაქტიკულ აქტივობებში, რომლებიც შეესაბამება მათ ყოველდღიურ ცხოვრებას და ადგილობრივი ბიზნესის პრაქტიკას. წაახალისეთ კოლეგებთან ერთად სწავლა და საზოგადოების ჩართულობა სასწავლო პროცესში.

მენტორობისა და მხარდაჭერის ქსელები:

• ჩამოაყალიბეთ მენტორობის ადგილობრივი პროგრამები, რომლებიც დააკავშირებს მონაწილეებს გამოცდილ ბიზნეს ლიდერებთან საქართველოსა და უკრაინაში. ხელი შეუწყვეთ მხარდაჭერის ქსელების შექმნას, რომლებსაც ტრენინგების მიღმა ხელმძღვანელობისა და რესურსების შეთავაზება შეუძლია.

3.4 გამოწვევების დაძლევა

ინფრასტრუქტურული შეზღუდვები:

• განახორციელეთ პროგნოზირება და დაგეგმეთ ისეთი გამოწვევები, როგორებიცაა შეზღუდული ელექტროენერგია ან ინტერნეტზე წვდომა. გამოიყენეთ მზის ენერგიაზე მომუშავე მოწყობილობები ან შინაარსის ოფლაინ საცავი, რათა ტრენინგის უწყვეტობა უზრუნველყოთ.

ენისა და წიგნიერების ბარიერები:

• ტრენინგი ადგილობრივ ენაზე ჩაატარეთ და ვიზუალური საშუალებები ან ზეპირი თხრობა გამოიყენეთ წიგნიერების სხვადასხვა დონის დასაკმაყოფილებლად.

ეკონომიკური დივერსიფიკაცია:

• მოარგეთ კონტენტი დაშორებულ რეგიონებში გავრცელებული მრავალფეროვანი ეკონომიკური აქტივობების ასახვას, სოფლის მეურნეობიდან და ხელოსნობიდან ტურიზმამდე და მცირე წარმოებამდე.

უწყვეტი უკუკავშირი და გაუმჯობესება

• შეაგროვეთ უკუკავშირი მონაწილეებისგან, რათა განუწყვეტლივ დახვეწოთ ტრენინგისადმი მიდგომა იმის უზრუნველსაყოფად, რომ ის სამიზნე რეგიონების ცვალებად საჭიროებებსა და პირობებზე რეაგირებდეს.

შინაარსისა და მიწოდების მეთოდების სტრატეგიული ადაპტაციით საქართველოსა და უკრაინის დაშორებული ტერიტორიების ადგილობრივ საჭიროებებზე მწვრთნელებს შეუძლიათ, სწავლების უფრო ეფექტური და გავლენიანი გამოცდილება შექმნან, რომელიც მონაწილეებს მისცემს საშუალებას, ხელი შეუწყონ თავიანთ თემების მდგრად სოციალურ და ეკონომიკურ განვითარებას.

Module 7 will culminate in an interactive online event where participants, acting as trainers, will conduct simulated training sessions. These simulations are designed to replicate real-life training scenarios, providing an opportunity for trainers to practice delivering content and engaging with participants. The module is designed to transition the theoretical knowledge acquired in earlier modules into hands-on, practical training skills. This module aims to provide trainers with real-world experiences that simulate the challenges and dynamics of leading social entrepreneurship incubation programs.

1. Simulated training sessions with peer feedback.

1.1 Structure of the Online Event

Preparation:

• Prior to the event, participants will be assigned specific topics or segments of the training program they developed in Modules 3-6.
• They should prepare a short training session (15-20 minutes) on their assigned topic, including interactive elements, discussions, or activities.

Simulated Training Sessions:

• During the online event, each participant will deliver their mini-training session to a small group of peers acting as participants.
• Each session should incorporate various teaching methodologies, such as interactive discussions, group activities, or problem-solving exercises.

Peer Feedback:

• After each simulated training session, peers and mentors will provide structured feedback. This feedback should focus on delivery style, content clarity, engagement strategies, and effectiveness of teaching methods.
• A feedback form or rubric can be used to guide the review process and ensure comprehensive and constructive feedback. (Feedback form to be found in Module 8.)

1.2 Execution in an Online Environment

Virtual Breakout Rooms: Utilize breakout rooms in video conferencing platforms to create smaller, interactive groups for each training simulation.

Time Management: Schedule each session, including time for the training delivery, feedback, and transition between sessions.

Role Rotation: Allow participants to experience both the trainer and trainee roles, facilitating a deeper understanding of the training process from different perspectives.

1.3 Follow-Up

Reflection and Discussion:
Conclude the online event with a group reflection session, where participants can share their overall experiences, insights gained, and how they plan to apply the learning to their future training endeavors.

1.4 Benefits of the Simulation

Practical Experience: Participants gain firsthand experience in delivering training, helping them to refine their teaching skills in a supportive environment.

Constructive Feedback: Receiving immediate, actionable feedback allows participants to identify strengths and areas for improvement in their training approach.

Peer Learning: Engaging with fellow trainers provides valuable insights into different teaching styles and methods, enhancing collaborative learning and skill development.

მე-7 მოდული დასრულდება ინტერაქტიული ონლაინ ღონისძიებით, სადაც მონაწილეები მწვრთნელების როლში ჩაატარებენ მოდელირებულ ტრენინგს. ეს მოდელირება შექმნილია რეალურ ცხოვრებაში ტრენინგის სცენარების გასამეორებლად, რაც საშუალებას აძლევს მწვრთნელებს, ივარჯიშონ შინაარსის მიწოდებასა და მონაწილეების ჩართულობაში. მოდული შექმნილია ადრინდელ მოდულებში შეძენილი თეორიული ცოდნის პრაქტიკულ სასწავლო უნარებში გადასაყვანად. ეს მოდული მიზნად ისახავს, მწევრთნელებს მიაწოდოს რეალური გამოცდილება, რომელიც სოციალური მეწარმეობის წამყვანი ინკუბაციური პროგრამების გამოწვევებსა და დინამიკას მოდელირებს.

1. ტრენინგის მოდელირებული სესიები კოლეგების უკუკავშირით

1.1 ონლაინ ღონისძიების სტრუქტურა

 მომზადება:

• ღონისძიების დაწყებამდე მონაწილეებს მიეკუთვნებათ ტრენინგის პროგრამის კონკრეტული თემები ან სეგმენტები, რომლებიც მათ 3-6 მოდულებში შეიმუშავეს.
• მათ უნდა მოამზადონ ტრენინგის მოკლე სესია (15-20 წუთი) მათთვის მიკუთვნებულ თემაზე ინტერაქტიული ელემენტების, დისკუსიების ან აქტივობების ჩათვლით.

ტრენინგის მოდელირებული სესიები:

• ონლაინ ღონისძიების განმავლობაში თითოეული მონაწილე მიაწვდის მინი ტრენინგის სესიას კოლეგების მცირე ჯგუფს, რომლებიც მონაწილეების სახით მოქმედებენ.
• ყოველი სესია უნდა შეიცავდეს სწავლების სხვადასხვა მეთოდოლოგიას, როგორიცაა ინტერაქტიული დისკუსიები, ჯგუფური აქტივობები ან პრობლემების გადაჭრის სავარჯიშოები.

კოლეგების გამოხმაურება:

• ყოველი მოდელირებული ტრენინგის შემდეგ კოლეგები და მენტორები სტრუქტურირებულ უკუკავშირს უზრუნველყოფენ. ეს უკუკავშირი ფოკუსირებული უნდა იყოს მიწოდების სტილზე, შინაარსის სიცხადეზე, ჩართულობის სტრატეგიებსა და სწავლების მეთოდების ეფექტურობაზე.
• განხილვის პროცესის წარმართვისა და ყოვლისმომცველი და კონსტრუქციული გამოხმაურების უზრუნველსაყოფად შეიძლება უკუკავშირის ფორმის ან რუბრიკის გამოყენება. (უკუკავშირის ფორმას მე-8 მოდულში იხილავთ).

1.2 შესრულება ონლაინ გარემოში

დასვენების ვირტუალური ოთახები: გამოიყენეთ დასვენების ოთახები ვიდეო კონფერენციების პლატფორმებში, რათა შექმნათ უფრო მცირე, ინტერაქტიული ჯგუფები თითოეული ტრენინგის მოდელირებისთვის.

დროის მენეჯმენტი: დაგეგმეთ თითოეული სესია, მათ შორის, ტრენინგის მიწოდების, უკუკავშირისა და სესიებს შორის გადასვლის დრო.

როლების როტაცია: მიეცით საშუალება მონაწილეებს, გამოსცადონ მწვრთნელისა და მსმენლის როლები, რაც ხელს შეუწყობს სხვადასხვა პერსპექტივიდან სასწავლო პროცესის უფრო ღრმა გაგებას.

1.3 გაგრძელება

რეფლექსია და დისკუსია:

დაასრულეთ ონლაინ ღონისძიება ჯგუფური რეფლექსიის სესიით, სადაც მონაწილეები შეძლებენ თავიანთი საერთო გამოცდილების, მიღებული ცოდნისა და იმის გაზიარებას, თუ როგორ აპირებენ ნასწავლი მასალის გამოყენებას მომავალ ტრენინგში.

1.4 მოდელირების უპირატესობები

პრაქტიკული გამოცდილება: მონაწილეები ტრენინგის ჩატარების უშუალო გამოცდილებას იძენენ, რაც მათ კეთილსასურველ გარემოში სწავლების უნარების დახვეწაში ეხმარება.

კონსტრუქციული უკუკავშირი: დაუყოვნებელი, ქმედითი უკუკავშირის მიღება მონაწილეებს საშუალებას აძლევს, გამოავლინონ ძლიერი მხარეები და მიმართულებები თავიანთი ტრენინგის მიდგომის გასაუმჯობესებლად.

კოლეგების სწავლება: კოლეგა მწვრთნელებთან ურთიერთქმედება იძლევა ღირებულ შეხედულებებს სწავლების სხვადასხვა სტილსა და მეთოდზე, და ხელს უწყობს ერთობლივ სწავლებასა და უნარების განვითარებას.

MODULE 1

1.1 How to create an engaging module for youngsters?  

Creating an interactive and engaging module for 16-17-year-old youngsters living in remote areas, requires a blend of simplicity, relatability, and hands-on activities. Here are some hints for trainers to develop an effective face-to-face training session on the definition of social entrepreneurship:

Simplify the Concept

• Use Simple Language: Avoid jargon and complex definitions. Break down the concept into relatable terms.
• Real-Life Examples: Use stories or case studies of young social entrepreneurs or local businesses that have positively impacted their community.

Interactive Presentation

• Visual Aids: Utilize visuals, infographics, and short videos to explain the concept of social entrepreneurship and the social economy.
• Discussion Questions: Prepare open-ended questions to encourage group discussion and personal reflection on the topic.

Hands-On Activities

• Group Work: Organize small group activities where participants can brainstorm social issues in their community and propose business solutions.
• Role-Play: Create scenarios where youngsters can act out different roles in a social enterprise, from the entrepreneur to the community beneficiary.

Relate to Their World

• Local Context: Tailor examples and case studies to the local environment and culture to make the content more relevant and engaging.
• Youth Empowerment: Emphasize how young people can be agents of change in their community, encouraging a sense of empowerment and responsibility.

Encourage Creativity

• Idea Generation Session: Have a session where youngsters can come up with creative business ideas that address local social or environmental issues.
• Visual Mapping: Use tools like mind maps or visual canvases to help participants visualize how a social enterprise functions and its impact.

Interactive Technology

• Mobile Apps or Tools: If technology permits, incorporate apps or online tools that can facilitate interactive learning and idea sharing.
• Social Media Engagement: Encourage the use of social media to research successful young social entrepreneurs, fostering a connection with global examples.

Feedback and Reflection

• Group Discussions: Allocate time for sharing insights and reflections among peers to reinforce learning and encourage collective thinking.
• Feedback Session: End with a feedback round where participants can express what they learned and how they perceive social entrepreneurship now.

Continuous Engagement

• Follow-Up Projects: Propose a small project or challenge post-training that encourages participants to apply what they learned in their communities.
• Resource Sharing: Provide access to additional resources, like articles, podcasts, or videos, that can deepen their understanding over time.

---

MODULE 2

2.1 Stakeholder Mapping Matrix

A matrix can help categorize stakeholders based on their influence and interest in the social entrepreneurship incubation program. This can be visualized through a 2x2 grid, with one axis representing the level of interest and the other the level of influence.

Stakeholder Analysis Canvas

Similar to a business model canvas, this tool allows for a comprehensive analysis of stakeholders, capturing details such as their needs, expectations, and potential contributions to the incubation program.

---

MODULE 3

3.1 Business Model Canvas

---

MODULE 5

Tools for impact measurement

5.1 Logic model

5.2 Outcomes STAR

5.3 The Social Impact Assessment Matrix: https://sync.appfluence.com/

5.4 Social Return on Investment (SROI) Methodology: https://www.sopact.com/guides/social-return-on-invesment-sroi

Forecast

As the name suggests, this type of SROI analysis is implemented before the program or activity itself has been implemented. It is a predictive tool to determine the social value that might be created given the outcomes sought.

When to use a Forecast approach to calculate SROI:

It is most useful when going through the planning process of a program or activity because it encourages organizations to put in place the infrastructure needed to adequately measure change (relevant indicators, data collection processes, etc.). It also helps determine how capital can be leveraged for the most impact.

Evaluative

This type of SROI analysis is implemented after a program or activity has already had time to affect change. In other words, there are already outcomes to be measured.

When to use an Evaluative approach to calculate SROI:

It is most useful and best leveraged when an organization is already tracking outcomes data correctly or already has a process accounting for the social value of currently running programs or activities. An evaluative approach needs quality outcomes data.

SROI Calculation Example

To calculate the Social Return on Investment (SROI), a specific formula is used to determine the financial value of the social and environmental impact created by an investment. The procedure for calculating SROI is as follows:

SROI = (Social and Environmental Value Created / Financial Cost of Investment) x 100%

In this formula, the social and environmental value created is the total value of the outcomes produced by the investment, including both positive and negative impacts. This value can be measured in various ways, such as improved health outcomes, reduced carbon emissions, or increased educational opportunities.

The financial cost of the investment refers to the amount of money invested in the project or program. This includes direct expenses, such as salaries, materials, and operational costs.

By dividing the social and environmental value created by the financial cost of the investment and multiplying it by 100%, the SROI ratio is obtained. This ratio represents every financial investment unit's social and ecological value.

For example, if an investment produces $100,000 worth of social and environmental value and the financial cost of the investment is $50,000, the SROI would be calculated as follows:

SROI = ($100,000 / $50,000) x 100% = 200%

This means that every dollar invested has a social and environmental return of $2.

Calculating the SROI provides investors with valuable insights into the effectiveness of their investments in creating positive social and environmental change. It allows them to compare different investment options and prioritize those with the highest SROI ratios, maximizing their impact and contributing to a more sustainable and equitable world.

5.5 The SDG Impact Assessment Tool

The SDG Impact Assessment Tool is an online learning tool that showcases how organization activities or new innovations impacts the SDGs. The tool aims to provide the user with a better understanding of the complexity of sustainable development and the different aspects of the SDGs. Ultimately, the tool may be a useful for decision-making support, and enable companies and decision-makers to make better and more holistic decisions with regards to sustainability.

The objective of this tool is to formulate one summarized assessment to each SDG.

The assessment in done in order of relevance, and the tool provides a short introduction to each SDG and its targets.

For each impact assessment you should provide relevant arguments for which category you choose.

5.6 Feedback Survey for a 3-Day Social Entrepreneurship Introductory Training Program

See the template here.

---

MODULE 7

7.1 Feedback Form for Simulated Training Session

This feedback form is designed to guide reviewers in providing detailed and structured feedback, helping trainers to identify their strengths and areas for improvement based on their simulated training sessions.

See template here.

მოდული 1

1.1 როგორ შევქმნათ მიმზიდველი მოდული ახალგაზრდებისთვის?

დაშორებულ რაიონებში მცხოვრები 16-17 წლის ახალგაზრდებისთვის ინტერაქტიული და მიმზიდველი მოდულის შექმნა სიმარტივის, შეფარდებითობისა და პრაქტიკული აქტივობების ნაზავს მოითხოვს. აქ მოცემულია რამდენიმე რჩევა მწვრთნელებისთვის სოციალური მეწარმეობის განსაზღვრებისთვის ეფექტური პირისპირ ტრენინგის შესამუშავებლად:

გაამარტივეთ კონცეფცია

• გამოიყენეთ მარტივი ენა: თავი აარიდეთ ჟარგონსა და რთულ განსაზღვრებებს. კონცეფცია გასაგებ ტერმინებად დაყავით.
• მაგალითები რეალური ცხოვრებიდან: ახალგაზრდა სოციალური მეწარმეების ან ადგილობრივი ბიზნესების ისეთი ისტორიები და ქეისები გამოიყენეთ, რომლებმაც დადებითად იმოქმედა მათ საზოგადოებაზე.

ინტერაქტიული პრეზენტაცია

• ვიზუალური საშუალებები: სოციალური მეწარმეობისა და სოციალური ეკონომიკის კონცეფციის ასახსნელად ვიზუალური მასალა, ინფოგრაფიკა და მოკლე ვიდეოები გამოიყენეთ.
• სადისკუსიო შეკითხვები: მოამზადეთ ღია კითხვები, რათა ჯგუფური დისკუსია და თემაზე პირადი მსჯელობა წაახალისოთ.

 პრაქტიკული აქტივობები

• ჯგუფური სამუშაო: მოაწყვეთ მცირე ჯგუფური აქტივობები, სადაც მონაწილეებს შეეძლებათ თავიანთი საზოგადოების სოციალური პრობლემებისა და ბიზნეს გადაწყვეტილებების გონებრივი შტურმი.
• როლური თამაშები: შექმენით სცენარები, რომლებშიც ახალგაზრდები შეძლებენ, შეასრულონ სხვადასხვა როლები სოციალურ საწარმოში – მეწარმიდან დაწყებული საზოგადოების ბენეფიციარამდე.

 დაუკავშირეთ მათ სამყაროს

• ადგილობრივი კონტექსტი: მაგალითები და ქეისები ადგილობრივ გარემოსა და კულტურას მოარგეთ, რათა კონტენტი უფრო აქტუალური და მიმზიდველი გახდეს.
• ახალგაზრდების შესაძლებლობების გაძლიერება: ხაზი გაუსვით იმას, თუ როგორ შეძლებენ ახალგაზრდები, იყვნენ ცვლილებების აგენტები თავიანთ საზოგადოებაში, რათა შესაძლებლობების გაძლიერების გრძნობა და პასუხისმგელობა წაახალისონ.

 კრეატიულობის წახალისება

• იდეების გენერირების სესია: ჩაატარეთ სესია, რომელშიც ახალგაზრდები ისეთი კრეატიული ბინზეს იდეებით გამოვლენ, რომლებიც ადგილობრივ სოციალურ და ეკოლოგიურ პრობლემებს წყვეტს.
• ვიზუალური რუკების შექმნა: ისეთი ხელსაწყოები გამოიყენეთ, როგორებიცაა მენტალური რუკები ან ვიზუალური ტილოები, რათა დაეხმაროთ მონაწილეებს სოციალური საწარმოს ფუნქციონირებისა და მისი ზემოქმედების ვიზუალურად წარმოჩენაში.

ინტერაქტიული ტექნოლოგია

• მობილური აპები ან ხელსაწყოები: თუკი ტექნოლოგია ამის საშუალებას იძლევა, ისეთი აპები ან ონლაინ ინსტრუმენტები ჩართეთ, რომლებსაც შეუძლია, ხელი შეუწყოს ინტერაქტიულ სწავლასა და იდეების გაზიარებას.
• სოციალური მედიის ჩართულობა: წაახალისეთ სოციალური მედიის გამოყენება წარმატებული ახალგაზრდა სოციალური მეწარმეების გამოსაკვლევად, გააძლიერებთ რა კავშირს გლობალურ მაგალითებთან.

 უკუკავშირი და რეფლექსია

• ჯგუფური დისკუსიები: დაუთმეთ დრო თანატოლებს შორის შეხედულებებისა და აზრების გაზიარებას სწავლის გასამყარებლად და კოლექტიური აზროვნების წახალისებისთვის.
• უკუკავშირის სესია: დაასრულეთ უკუკავშირის რაუნდით, სადაც მონაწილეები შეძლებენ, გამოხატონ ის, რაც ისწავლეს და ის, თუ როგორ აღიქვამენ ახლა სოციალურ მეწარმეობას.

 უწყვეტი ჩართულობა

• შემდგომი პროექტები: ტრენინგის შემდეგ მცირე პროექტი ან გამოწვევა შესთავაზეთ, რომელიც წაახალისებს მონაწილეებს, ის გამოიყენონ, რაც თავიანთ თემებში ისწავლეს.
• რესურსების გაზიარება: უზრუნველყავით წვდომა ისეთ დამატებით რესურსებზე, როგორებიცაა სტატიები, პოდკასტები ან ვიდეოები, რომლებიც დროთა განმავლობაში გააღრმავებს მათ გაგებას.

---

მოდული 2

2.1 დაინტერესებული მხარეების რუკების შედგენის მატრიცა

მატრიცა ხელს უწყობს დაინტერესებული მხარეების კლასიფიკაციას სოციალური მეწარმეობის ინკუბაციის პროგრამაში მათი გავლენისა და ინტერესის მიხედვით. ამის ვიზუალიზაცია შესაძლებელია 2x2 ბადის საშუალებით, სადაც ერთი ღერძი წარმოადგენს ინტერესის დონეს, ხოლო მეორე – გავლენის დონეს.

2.2 ტერესებულ მხარეთა ანალიზის შაბლონი

ბიზნეს მოდელის ტილოს მსგავსად, ეს ხელსაწყო იძლევა დაინტერესებული მხარეების ყოვლისმომცველი ანალიზის საშუალებას და ისეთ დეტალებს აღწერს, როგორებიცაა მათი საჭიროებები, მოლოდინები და პოტენციური წვლილი ინკუბაციურ პროგრამაში.

---

მოდული 3

3.1 ბიზნეს მოდელის ტილო

---

მოდული 5

ზემოქმედების გაზომვის ხელსაწყოები

5.1 ლოგიკური მოდელი

5.2 შედეგების STAR

5.3 სოციალური ზემოქმედების შეფასების მატრიცა https://sync.appfluence.com/

5.4 ინვესტიციიდან სოციალური მოგების (SROI) მეთოდოლოგია

პროგნოზი

როგორც თავად სახელიდან გამომდინარეობს, ამ ტიპის SROI ანალიზი ხორციელდება თვით პროგრამის ან აქტივობის განხორციელებამდე. ეს არის საპროგნოზო ხელსაწყო სოციალური ღირებულების დასადგენად, რომელიც შეიძლება შეიქმნას საძიებელი შედეგების გათვალისწინებით.

როდის გამოვიყენოთ საპროგნოზო მიდგომა SROI-ის გამოსათვლელად:

ის ყველაზე სასარგებლოა პროგრამის ან აქტივობის დაგეგმვის პროცესის განმავლობაში, რადგან სტიმულს აძლევს ორგანიზაციებს, შექმნან ინფრასტრუქტურა, რომელიც საჭიროა ცვლილებების ადეკვატურად გაზომვისთვის (შესაბამისი ინდიკატორები, მონაცემთა შეგროვების პროცესები და ა.შ.). ის იმის განსაზღვრაშიც გვეხმარება, თუ როგორ შეიძლება კაპიტალის გამოყენება მაქსიმალური ზემოქმედებისთვის.

შეფასებითი

ამ ტიპის SROI ანალიზი მას შემდეგ ხორციელდება, რაც პროგრამას ან აქტივობას უკვე ჰქონდა დრო, რომ ზემოქმედება მოეხდინა ცვლილებაზე. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, უკვე არსებობს გასაზომი შედეგები.

როდის უნდა გამოვიყენოთ შეფასებითი მიდგომა SROI-ის გამოსათვლელად

ეს ყველაზე სასარგებლოა და საუკეთესოდ გამოიყენება, როდესაც ორგანიზაცია უკვე ადევნებს თვალს შედეგების მონაცემებს სწორად ან უკვე აქვს პროცესი, რომელიც მიმდინარე პროგრამებისა თუ აქტივობების სოციალურ ღირებულებას აღრიცხავს. შეფასებითი მიდგომა შედეგების შესახებ ხარისხობრივ მონაცემებს საჭიროებს.

SROI-ს გამოთვლის მაგალითი

ინვესტიციიდან სოციალური მოგების (SROI) გამოსათვლელად გამოიყენება კონკრეტული ფორმულა, რომელიც განსაზღვრავს ინვესტიციით შექმნილი სოციალური და გარემოზე ზემოქმედების ფინანსურ ღირებულებას. SROI-ის გამოთვლის პროცედურა შემდეგია:

SROI = (შექმნილი სოციალური და გარემოსდაცვითი ღირებულება/ინვესტიციის ფინანსური ღირებულება) x 100%

ამ ფორმულაში შექმნილი სოციალური და გარემოსდაცვითი ღირებულება არის ინვესტიციით მიღებული შედეგების მთლიანი ღირებულება როგორც დადებითი, ასევე უარყოფითი ზემოქმედების ჩათვლით. ამ ღირებულების შეფასება სხვადასხვა გზით შეიძლება, როგორიცაა ჯანმრთელობის გაუმჯობესებული შედეგები, ნახშირბადის შემცირებული გამონაბოლქვი ან გაზრდილი საგანმანათლებლო შესაძლებლობები.

ინვესტიციის საფინანსო ღირებულება პროექტში ან პროგრამაში დაბანდებულ თანხას მიემართება. ეს ისეთ პირდაპირ ხარჯებს მოიცავს, როგორებიცაა ხელფასი, მასალები და საოპერაციო ხარჯები.

ინვესტიციის საფინანსო ხარჯით შექმნილი სოციალური და გარემოსდაცვითი ღირებულების გაყოფით და 100%-ზე გამრავლებით SROI-ს კოეფიციენტს ვიღებთ. ეს კოეფიციენტი ყოველი საფინანსო საინვესტიციო ერთეულის სოციალურ და ეკოლოგიურ ღირებულებას წარმოადგენს.

მაგალითად, თუ ინვესტიცია ქმნის 100 000 აშშ დოლარის სოციალურ და გარემოსდაცვით ღირებულებას, ხოლო ინვესტიციის ფინანსური ღირებულება არის 50 000 აშშ დოლარი, SROI გამოითვლება შემდეგნაირად:

SROI = ($100,000 / $50,000) x 100% = 200%

ეს ნიშნავს, რომ სოციალური და გარემოსდაცვითი ამონაგები თითოეულ ინვესტირებულ დოლარზე არის 2 დოლარი.

SROI-ს გამოთვლა ინვესტორებს ღირებულ ინფორმაციას აწვდის მათი ინვესტიციების ეფექტურობის შესახებ, რაც პოზიტიური სოციალური და გარემოსდაცვითი ცვლილებების შექმნას უკავშირდება. ეს საშუალებას აძლევს მათ, შეადარონ სხვადასხვა საინვესტიციო ვარიანტები და პრიორიტეტი ისეთს მიანიჭონ, რომელსაც SROI-ს ყველაზე მაღალი კოეფიციენტები აქვს, მაქსიმალურად გაზრდის რა მათ ზემოქმედებას და ხელს შეუწყობს უფრო მდგრად და სამართლიან სამყაროს.

5.5 SDG ზემოქმედების შეფასების ხელსაწყო

SDG ზემოქმედების შეფასების ხელსაწყო არის ონლაინ სასწავლო ინსტრუმენტი, რომელიც აჩვენებს, თუ რა ზემოქმედებას ახდენს ორგანიზაციის საქმიანობა ან ინოვაციები SDG-ებზე. ხელსაწყო მიზნად ისახავს მომხმარებლის უკეთ გარკვევას მდგრადი განვითარების სირთულისა და SDG-ების სხვადასხვა ასპექტებში. საბოლოოდ, ხელსაწყო შეიძლება სასარგებლო იყოს გადაწყვეტილების მიღების პროცესის მხარდაჭერისთვის და საშუალებას მისცემს კომპანიებსა და გადაწყვეტილების მიმღებებს, მდგრადობასთან დაკავშირებით უკეთესი და ჰოლისტიკური გადაწყვეტილებები მიიღონ.

ამ ხელსაწყოს მიზანია, ჩამოაყალიბოს ერთი შემაჯამებელი შეფასება თითოეული SDG-სთვის.

შეფასება ხორციელდება რელევანტურობის თანმიმდევრობით, ხოლო ხელსაწყო სთავაზობს მოკლე შესავალს თითოეულ SDG-ისა და მისი მიზნების შესახებ.

თითოეული ზემოქმედების შეფასებისთვის უნდა წარმოადგინოთ შესაბამისი არგუმენტები შერჩეული კატეგორიისთვის.

5.6 უკუკავშირის კვლევა სოციალური მეწარმეობის 3-დღიანი შესავალი სასწავლო პროგრამისთვის

იხილეთ შაბლონი აქ.

---

მოდული 7

7.1 უკუკავშირის ფორმა ტრენინგის მოდელირებული სესიისთვის

ეს უკუკავშირის ფორმა იმისთვისაა შექმნილი, რომ მიმომხილველებს გაუძღვეს დეტალური და სტრუქტურირებული გამოხმაურების მიწოდებისას, რაც ეხმარება მწვრთნელებს, გამოავლინონ მათი ძლიერი მხარეები და გაუმჯობესების სფეროები ტრენინგის მოდელირებულ სესიებზე დაყრდნობით.

იხილეთ შაბლონი აქ.